|
 Zeer zonnig.
Ongelooflijk hoe 2 streken op voetafstand van elkaar verwijderd zo verschillend kunnen zijn! Geen vulkaantoppen meer, maar een zeer groen heuvelend landschap, een typische veeteeltstreek. De weiden staan vol met bloemen. Vandaag kan ik driekleurig viooltje en vingerhoedskruid aan mijn lijstje toevoegen en ook een hoge, gele bloem met onderaan brede en bovenaan spits uitlopende bladeren. Aan de top staan er 4 of 5 gele bloemenkransen. Gentiaan? Eten de koeien deze bloemen op? Het hooi zal in ieder geval heel kruidig zijn. De koeien van het ras Aubrac vormen lichtbruine vlekken in het groen. Ze hebben een honingkleurige vacht, weemoedige, zwartomrande ogen en wijd uiteenstaande hoorns. Ik picknick met lokale kaas uit Le Falzet.
Vandaag veel door bos gewandeld, machtige, uitgestrekte wouden met beuken, berken, dennen en sparren. Ik maak er een sport van dennen van sparren te onderscheiden. Het gaat al heel behoorlijk. De vorm en de kleur van de bomen zijn  anders, dennennaalden zijn per 2 ingeplant, sparrennaalden niet. Denappels zijn gedrongen, sparappels langwerpig, leer ik proefondervindelijk. Magisch stil in die bossen, heel rustig... Af en toe zijn er hekjes. Op het bospad liggen er inderdaad koeienvlaaien met hele zwermen vliegen die nog meer schrikken dan ik! De huizen en boerderijen hier zijn gebouwd van graniet en hebben daken van schalie. De imponerende herenboerderij van Le Sauvage is nog eigendom geweest van de Tempeliers.
Geen steile maar wel een gestage klim vandaag tot aan de Col de l' Hospitalet ( 1304 m). Daar niet ver vandaan is er een St-Rochuskapel. Vroeger was ze aan St Jacob gewijd. Ja, Jacobus, soms moet je plaats ruimen voor meer in de markt liggende nieuwkomers!... Ik kom pas om 19 u aan omdat ik eerst de blaren verzorgd heb van Joanna uit Orléans. Ze komt uit Polen, maar woont al 28 jaar in Frankrijk. Niets is toeval, zei ze, in de St-Rochuskapel lag er een gebed voor de Madonna van Chestokova, haar eigenste geliefde Madonna. Maar dat belet niet dat ze vreselijk ingewikkelde blaren heeft, de ene boven de andere!
 Ik slaap in de gîte van het Hotel du Centre. Er is plaats voor 16, ik ben helemaal alleen. Luxe voor pelgrims! Op het menu o.a. 'quenelles aux champignons', een plaatselijk gerecht ( een soort worst van bloem, melk en eieren, gekookt in bouillon) in lekkere roomsaus. We zitten met achten aan tafel. Een Amerikaans koppel doet echt pogingen om Frans te praten en Philippe uit Marseille, de zoon-die-met-zijn-moeder-op-stap-is, verrast me door zijn goede Engels. We doorbreken de clichés!
En alweer geen internet. Wat je hier wel vindt zijn wifipunten voor wie een laptop, notebook, ipod of van die toestanden meesleurt. Primitieve pelgrims zoals ik die afhankelijk zijn van cybercafés komen hier niet aan hun trekken. Ik voel me wel wat verweesd! Voor mijn vertrek een blog aangemaakt, daar staat na 4 dagen nog geen enkel bericht op! We wachten af!!
|
