pffffffffffffffff Ik tel de momenten af naar de herexamens. Veel te veel aan mijn hoofd... Het maakt de dagen gewoon niet fijn. Om de muren van op te lopen en dan valt de regering ook nog eens van mijn muur. Ja voor pol en soc moeten we weten welke ministers waar bevoegd voor zijn. And guess what : we hebben enkel een interim regering, geen besluiten alleen maar miserie. Ik zal u zeggen da kost ons centen , net zoals de koninklijke familie ons pakken en pakken centen kost elk jaar. Oke ik denk teveel na denk ik ;) teveel aant leren teveel in het hoofd so movie time :) relax time erna sleepsleep time geniet van jullie nachtjes
Ja daar ben ik dus weeral mee bezig. En het lukt me niet echt goed daar mee door te gaan. Veel redenen met o.a. dat ik die taak al eens gemaakt heb en er zeker van ben dat ik daar goede cijfers van had. Maar ja dan lukte de schriftelijk examen ni natuurlijk.... PFFFFFFFFFFFFFFF. Dus het leuke pakje om dat opnieuw te maken én een schriftelijk examen te doen. Ik heb de taak al voor meer als de helft af maar de delen die ik nu nog moet doen sucken gewoon zo hard.
Gelukkig heb ik de afleiding van de multiculturele samenlevening en hoe ze ontstaan is. Ja inderdaad dat klinkt als politieke en sociale geschiedenis van Belgie. Op zich een heel interessant vak, alleen de emancipatie van de vrouw is overdreven en komt in 4 cursussen zeker terug.
Maar ja dan weet ik ineens hoe ik ooit verkozen moet raken ;) en hoe ik het best een bouwvergunning indien en wie verantwoordelijk is voor welk gebied van het land. Ingewikkeld is het. En ik mag uit vreugde voor het vak de interimregering , bemiddelaars en co hun namen gaan leren. Dat is immers leuk meegenomen land in politieke crisis en studenten van Sociaal Werk mogen de namen, functies en zever erover op hun examen neerpennen.
Soms vraag ik me wel eens af waarom ik dit doe. Wel het diploma... Dat is van belang in deze tijd. Ik kom van school maar heb niks.... Ik vind dit enorm leuk maar toch zijn er de mindere kantjes. Ik weet ook heel erg goed dat ik nooit mijn hele leven in de sociale sector zal staan! Ik wil een carrière, dromen, een eigen zaak.... Dit zijn gewoon de nuttige stappen om meer ervaring en vaardigheden op te doen. Zo leer ik dat de wereld oneerlijk is... Maar later daar meer over. Mijn typen wordt overstemt door de taak van informatica die ligt te brullen ;)
Das net wat er hier gebeurt... Eigenlijk lieg ik dan wel een beetje want ik ben volop aan leren. Maar das nu ni het fijnste tijdverdrijf dat er is he. Dan ben ik het weer ook heel dankbaar want moest het nu 30 graden zijn zou het pas een marteling zijn om te moeten leren...
Geen inspiratie om verder te schrijven. Hopelijk snel weer wel
Hier zit ik dan vol goede moed om die boeken nog maar eens te verslinden. Veel minder stress dan de vorige keer, maar toch pfffffff de zon schijnt, meer zin om af te wassen of het nieuws te volgen...
Ni goed. Ni fijn. But mega-hanne is in aantocht. Be aware alle docenten.
Trouwens ik vind dat ik het er voor bepaalde vakken nog niet zo slecht gedaan heb. Zoals voor schriftelijke communicatie: ik heb maar de helft van het examen gedaan en had een zeven, in theorie ( de mijne dan toch) had ik een 14 kunnen hebben moest ik het andere deel ook gedaan hebben. Filosofie: Ben helemaal tilt geslagen tijdens het examen, ben zo ingestort en beginnen huilen... Teveel stress en ik denk dat ik beter kan trainen voor een hoge hakken race... Want een pendelbus halen met een trein die net dan te laat is... Nog een 7. Na het herexamen ga ik persoonlijk naar het graf van Sartre en hem even vertellen dat hij mij een buis heeft gekost en dat ik er niet voor kies of in elk geval niet verantwoordelijk ben dat terwijl ik examen afleg er duizende mensen sterven. Guess what : ik studeer sociaal werk om er net iets aan te doen ( alle da denk ik dan toch)
Ach ja, bach rescue gaat me helpen, maar uit ervaring heb ik geleerd don't overdo it! Daar krijg je alleen maar een grote slepende hoofdpijn van voor de rest van de dag!
Maar we vliegen erin. Dan kan ik sewens lekker even buiten lopen en de mensen analyseren zoals we zagen bij psychologie.
Alleen twijfel ik nu enorm of ik toch geen maatschappelijke advisering moet gaan doen ipv sociaal cultureel werk....
Gek wat een simpele aanraking teweeg kan brengen. Zo een intens gevoel. Nee, niet iedereen en elke aanraking geeft me dat gevoel. Ik heb het over de aanrakingen van Dennis :). Wanneer we bij elkaar zijn hebben we bijna altijd elkaar vast. Een handje of een arm om elkaar, stevige knuffels, we slapen zelfs verstrengeld, wanneer ik draai in bed zorgt hij ervoor dat zijn arm over me ligt. Soms gaan we gewoon met de rug tegen elkaar staan... Gewoon om de andere te laten weten : hé ik ben er! Ja ook als we samen een douche nemen zijn we omstrengeld.... Heerlijk toch! Alleen wanneer we eten hebben we elkaar fysiek niet vast.
Maar ik kan je wel vertellen dat zijn aanrakingen me enorm veel deugd doen. Ze maken me blij. Ik streel zijn huid dan, geef hem zachte zoentjes. Soms voel ik later nog even waar zijn hand was, alsof mijn huid zijn aanraking wil bewaren. Zachte strelingen die me rustig maken. Dat is belangrijk voor mij. Het is ons ritueeltje dat wanneer hij binnenkomt de eerste paar minuten besteed zijn aan een dikke knuffel. Ok misschien klinkt dit allemaal wat plakkerig en puberaal, maar het is gewoon zo mooi. Alsof we willen laten zien aan de rest dat wij bij elkaar horen! De eerste keer dat we ooit samen op stap waren ( lol was uitje naar de gb omdat ik geen eten meer in huis had ) herinner ik me nog zo goed. Toen we aan de kassa aan het aanschuiven waren was hij me zo lief aant vasthouden en gaf me een gigantische zoen op mijn voorhoofd! Denk dat ik straalde toen, de kassierster zat ons zo aan te gapen dat het geen woorden had! Heerlijk moment gewoon. Zo een klein gebaar kan je enorm veel doen. Een stukje huid dat een ander stukje huid raakt waar je van begint te stralen. Skin to skin kan vonken geven ;) Ik zou zijn huid niet meer kunnen missen , en hem nog veel minder!
Wat ik het leukst vind om te doen is het maken van iets nieuws. Een kaartje, juwelen, sjaals,.... Zo kan ik wel eindeloos doorgaan! Niet gewoon altijd hetzelfde saaie ding doen, maar vernieuwen en durven dromen.
Daardoor maakt het me niet simpel lang geïnteresseerd te blijven. Wat een gigantisch nadeel is. Ik ben nu wel met een studie van sociaal werk bezig maar diep vanbinnen weet ik al dat dat niet mijn droomberoep is.
Ik hoor de vraag al komen : wat wil je dan wel worden???
Klaar voor het schokkende antwoord???
Begrafenisondernemer.
Waarom ????
Het geeft me een goed gevoel dingen te regelen. Ok dan zou ik ook manager kunnen worden of gewoon zorgen dat ik een eigen bedrijf start... Ja dat wil ik ook doen. Toch spreekt het me aan om mensen te helpen bij het verwerken van hun pijn. Niets is immers moeilijker dan leed van een overlijden te verzachten. Zorgen dat er een mooi beeld blijft van de persoon vanwie je vaarwel zegt. De hele dag tussen treurende mensen zitten is ook niet fijn. Niets heb je aan je beroep om mee te lachen? Ik wil zo ook een beetje het taboe kunnen doorbreken van de dood. Want niets in deze wereld is denk ik nog meer taboe.... Ieder heeft zijn eigen idee over de dood, daarom vind ik dat de mensen er hun eigen ding mee moeten kunnen doen wanneer ze overleden zijn! Juist de nabestaanden daarmee helpen is mooi. Iedereen vind het een luguber idee. Maar om het even grof te zeggen iedereen zal me vroeg of laat nodig hebben dan!
Ik zou het wel leuk vinden moesten jullie eens een reactie nalaten of gewoon even iets in het gastenboek zetten. Zo kan ik ook weer op ideetjes komen waar ik het de volgende keer weer over zal hebben.....
Anyway voor volgend bericht kan ik je zeggen: het gaat over iets wat ik heel graag zou willlen.
Het was er geen simpele. Ik had me opgegeven om te werken in de keet. Pfffffffff zwoegen, zweten en rommelen. Soms tot vervelens toe. Maar het verdient zullen we dan maar denken!
Maar ik ben het zo beu nu! Even echt genoeg gehad. Ligt niet aan mijn geweldige collega's ( daar heb ik helemaal geen klagen over!)
Aan wat het dan ligt???? De lijst is te lang om zo maar op te noemen. Ik heb nu wel gemerkt dat communicatie essentieel is in een zaak, en dat er nog veel werk aan de winkel is voordat de keet weer optimaal zal werken! Niet fijn om dit te moeten zeggen over iets wat ik enorm graag doe. Maar het is eenmaal zo!
Ik speel zelf met het idee ooit een zaak open te doen, wat niet eenvoudig zal zijn want het is knokken om als zelfstandige te beginnen. Maar uit alle jobkes die ik al gedaan heb in weekend en vakanties heb ik al veel geleerd waar ik zelf ooit rekening mee zal moeten houden!
Langs de andere kant ben ik geen simpel persoon om mee samen te werken! Ik ben redelijk streng en heb een structuur nodig waarin ik werk... Als dit er niet is zal ik er zelf naar op zoek gaan. Ook al is het mijn taak ni ik geef mensen wel opdrachten als ze met hun vingers aan het draaien zijn! Ik steel (ongewild! ) het eten van mijn collega's en op tijd en stond kan er wel een plaagje af. You better be warned, moest jij ooit mijn collegae worden ;)
Vol goede moed ben ik deze morgen verder gegaan met de taak voor het herexamen van informatica. Maar nu ben ik het gewoon beu!!!!!!!! Wie die wetenschappelijke databanken heeft uitgevonden kan beter maar ver uit mijn buurt blijven. Veel te veel zever... Trefwoorden... Echt creatief zijn ze niet geweest met de opdracht. Dezelfde die we tijdens het jaar ook moesten maken. Die had ik wel goed gedaan. Helaas is mijn oude pc toen dood gegaan en heb ik da niet meer. Maakt het weer heel fijn om dat weer helemaal opnieuw te maken.
Dan zou ik ook graag het verslagsjabloon vn het school even vervloeken... Niks dan zever ermee... Dan verspringen de letterkes dan de cijfers... Neeeee ik ben geen kluns met mijn pc, ze maken het altijd zo moeilijk.......
Had daarstraks even geyoutubed. Het clipje van weird al yankovic over the amish paradise... Vraag me af hoe lang ik zo zou kunnen leven. Zonder alle comfort.. Ni al te lang denk ik, ik doe graag mijn zegje en laat niet met me sollen. Denk dat de community me snel beu zal zijn! Langs de andere kant droomt ieder wel eens van te reizen door de tijd! Ik heb de oplossing. Amish verzamel uzelf en maak de volgende reality-soap: het leven zoals het geweest is : back to the past.... Weet niet wat ik erger moet vinden : kinderen van de amish die geboren worden in de wereld van onwetendheid of wij mensen die opzoek zijn naar vermaak. Toast kannibaal is er een mooi voorbeeld van... Toevallig zag ik een stukje op de tv. Mensen engageren zich om bij een stam te leven, maar kunnen hun gebruiken niet aanvaarden! Het is logisch dat ze het niet kunnen want de opvoeding en wereldbeelden zijn anders... Daarom begrijp ik niet dat mensen zich willen verlagen door mee te doen aan een programma dat ze op televisie brengt. Gewoon om aandacht ? Ik weet het niet maar ik vind het zo dom.... Ik denk dat ieder recht heeft op zijn eigen bestaan zoals hij het wil en dat we wel gevormd zijn door onze opvoeding, maar dat dat niemand zou mogen tegenhouden!!!!!!
Wanneer ik een boek aan het lezen ben en het spannend wordt krijg ik de drang om verder te lezen. Maar buiten de drang om te weten hoe het de personages zal vergaan begin in mijn eigen theorieën te ontwikkelen. Zo maak ik me een voorstelling wat er kan gebeuren of hoe het verder loopt. Wie nu eigenlijk de slechterik is en wie de held. Soms werkt dat stimulerend en ben ik een tevreden persoon want mijn speculaties bleken waar te zijn of het boek overtrof zelfs mijn stoutste verwachtingen. Helaas is het tegengestelde is ook vaak waar. Het is een schitterend boek dat ik aan het lezen ben. Ik zou de pagina's willen verslinden. Maar dan volgt de anticlimax.... Het einde suckt gewoon. Zo spannend en dan zo een dom einde. Dan heb ik het gevoel dat dat boek niet af is. Het verhaal is niet rond.... Maakt ook dat ik het boek niet opnieuw zou willen lezen.
Het lezen van series is niet aan mij besteed.. Je hebt een vast hoofdpersonage en ik denk dat die na de eerste twee boeken zo voorspelbaar is geworden en je dus eigenlijk het boek al kan voorspellen... Geef mij maar een avontuur om elke hoek...
Dus je kan al raden dat mijn boekenrek het zwaar te verduren heeft... Want niets is meer gruwelijk dan een boek te moeten lezen waar de vet- en chocoladevlekken al op zitten, of waar de mensen de hoek van de pagina hebben omgeplooid omdat ze geen bladwijzer hebben. Zo vergaat het ook mijn schoolboeken. Ik zal er nooit met een markeerstift in markeren en erin schrijven heel uitzonderlijk. Het molesteren van boeken is voor mij gewoon ''not done''
Boeken geven me soms wel leuke ideeën om zelf eens iets te doen, schrijven of een filmpke te maken. Durf me ook goed voorstellen hoe het zou zijn een boek in een scenario te veranderen en te verfilmen. Al leert mijn ervaring me dat je een boek en film nooit echt kan vergelijken wat wel erg spijtig is. In een boek heb je de kans ongeremd je eigen fantasie te gebruiken, terwijl dit tijdens een film minder mogelijk is.....
Ja dat is hij, mijn prins!!!!!!!! Zo heerlijk, zo zacht, cute.... ( zo kan ik uren doorgaan) Zo heerlijk om met hem te knuffelen dat de pijnboompitten aanbrandden... oeps. Sja hij dicht bij mij is de hemel.
Op zijn allermooist is hij wanneer hij ontspannen is en er een glimlach op zijn lippen licht en zijn ogen oplichten met pretlichtjes....
Moest je dit lezen ; je weet : these lines are beyond contestation!
Liefde moet groeien, bloeien, ontwikkelen.... Soms is het niet makkelijk om dat te doen... We zijn twee zielen die willen versmelten... Maar om de goede mix te krijgen moet je eerst even zien hoe je de ingriënten afweegt. Ik denk dat ons dat al aardig lukt :)
Hehe ja ik heb mijn felbegeerd roze papiertje. Hanne volledig on the road nu!!!!
al heb ik wel een paar dingen geleerd op een dag... Het eerste : teveel bach bloesems die je moeten helpen de stress tegen te gaan werkt op de euforie en boosheid - bij mij dan toch- . Je kan er ontzettende hoofdpijn van krijgen Tweede: je moet geluk hebben met het nummertje dat je kiest op je rij-examen ( met dank aan de prins op het witte paard) Derde : er zijn mensen die ongelofelijk kunnen zagen... Maar ja zonder enige opmerking kunnen je ze niet laten slagen ( blablabla) Vriede: AFZETTERS op de gemeente.... 16 euro, tel daar de 36 bij op voor het examen, de 15 van de theorie, de 8,75 voor pasfoto's en alle naft die je met je L hebt opgereden.... ( ach ja we zullen maar denken dat die ministers daar in Brussel ook hunne kost moeten kunnen verdienen, terwijl ze eigenlijk ons op dit moment veel te veel kosten)
Thank you Sabine voor de mooie reactie :). Ben blij dat ik nu al een tweede fan heb ;). Trouwens hoop echt dat jij nu zelf ook de moed vindt een blogje te starten. ik denk dat het updaten is.....
Aan ieder, geniet van de zon. Doe ik ook en van de nieuwe vrijheid..... Een beetje zoals in de tekst van FAST CAR... maar dan niet te letterlijk.
You got a fast car I want a ticket to anywhere Maybe we make a deal Maybe together we can get somewhere
Anyplace is better Starting from zero got nothing to lose Maybe we'll make something But me myself I got nothing to prove
You got a fast car And I got a plan to get us out of here I been working at the convenience store Managed to save just a little bit of money We won't have to drive too far Just 'cross the border and into the city You and I can both get jobs And finally see what it means to be living
You see my old man's got a problem He live with the bottle that's the way it is He says his body's too old for working I say his body's too young to look like his My mama went off and left him She wanted more from life than he could give I said somebody's got to take care of him So I quit school and that's what I did
You got a fast car But is it fast enough so we can fly away We gotta make a decision We leave tonight or live and die this way
I remember we were driving driving in your car The speed so fast I felt like I was drunk City lights lay out before us And your arm felt nice wrapped 'round my shoulder And I had a feeling that I belonged And I had a feeling I could be someone, be someone, be someone
You got a fast car And we go cruising to entertain ourselves You still ain't got a job And I work in a market as a checkout girl I know things will get better You'll find work and I'll get promoted We'll move out of the shelter Buy a big house and live in the suburbs You got a fast car And I got a job that pays all our bills You stay out drinking late at the bar See more of your friends than you do of your kids I'd always hoped for better Thought maybe together you and me would find it I got no plans I ain't going nowhere So take your fast car and keep on driving
You got a fast car But is it fast enough so you can fly away You gotta make a decision You leave tonight or live and die this way
Morgen grote dag. Tweede keer poging wagen om het gegeerde roze kartonnen bladje papier in mijn poezelige handjes te krijgen. Stress killed me last time. Hopelijk gaat het morgen beter, werken de bachbloesems en kies ik het juiste nummertje ( eigenlijk kiest mijn prins da voor mij ;) is iets spannender) plus ik heb beter dingen te doen dan piekeren of ik nu toch de 6 kies of toch maar de een. De instructeur die waagt me kritiek te geven die niet gegrond is : ik REAGEER niet zwijgen, veiligheid primeert, maar muggenzifters kan ik missen al een zoemende mug. Trouwens muggen sla je ook dood ;) . In elk geval je laat ze niet zomaar zoemen en jezelf prikken met een allergeen reactie als gevolg...
PS: je mag altijd een reactietje laten dat is fijn!
Ondanks dat iedereen naar vooruitgang streeft komt er enkel achteruitgang.... Sja echt positief ben ik ni. Buiten het achteruit deinzen voor gevaarlijke situaties is het voorvoegsel ACHTER negatief.
Ik moet erbij zeggen dat ik een enorme bewondering heb voor de personen die nu al een paar jaren voor ons restaurantje werken. Wat zij allemaal te verduren krijgen zou ik niet aankunnen... Ik werk er al twee jaartjes enkel in het weekend en af en toe wanneer het drukker is in de week. Dit jaar heb ik beslist dat ik er wel eens een maand wou werken. Maar NO WAY dat ik dat dag in dag uit zou kunnen. Nog enkele dagen te gaan en dan pfffffffffff even afkikken van de stressoren.
Om even op het voorvoesel terug te komen ACHTERklap : je kan nu eens niks maar dan ook niks zeggen of een stommiteit maken ( zoals ik onze afgescheiden rokersruimte per ongeluk rookhok noemde aan de telefoon) want een 10 min later weet echt ieder het. ACHTERbaks: ze zullen je nooit eens iets recht in je gezicht zetten . Ik geef je even de twee hatelijkste momenten (tot hiertoe mee) - ik dekte een tafel met bestekken in terwijl iemand de ijsemmer met cava gebracht had en weer wegliep. Toen ik hem net wou openen kwam die persoon terug en was enorm opgefokt door het feit dat ik da aant open maken was. Hij heeft de wijnkennis... ( wat echt wel waar is !) maar ik leer hieruit dat je moet communiceren en niet op mij staan vloeken in de keuken dan! - vanmorgen kon ik met mijn bandje ( nodig om in te loggen op de pc ) rekening geven. Maar ineens rond een uur of 7 gaat dat niet meer.... Geweldig, kan ik eerst iemand anders gaan zoeken om een tafel de rekening te geven. PFFFFF op zich geen probleem.. Ik had da bandje enkel om rekeningen te kunnen geven, waarom kunnen ze dan niet even zeggen dat ze het bandje terug willen??? Als ze het dan toch perse willen dat ik da bandje hou, verander dan ook even de naam. ACHTERdochtig: een ding hierover : je moet ni stressen wanneer je geen drukke avond hebt. Ieder doet altijd zijn best.
Ik werk er graag. Heel erg graag anders zou ik het niet doen. Maar stilaan wordt het me wel een beetje teveel. Als ze iets tegen me willen zeggen : in the face please!!!!!!!!!
Communicatie is volgens mij nog niet echt doorgedrongen daar....
Vandaag liep niet zoals gepland. Normaal gezien om twaalf uur beginnen werken. Stond net op het punt te vertrekken toen ze me belden dat ik niet hoefde te komen... Om mijn boosheid een beetje te laten afkoelen heb ik de kast van mijn mammie eens goed onder handen genomen. Dus 5 uur later was ze eindelijk gekuist. Maar ik vraag me af : waar komt al die rommel toch vandaan????????? Ik weet dat ik ook ni graag dingen in de vuilbak doe en nu denk ik toch te weten van waar da trekje komt .... We are family.....
Jaja geen twijfel mogelijk.
Direct nog even voor school werken... Op jawel een wetenschappelijke databank. Iemand tips om er makkelijker op te zoeken ???
Ik ben dus een van de gelukkig studenten met herexamen. Moest dit je sarcastisch in de oren klinken wees ervan overtuigd: ik sta te springen om weer testjes af te leggen.
Helaas zijn het er een paar teveel. Na twee jaar ronddwalen in het luilekkerland van de studenten, ben ik nu toch wel serieus bezig met school. Met zijn nadelen. Geen leerritme meer, moeilijk te concentreren soms en ni altijd evenveel zin om de trein te nemen voor in de aula te luisteren naar de uiteenzetting van de menselijk drang en noden.
Toch met glans geslaagd voor de praktijk :) dat maakt me erg blij natuurlijk. Maar de rest.... Was minder. Ik heb mijn strak leerschema net opgesteld. ( my dear moest je dit lezen, ja ik volg je raad op en deze is very important voor me ) Dus het is erin vliegen nog 29 dagen en ze beginnen. Nu nog rustig ademen.
Om de stress tegen te gaan heb ik al wat bach bloesems to the rescue ingeslagen...
Iemand nog ontspan tipjes?????
Nu sewens nog even genieten en de boel een beetje proper maken... Dan werken en erna : NO LIMITS ( house warming party bij de chef ) ... HIHI
Ik tel nog 8 daagjes en dan is mijn schattie weer terug uit Nice.
en NIET - fan : misschien is het geen slecht idee toch fan van me te worden ???
helaas gaf mijn fan me direct naar mijn voeten omdat mijn blog niet up to date was. Wel nu ik kan je zeggen er gebeurt niks niks maar dan echt geen bal.
Mijn dag verloop is een beetje saai ... Sta rond negen op, douche mezelf, kleed me aan. Rond 10.40 neem ik de bus naart werk.... kom rond elf half twaalf thuis en ga slapen. Ni echt interessant dus he.
Ach ja er komen betere tijden en meer zin om de blog up te daten :)
Had ik net een tekst geschreven... Verloren moeite als je dan op het verkkerd knopje duwt, weg tekst. Zip verdwenen... Geen zin om het nu opnieuw te schrijven. Dus dan zal ik de beknopte versie even geven...
Ik had stiekem al graag een reactie gehad op mijn gloednieuwe blog
Ik ergerde mij aan de onverdraagzaamheid van de mensen
En last but zeker not least : ik mis mijn schattie... Hij zou komen vandaag maar moest nog wat werken.Om het goed te maken komt hij me morgen wel ophalen opt werk...
Later zal ik er verder op ingaan eerst even over mijn kleine grrrrrrr-boosheid komen dat ik het verkeerde knopje indrukte :p
Na lang overwegen heb ik het dan uiteindelijk toch gedaan, mijn eigen blog gestart. Voor mij is deze blog een soort uitdaging. Je moet er regelmatig een bericht op na laten en dat durf ik dan al wel eens vergeten. Ik heb al verschillende keren geprobeerd een dagboek bij te houden maar ja dus zonder succes. Hopelijk wordt de blog dan wél eens een succes verhaal.
Ik denk wel dat er vraagjes zullen zijn over de naam van mijn blog. Animula Vagula Blandula is Latijn en betekent: kleine dwalende en liefkozende ziel. Zo voel ik me namelijk. Ik ben een dwalend meisje/jonge vrouw die altijd op zoek is naar nieuwe avonturen en liefkozingen. Niets is te gek om het een keertje uit te testen. Mijn motto is dan ook waarom de makkelijke weg nemen zonder fun als de moeilijke zoveel meer aanlokkelijk is. Je kan je dus al wel voorstellen dat ik de spreekwoordelijke lamp waar je tegen kan lopen al een paar keer ontmoet heb. Ik kan je alleen maar zeggen dat ik er veel uit geleerd heb, wat het belangrijkst is.
Dan rest me nu nog even uit te leggen wie ik eigenlijk ben. Ik ben Hanne 21 jaartjes (jong). Ik heb een klein leuke studio in het centrum van Antwerpen, wat een stad van mijn hart is. In het weekend ben ik op de boerenbuiten bij mijn ouders, waar ik ook weekendwerk doe. Dit in de Farmasie, een restaurant. Hier doe ik dan op dit ogenblik ook vakantiewerk.
Ik ga naar school te Geel en studeer er sociaal werk. Ik wil niet gaan voor sociaal assistent maar wel voor sociaal cultureel werker. Dit omdat ik een cultuur-mens ben, en omdat met groepen werken me meer ligt dan individueel.
Ik heb een handjevol broers ( ja 5 dus!). Ik kan dus mijn mannetje wel staan en ben soms ook wel beetje bazig. IK ben ineens ook de meter van de twee kleinste. Deze zijn nu 9 en 6, en twee ongelofelijke grote spoken. Maar ach ja tzijn mijn schatten.
Ik heb ook nog een andere veel grotere schat : mijn Dennis-boy. Het enige wat ik over hem wil zeggen ( nu dan toch ) is dat hij mijn prince-charming is.
Ik ben altijd wel bezig met een of ander plan dat in mijn hoofd schiet uit te werken: een tekening, knutselwerkje, kaartje, .... Of gewoon op stap zijn met vriendinnen. Theater en musea bezoeken en ook werken en studeren.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Reacties
Laat me gerust even weten hoe jij erover denkt.
Over mijzelf
Ik ben Hanne
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is fulltime studente.
Ik ben geboren op 27/05/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: gek doen , theater, dromen, dartelen, speleo,....
