|
 Bewolkt met enkele spatjes regen die snel opdrogen. In het laatste stuk een heuse regenbui. Stof van de schoenen gewassen en nadien geuren de kruiden intenser!
Vanmorgen na de pelgrimszegen een kleine zilveren medaille met de Madonna van Le Puy gekregen. Knipoog naar mama! In 950 trok Godescalc, de bisschop van Le Puy met een heel legertje ridders, pages, boogschutters naar Compostella. Hij was de eerste buitenlandse pelgrim, wegbereider voor het internationale gezelschap van tegenwoordig. Hier op de Franse route zijn het vooral Fransen, Zwitsers en Duitsers.
Op een bank net buiten Le-Puy 2 bladzijden over de stad zien liggen uit de topogids, van mensen die kunnen 'loslaten'! Ik wil altijd heel graag alles en iedereen bijhouden. Loslaten is eigenlijk net mijn probleem...
Enorm genoten van de kleurenpracht van wilde bloemen langs het pad. Klaproos, margriet en korenbloem ( de bloemen van mijn bruidsboeket. Lang geleden, hé  Roland!) Maar ook guichelheil, vijfvingerkruid, muurpeper, muurleeuwenbekje, blaassilene, muizenoortje, robertskruid, ooievaarsbek, fluitenkruid, wilde peen, paarse en gele dovenetel, fel rozerode anjer, slangenkruid, vogelwikke, witte en rode klaver, zandblauwtje, zwart knoopkruid, kaardendistel, boterbloem, paardenbloemstreepzaad, wilgenroosje, vergeet-mij-nietje, ereprijs, campanula, betonie, onzelievevrouwebedstro, walstro, akelei, wilde zuring, smalle weegbree, valeriaan, berenklauw, roomkleurige vlier, hondsroos, eglantier. Het kan niet op! Wat een weelde! Stappen in de vrije natuur is goed voor het geheugen, schijnt het. A la bonheur! Voor sommige bloemennamen heb ik toch wel heel diep moeten graven in dat geheugen van mij.
Aan de einder de beboste vulkaantoppen van Auvergne, wachters in de verte. Langzaam geklommen van Le Puy ( 625 m) naar het sparrenbos van Lac de l'Oeuf ( 1206 m) en daarna in de regen afgedaald door gemengd loofbos naar St-Privat-d'Allier (890 m). Niet uitgegleden dankzij de wortels van de bomen die steun en houvast bieden.
 Gewandeld voorbij het romaans kerkje van St-Christophe-sur-Dolaison in roodachtige vulkanische steen met een open klokkenhuis met 4 bogen. We passeren een gemeenschappelijk bakhuisje waar de broden van het hele dorp gebakken werden. Ze bewaarden 2 à 3 weken! Het gehucht Le Chier heeft nog een centrale dries met een drinkplaats voor vee. De daken zijn hier bedekt met zuiderse, rode, halfronde dakpannen, op hun plaats gehouden door grote stenen. In de dorpjes langs de weg staan veel eenvoudige stenen kruisen, getuigen van de eeuwenoude pelgrimstocht.
Ik slaap in een gîte d'étape La Cabourne. In de hal is er een verwarmde kast om de bottines te ventileren. Wat een luxe! We slapen in kamers van 2 met een gemeenschappelijke badkamer tussen 2 kamers. Je mag wel niet vergeten de andere kamer te ontsluiten als je klaar bent met de douche! Babbelend met mijn kamergenote Agnes ben ik waarempel mijn ene voet aan het insmeren met tandpasta! ( ik heb allerlei staaltjes mee: shampoo, voetcrème, tandpasta)... Op het menu vanavond staan er 'lentilles du Puy', groene linzen, een plaatselijke specialiteit. De enige bar met internet hier is gesloten. Pech! Morgen beter in Saugues!
|
