Archief per maand

	04-2016
	05-2015

Inhoud blog

	25/04/2016
	23/05/2015
	First blog ever :)

Angst

Dropbox

Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.

Angst, Paniekaanvallen, Epilepsie, Je bent niet alleen!

Persoonlijke blog
Het dagelijks leven

23-05-2015

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

23/05/2015

Hallo! Het is weer even geleden. Net examens gehad :)
We gaan verder...

DUS die 4de keer.. Ik deed destijds een andere opleiding, dus geen verpleegkunde. Het was een zware studie, maar het interesseerde me wel.
Maar ik had herexamens. Ik had 's nachts geleerd en ben laat gaan slapen. Blijkbaar had ik mijn wekker niet gehoord en ik kreeg telefoon van een meisje die bij mij in de klas zat. Ze belde me waar ik was. Ik schoot uit mijn bed en vertrok volle vaart naar de bushalte.
Het regende verschrikkelijk hard! Dus ik met m'n fiets vertrokken. Ik stapte op de bus en nog geen 2 minuten later ging mijn licht uit.
In de bus zaten nog andere mensen die ook herexamens hadden. Voor hen moest het schrikken geweest zijn.
Ze hadden de bus op de pechstrook gezet en de ambulance gebeld. Ik weet daar niets meer van. Het eerste dat ik weet was, dat ik op de spoedafdeling even wakker werd met een zuurstof masker. Ik kreeg een infuus.. Ik was doorweekt van de regen. Dat meisje van bij mij in de bus had mijn vriend gebeld. Het rare was: hij slaapt zo vast dat hij normaal gezien zijn GSM niet hoort. En die ochtend toevallig wel! Hij had zijn moeder gebeld en zijn naar me toe gekomen. Zij hebben mij moeten omkleden omdat ik zo doorweekt was.
De hele dag lag ik K.O. Ik was een hele dag kwijt, de hele tijd geslapen. Ik moest een week in het ziekenhuis verblijven. Elke dag een EEG laten nemen en medicatie innemen. Het verdikt: Levenslange medicatie.

TOP! 20 jaar, in de fleur van m'n leven, niets aan de hand.. Hupla heel m'n wereld moest veranderd worden. Op tijd gaan slapen, pilletjes netjes nemen, geen alcohol meer, best niet naar een discotheek gaan.. Pffff!
De tijd gaat voorbij.. Een hele resem pillen moeten nemen, maar geen 1 die het beste bij me paste. Bijwerkingen, niet normaal!
Ik woog 55kg en ik ging naar 45kg. Ik had altijd hoofdpijn, was duizelig enzovoort. De opleiding die ik destijds deed heb ik stopgezet. Het was toch niks voor mij. Toen vond ik verpleegkunde.

We zijn nu 5 jaar verder sinds de laatste aanval en hebben de medicatie gevonden die het beste bij me past.. Toch zijn duizeligheid en af en toe hoofdpijn nog altijd aanwezig! Maarja.. De eerste jaren dacht ik niet van: ohjee als ik maar niet opnieuw een aanval doe! Of ohjee als ik maar niets krijg.
Een oud-vriendin van me kreeg 2 jaar geleden hartfalen. ZO jong! Je merkt aan haar dat ze verstandelijk achteruit is gegaan.
Toen begon ik rare gedachten te krijgen! Als ik maar niets aan m'n hart heb!
Ik kreeg last van steekjes in m'n borstkas. En wat denk je dan? Ik heb iets aan m'n hart! Mijn huisarts zei: we kijken naar het globaal beeld: je leeftijd en gezondheid. Maar ik moest dat niet horen. Hij verwees me door naar de cardioloog. Ik kreeg een 24 uur monitoring en daarna een consult bij hem. Hij deed vanalle testen: een echo en een inspanningstest. Na al die testen zei hij: mevrouw er is niets met uw hart. U bent compleet gezond! Je moet alleen wat meer bewegen en wat minder koffie drinken.

Dat bewegen is er nog niet van gekomen. Ik ben zo met school bezig dat ik er geen tijd voor maak.
Ik denk dat ik 2 jaar geleden nieuwe dingen begon te voelen. Ik werd onrustig in de auto toen ik naar stage moest rijden. Het leek alsof ik nieuwe epileptische aanval ging doen. Ik wist niet wat er aan hand was! Ik wou aan de kant gaan staan, ik wou vluchten, ik begon te zweten, te beven, hartkloppingen en ik begon bijna te huilen. Ik deed m'n raam open voor frisse lucht en reed gewoon door. Tegen mezelf zei ik: Komop! We zijn er bijna! Ik wist niet wat ik had.. Eens aangekomen of terug thuis was er niets aan de hand. Maar het kwam dagelijks op. Enkel wanneer ik naar stage moest gaan met de auto. Verder ben ik er niet mee gegaan, ik dacht dat het wel vanzelf zou overgaan.
Enkele stages gingen voorbij en sinds vorig jaar in november werd het gewoon te erg. Ik kreeg het zelfs in de bus! Normaal gezien zit ik graag op de bus! Er waren momenten dat ik die bus uit MOEST! Niet opnieuw een aanval in die bus! Een goeie vriendin van me moest me soms enkele haltes vroeger komen oppikken omdat ik het niet meer kon. Dan ben ik uiteindelijk naar de huisarts gegaan. conclusie: Paniekaanvallen. Voorschrift: angstremmers. Dat hielp wel, maar je werd er zo moe van! Ademen was moeilijker. Kreeg er hoofdpijn van. MAAR alles om geen nieuwe paniekaanval te doen!

Enkele maanden daarna kon ik zelfs niet alleen meer thuis blijven! Ik werd gek! WAT ALS ik een nieuwe epi aanval doe, WAT ALS ik hier nu iets aan m'n hart krijg? Ik ga dood gaan en er is geen hulp! Verschrikkelijke gedachten waar iemand van 25jaar normaal gezien niet mee bezig zou moeten zijn!

Toen kreeg ik het besef dat medicatie niet alles was.
(Be continued)

Geef hier uw reactie door