Fijne wandeling 's morgens met mijn zus en nichtje Luna (ze gaat 's zaterdags vroeg naar de notenleerles) (dat doe ik anders niet :-)) om naar de krantenwinkel te gaan. Spannend :-). Thuis vroeg ik me af, wat kan ik aanbieden in ruil? Ik zag de appels liggen van de fruitkraam op de konijnemarkt, een appel dus. Mijn zus zei, neem er 2 mee...En dat deed ik. Ik leg in de krantenwinkel uit dat er een artikel over mijn geldloze maand in de krant sta en stel voor te ruilen met de appels. De man gaat meteen akkoord ' want hij eet heel graag appels!' :-). Dank je wel !

Wat een mooi artikel schreef Raf, de journalist. Hij heeft de boodschap zo goed gevat en mijn verhaal helder, positief en hartelijk gebracht! Ik ben er heel blij mee en trots op mezelf als ik dat zo lees :-).

Dan op bezoek bij Oma. Tante Ingrid was er ook om Oma's haar te blazen (haar haren wassen doet Oma nog steeds zelf). Ik besef dat we dat vriendelijk en lief zijn voor elkaar, helpen waar we kunnen van Oma hebben meegekregen. In onze familie staan we steeds voor elkaar klaar !! Bij mijn vader 's kant ook, besef ik nu ik dit schrijf :-), wat ben ik gezegend met zoveel liefde en fijne mensen om me heen!!

Thuis pannenkoeken bakken, met de eitjes die ik geletst had - de eitjes die de journalist nog bracht hadden we als ontbijt, heel lekker :-). Tristan wilde een smoske - nee, correctie ik wilde Tristan een smoske geven en pannekoeken bakken voor Ayla. Dus ik naar de broodjeszaak Knabbelbox vlakbij ons, waar we vaak komen. Ik doe mijn verhaal, Maria is een beetje verbaasd, haar eerste reactie is : dat is moeilijk want ik hou de zaak en privé helemaal gescheiden. Leuk, besef ik nu, is dat ze hardop aan't denken was - of toch heel open zei wat ze dacht. Ze vraagt hoe ik dat doe, ik leg haar uit van de ruilen die ik doe en dat ik het liefst klusjes doe, die bij mensen blijven liggen - waar ze zelf niet aan toe komen, zodat het echt een win-win ruil is. Dan zegt ze wat aarzelend dat ze wel iets weet, maar of ik het wel wil doen...Ze had iets tekort gekocht voor de zaak en omdat ze altijd alleen staat in de zaak kan ze niet naar de winkel en ze is bang dat ze zonder zal komen, nu met die pinkstermaandag. We komen overeen dat ik in ruil voor een broodje voor haar naar de winkel ga om met geld van de zaak zalm te kopen. Ik ben geraakt door het vertrouwen in mij dat ze hiermee toont en heel blij dat ik iets kan doen waardoor haar dag fijner wordt (ah ja, want nu hoeft ze zich dit weekend geen zorgen meer te maken dat ze iets tekort komt :-)).

Minder leuk is dat het voor Tristan nogal moeilijk te begrijpen was, dat is het waarschijnlijk ook wel : ik ga in een geldloze maand boodschappen doen voor iemand anders...Hmm, ik wil nu zoveel schrijven en de inzichten overvallen me... Ik heb zoveel geleerd : dat ik niet per se voor mijn kinderen goed moet willen doen (ik gebruik het woord moeten, alhoewel ik dat normaal gezien vermijd, want moeten is dwang- beter is 'willen' te zeggen, maar idd, het voelt toch als moeten, hehe, diepe zucht - da's er bonk op. Ik had kunnen zeggen/vragen/voorstellen dat hij mee pannenkoeken at...maar ik wilde hem zijn smoske op zaterdag geven (waar zo'n idee fixe :-)). De manier waarop ik het regelde heeft waarschijnlijk ook weerstand bij hem hebben opgeroepen...niet samenwerkend, maar zo van 'zo gaan we het doen'...onbewust, omdat het al etenstijd was, ik had honger en omdat ik afgesproken had om om 14u bij de Warmoes te zijn, dus ik had het gevoel van tijd tekort te hebben...Inderdaad, mijn eigen vertrouwen dat alles wel zou komen en dat we tijd genoeg hebben was even weg! Wow, wat een inzicht, wat een wijze les... dank je Tristan <3

Verwachtingen loslaten, nog zo'n wijze les... oh, ik wil zoveel schrijven :-)