Wat gesukkeld om uit Burgos te geraken. Ik volg een pelgrim voor mij zonder naar een kaart te kijken. Hij was fout gelopen...
Na Burgos het begin van de meseta, Spaanse hoogvlakte, 800 m boven zeeniveau. Ik had ze mij veel vlakker voorgesteld. Er zijn nog golvingen met stenige heuvels en heuveltjes en glooiende stoppelvelden. Een stevige wind uit het oosten ( achter ons) waait de dreigende wolken voor ons uit elkaar. Meer en meer Spanjaarden met lichte rugzakjes zijn onderweg. Zij komen voor 1 of 2 weken en doen jaarlijks een stuk naar Compostela tijdens de vakantie "para conectar", om verbonden te zijn met de natuur, de camino, de pelgrims. En we zijn verbonden...

Een snellere stapper geeft je stilzwijgend een snoepje als je bergop sukkelt. In het plaatselijk winkeltje koop ik amandels en yoghurt (ik heb nog brood en chorizo iberico, heerlijke Spaanse worst). Daar bedanken enkele mensen me omdat ik hen gisteren op de goede weg gezet had. Net daarvoor had ik iemand anders bedankt om dezelfde reden.
In Rabé de las Calzadas ontmoet ik de Hollandse zusjes Agnes en Diny weer. Zij houden het voor bekeken in Hornillos del Camino. Ik ga nog door tot Hontanas, profiterend van het frisse weer, ideaal om te stappen.
Een goed uitgeruste fietser ( tent vooraan bevestigd, op de bagage achteraan een reservewiel en een reflecterend horizontaal stokje met een ronde schijf - een "spiegelei" heet zoiets in Nederland, schijnt het) - pompt zijn band op. Het is een Frans koppel. Vorig jaar fietsten ze tot Burgos vanuit Bourgondië maar daar brak de vrouw haar sleutelbeen bij een val. Dit jaar beginnen ze weer vanaf Burgos.

Voor mij schrijft een jong Australisch-Zweeds koppel zich in in de herberg. Ze hebben mekaar leren kennen op de unif in Adelaïde en wonen nu in Zweden.
Aan tafel kom ik terecht bij een Amerikaans gezin uit North Carolina: vader Bruce, moeder Brenda, tuinierende zoon Jean-Paul. Ze vlogen tot Genève en huurden daar een auto. De vader mag niet stappen vanwege zijn hart, moeder en zoon stappen wel. Ze reden eerst voorbij Lourdes en startten in St-Jean-Pied-de-Port. Ze doen de camino om de 60ste verjaardag van de moeder te vieren. Een heel lieve familie. Jean-Paul heeft tranen in zijn ogen als ik het verhaal van mijn moeder vertel.