Oef! Ik wou absoluut tot in Frómista geraken want Katrien van de Spaanse les heeft hier in mei een briefje verstopt onder het St-Jakobsbeeld. Overdag zijn de kerken meestal dicht, ´s avonds niet.
 
Vertrokken om 6.55 u. Ik stap bij een Koreaanse met zaklamp. Het wordt pas klaar rond 7.30u  Er zijn al 590 Koreanen naar Santiago gestapt ( vgl. 1500 Vlamingen gaan elk jaar naar Compostela, de meesten vanaf St-Jean-Pied-de-Port, enkelen helemaal uit België). Het motregent, later heuse regen. We blijven kleurige 21ste eeuwse pelgrims met onze capes: rood-,oranje-,grijs-,groen-,blauwkapjes. De camino loopt onder de ruïne van het San Anton-klooster door, waar de pelgrims vroeger brood en wijn kregen om de dag door te komen.
In Castrojeriz hebben de kalkstenen huizen en kerken ( piedra caliza de la zona, caliza dolomítica ) de kleur van de stoppelvelden, de onverharde weg met keien heeft de kleur van de aarde. Prachtig onder dat grijsblauwe wolkendek.
Eerst nog een kuitenbijter ( volgens mijn gids - gelijk hebben ze), de Alto de Mostelares voor de Tierra de Campos. Aan de brug over de Río Pisuerga ligt de ermita San Nicolás. De middeleeuwse hermitage is nu een kleine pelgrimsherberg bij de rivier die de grens vormt van de provincies Burgos en Palencia. Ik bevoorraad me in de piepkleine supermercado van Itero de la Vega ( ‘la vega’ is vruchtbare vlakte), een dwergje vergeleken met onze supermarkets. Boadilla del Camino heeft een herberg met zwembad maar Frómista roept me. Ik stap door een populierendreef, zo´n on-Spaans landschap op het eerste gezicht! Gek! En net voor Frómista loopt het Canal de Castilla, een onafgewerkt 18de-eeuws kanaal, ook broed- en rustgebied voor vogels. Dag kwetterende vogeltjes in het bloeiende riet, in de biezen en lisdodden! Op de zijkanaaltjes staan barokke onderhoudsgebouwtjes ( de weg van het WC-papier blijkbaar). We moeten de oude sluis over om in Frómista te geraken. Ik beland in een nieuwe albergue aan het stationsgebouwtje met een heel oud dakgebinte en nieuwe houten stapelbedden. Bevreemdend, we zijn er slechts met zijn tweeën na de overvolle herbergen van de vorige dagen. Bevreemdend ook het licht bij de dreigende onweerswolken. Ik ga op speurtocht naar het briefje van Katrien. Een amateurdetective ben ik! De 1^ste  kerk Santa María, een museum, is gesloten. De 2^de kerk San Pedro is de kerk van de ooievaarsnesten: 5 op de toren. In het stadje hangt een affiche van deze kerk met 5 ooievaars op de nesten! De 3^de  kerk, San Martín is de goede: een mooie vroegromaanse kerk al vermeld in de allereerste middeleeuwse gidsen naar Santiago: heel sober met gebeeldhouwde kapitelen onder de gewelven en kraagstenen onder het dak. Ik merk niets aan het naïeve beeld van Santiago. Tussen het beeld en het voetstuk zou Katrien  in de maand mei een briefje voor mij verstopt hebben. Ik pruts wat met mijn zakmes, voel me een beeldenstormer... Waar begin ik aan? De andere bezoekers kijken mij vreemd aan. Ik vraag het zelfs aan de suppoost, we kijken samen en zien niets! Er ligt nochtans voldoende stof op het voetstuk. Wat nu gedaan? Ik keer terug met mijn hoofdlampje en gewapend met mijn mes van Colombia ( de collega´s op school kennen het wel). Onopvallend kun je dit niet meer noemen! Maar effectief, deze keer vind ik het wel: een minuscuul opgerold kattebelletje dat daar 4 maand op mij heeft liggen wachten, een lieve wens van Katrien. " Que Santiago te proteja durante el viaje!" Cool! ( het geschikte woord zelfs uit mijn mond!) De suppoost glimlacht ook!  Bedankt, zotte Katrien!
 
Bedankt ook allemaal voor jullie reacties! Het doet deugd. Ik kan ze jammer genoeg niet individueel beantwoorden. We hebben hier amper 20 minuten internet voor € 1 en er staan telkens anderen te wachten. Trouwens, mijn nieuwsgierige Roland opent soms mails thuis, waardoor ik niet meer weet of ik ze zelf al gelezen heb of niet...
Drukke dagen zijn dat hier! Vroeg op, stappen tot 3 of 4 u, wachten voor een vaak koude douche ( vandaag niet natuurlijk, met zijn tweeën beschikken we over 4 ruime douches) , kleren uitwassen en te drogen hangen ( in sommige dorpjes maken jonge snaken van 12-13 jaar er een sport van damesslipjes van de waslijn te halen - ik was gestart met 3 en heb er nu nog 2) , je dagboek bijhouden, een samenvatting doormailen, het stadje of dorpje verkennen en ´s avonds het "menu del peregrino" met telkens 3 of 4 keuzemogelijkheden : voorgerecht  + hoofdgerecht en dessert voor ± € 10, brood, water en wijn inbegrepen. En toch begint mijn broek wat los om mijn middel te zitten.