Hallo :wink:

Mijn naam is D. Ik ben 25 jaar en ben op het moment een laatstejaars student Verpleegkunde.
In mijn blog ga ik het hebben over angst en paniekaanvallen, ook epilepsie. Waarom? Omdat ik er zelf mee te maken heb. Ik ga proberen om regelmatig mijn bevindingen hier neer te schrijven. Misschien kan ik iemand hiermee helpen, je bent niet alleen! Dit is het eerste stuk.. Ik ga (proberen) elke dag er een stukje bij zetten. Hier ga ik een schets maken van hoe het eigenlijk allemaal begonnen is. Mijn voorgeschiedenis zal ik achterwege laten.

Ok, hier komt 'ie..

Toen ik 18 was, kreeg ik mijn eerste epileptische aanval, meer genaamd een Grand Mal. De ergste aanval van epilepsie die je kan hebben. Je bent volledig K.O., schokken, schuim op de mond, witte ogen,.. noem maar op! Dus na die eerste keer zijn we naar de huisarts gegaan. Van daaruit verwezen naar een neuroloog, testjes gedaan, pilletjes genomen.. De pilletjes had ik niet verder genomen omdat ik dacht dat na dat doosje het wel zou opgelost zijn. Wat wil je, je bent 18! Dan denk je er nog niet aan om levenslang pillen te nemen voor iets wat je ervoor nooit gehad had! 2 jaar die er op volgende heb ik er nog 3 gedaan. De 2 tussenin heb ik zo gelaten, omdat het bijna niet voorkwam. De reden was wel: uitgaan, alcohol, weinig slapen.. De typische uitlokkers.

De 4de keer was de ergste.
(will be continued)