Ik weet niet of ik antwoord krijg op mijn vraag naar jullie medewerking, ik hoop het alvast.

Ik begin waar ik nu sta, met een brief aan mijn overleden dochter.

Ik heb 8 jaar hier dicht bij mij voor haar gezorgd, ze bleef coma-vegetatief na een ongeval in2009 en is overleden eind 2017.

Ik heb nu pas de moed gehad om deze brief aan haar te schrijven.

In bijlage kunnen jullie mijn brief vinden, dit is wel heel persoonlijk maar ik wil jullie een beeld meegeven van waar ik nu sta.

Er is niet enkel maar die leegte is, er is zoveel meer.

Alvast bedankt om mij te lezen.

Annamieke

Lieve lezers van mijn blog,

Ik weet niet goed wat ik kan of mag verwachten, ik heb nooit eerder een blog gehad.

Maar ik verwacht eigenlijk wel heel wat.

Namelijk vraag ik jullie medewerking om samen met mij een reis te maken doorheen mijn leven.

Er is mij zoveel overkomen en ik sta nu op een punt waarop ik mezelf in vraag stel, wie was ik en wie ben ik nu?

Oorspronkelijk was het mijn bedoeling om mijn boek te schrijven maar ik geraak er niet uit omdat het mij teveel emotioneel maakt .

Ik heb heel wat schrijfsels van verschillende periodes en bij het doorlezen er van stel ik mij de vraag: hoe ben ik geworden tot wie ik nu ben?

Hebben wat mij is overkomen mij gemaakt of zijn het de keuzes die we maken en hebben we wel altijd een keuze?

En hoe zit het met schuldgevoel?

De klok terug draaien kan helaas niet.

Wie stapt met mij mee?

Groetjes, Annamieke.