Ik ben Ann
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is verpleegkundige.
Ik ben geboren op 17/04/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: spiritualiteit, lezen , op reis gaan , tv kijken , computer, dagje uit , terraske doen , .....
Begin de dag met een lach !!!!
Ann's bezigheden en gedachten
15-11-2010
druk weekend
Ik heb mijn 4 werkdagen weer achter de rug en het waren er drukke . Een groter aantal zwaar behoeftige . Op zich vind ik dat niet zo erg , ik kan er van genieten dat mensen goed verzorgd worden , dat ik dan de kamer uitkom en kan zeggen , "voila dat is weer goed gebeurd" . En toch zit ik met een wrang gevoel . We werkten 's morgens met zen 4 en toch heb ik een lastig gevoel . 2 van de 4 collega's vinden het nogal gemakkelijk dat de anderen de benen onder hun lijf vandaan lopen en het meeste werk doen . Ze weten dan toch dat het gebeurd . Ik was gisterennamiddag stikkapot , ben thuis gekomen , heb me een beker koffie genomen , en ben in bad gekropen . Even relaxen . Deze middag kreeg ik telefoon van de hoofdverpleegkundige met de vraag wat er dit weekend allemaal was misgelopen , omdat er vanalles administratief niet in orde was , de dossiers niet fatsoenlijk ingevuld , ... Zaterdag was ik verantwoordelijk aan een kant van de kant van de gang en mijn gedeelte was in orde . Omdat we zaterdag nogal laat klaar waren met de verzorging ben ik zondag direct mee aan het wassen begonnen en heb ik de andere collega gevraagd de medicatie voor haar rekening te nemen , en wat blijkt die heeft de dossiers dan niet in orde gemaakt . Een andere collega vindt het makkelijker om in zijn eentje wat bedjes te gaan opdekken , ipv te helpen bij het wassen van zware patiënten . En daar zit nu mijn wrang gevoel . Ik vind het jammer dat collega's zo profiteren van elkaar . Ze weten dat het werk toch gedaan wordt door de anderen , maar als de anderen het dan eens niet doen , dan vallen ze door de mand . De ene collega heb ik er gisteren over aangesproken , dat hij niet enkel het makkelijke werk moet doen . Natuurlijk kwam die uit de lucht gevallen , en verdedigde zich met een verhaal van " ik dacht dat ..... " , en was nadien zoals wij dat noemen " in zijn gat gebeten " omdat ik hem er over aansprak . De collega van de late belde een uur voor ze op dienst moest zijn om te zeggen dat ze het niet zou redden en een uur later zou komen " ze zou het dan wel uitleggen " . De frustratie zit er bij mij dus echt wel in , en ik word er ook emotioneel van . Ik begrijp niet dat sommigen zo'n ingesteldheid kunnen hebben . Staat het werk je niet aan , neem dan ontslag en ga ergens anders werken , maar stop met profiteren van anderen . Mijn probleem is dan ook dat ik nogal wat opkrop en vroeg of laat komt het er dan wel uit maar dan is het al te laat .
