Inhoud blog
  • Pijn
  • Maar...
  • Liefde
  • Eenzaam
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    angelstar
    being in love with... him
    26-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twijfel
    Moet ik het hem nu laten weten dat ik wacht?
    Dat ik niet meer wil leven in onzekerheid?
    Dat ik vind dat ik beter verdien?
    Dat ik bevestiging wil?

    Nog maar even laten rusten.
    Want morgen denk ik er ongetwijfeld weer anders over.


    26-11-2009 om 22:10 geschreven door Angelstar  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verlangen
    Verlangen
    naar één woord
    maakt niet uit welk.

    Verlangen
    naar één kus
    maakt niet uit waar.

    Verlangen
    naar één streling
    maakt niet uit hoe.

    Langzaam
    verstikt het me
    dat verlangen.

    26-11-2009 om 18:52 geschreven door Angelstar  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik kan zonder je

    Ik las (op Xantippe) gisteren wat over “hem laten voelen dat je ook zonder hem kan”. Met andere woorden, niet meer kruipen voor diegene die jou niet kan geven wat je wil.
    Ik ben al in het stadium geraakt dat ik niet meer blindelings doe wat hij vraagt. Daarvoor heb ik nu voldoende zelfrespect. Nu op weg naar de volgende stap…

    Ik ben wel nog zo blij als een kind wanneer hij met me communiceert. We wonen behoorlijk ver uit elkaar, hij werkt veel, ik ga nog naar school… het is dus niet zo makkelijk om elkaar veel en lang te zien. We houden vooral contact via mail/internet. Sms’en of bellen doet hij amper. Spontaan doe ik het ook niet, uit schrik dat zijn vrouw het dan misschien ontdekt… Heb ik dan té veel respect voor ‘em?

    Zaterdag (zie “Laatste date”) hadden we onze laatste afspraak. We zijn nu donderdag en ik heb sindsdien niks meer van hem gehoord… Niet zo erg abnormaal, want meneer werd weer voor even tevreden gesteld… (ik trouwens ook, ik ben al blij dat zaterdag door ging, want in het verleden werden al vele afspraakjes afgezegd.) of mijn opmerkingen over een kind (“Ik zou het niet erg vinden, anderen wel.”) en trouwen (“Wanneer gaan we trouwen?”) hebben hem afgeschrikt… dat kan ook.

    En het eerste wat ik van hem zal horen is ongetwijfeld: “Ik hou van je.” of “Ik mis je.” En dan trap ik ongetwijfeld weer in de val van die hemelse verliefdheid.

    Maar hij zal zijn best moeten doen voor me, hard zijn best. Want eigenlijk vind ik dat we, elk van ons, meer waard zijn dan wat ‘onze’ mannen ons maar kunnen geven. Ik wil hem laten voelen dat ik me ook gelukkig kan voelen zonder hem. Al heb ik hem ook wel nodig… denk ik…

    26-11-2009 om 18:47 geschreven door Angelstar  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Laatste date

    Eigenlijk begint ‘het verhaaltje’ donderdag.. Ik vond dat het tijd was om ‘em nog eens te zien. Dus, tijdens de middagpauze, heb ik in mijn agenda gekeken welke avonden voor mij zouden lukken. En dan zou ik hem dat vrijdag laten weten.. Dan moest hij er maar een dag uitkiezen.. Vrijdagochtend kom ik online en hij stuurt mij een bericht of ik nog ziek was. Ik: Neen, geen pijn meer (na amandelontsteking). Hij stuurde dan terug dat hij morgenochtend (dus gisteren – zaterdag) vrij was. Ik direct: “Ok, dan neem ik u in beslag!”. Om 9 uur… Vroeg!

    Dus, ik héél blij. Maar áls hij afzegt, heeft hij de gewoonte omdat nogal laat te doen.. dus had ik nog maar even gewacht om thuis te zeggen da ik zaterdagochtend weg zou zijn. Enfin, vrijdagavond toch gezegd.

    Soit, ik stap in de auto. Hij begint zo te rijden en zegt: “Wat gaan we doen? Terug naar’t zelfde?”. (hetzelfde = zo een heel klein “hotelletje”. We zijn dat eigenlijk een beetje beu, zijn aan’t kijken voor eens iets anders, maar voorlopig is er nog niet echt een andere oplossing (gevonden)… Zal ook makkelijker zijn als ik alleen rij, dat ik ook wat verder weg kan.. ) Maar hij moest nog om geld, dus we rijden even om. En ’t was echt zo raar in de auto. Enige wat we eigenlijk gezegd hebben, was hoe dat hij moest rijden… Op een gegeven moment had ik echt iets van “Zet me maar gewoon af”.

    Enfin, aangekomen, naar binnen… En dan was het, gelukkig!, helemaal anders… Beginnen kussen en knuffelen enzo, je kent het wel… En dan kwam zo het moment dat hij seks wou.. maar dan hadden we het over het risico ‘wat als…’. En toen zei ik dat ik het niet ‘erg’ zou vinden moest het, euhm, raak zijn. En dan lachte hij zo. Ik zou het niet erg vinden, anderen wel…

    We hebben ook nog zo gepraat over vanalles, werk, school, zijn kindjes, vrienden…
    En toen heb ik hem ook gevraagd wanneer dat we gingen trouwen. Maar daar moest hij ook mee lachen L ;-) . Rond kwart voor 11 zijn we dan weer vertrokken, want hij moest op tijd zijn dochtertje ergens gaan halen.

    Dus eigenlijk komt het erop neer dat het weer super was. Ja, na zo’n lange gemis-periode ben je met weinig (tijd) tevreden denk ik… ;-). Maar we hebben wel niet zo echt gepraat waarover we echt eens moeten praten.. dat is voor een volgende keer dan…

    Misschien beetje arrogant dat ik dat van mezelf zeg, maar ik denk wel dat hij weet dat, als hij niet voor mij kiest, hij dan iemand laat gaan die hem echt supergraag ziet en omgekeerd. Hij heeft ook veel ‘schrik’ dat ik iemand anders ga tegenkomen. Hij wil mij absoluut niet delen, dat zegt hij regelmatig als ik zo weer even afstandelijk doe. Ik ben een tijd geleden een paar dagen echt kortaf en boos geweest omdat hij toen niet had verwittigd dat hij niet kon en ik dus een uur voor niks heb staan wachten… Wou hij nooit meer meemaken, vertelde hij toen...

    26-11-2009 om 18:45 geschreven door Angelstar  


    24-11-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik... en hij (inleiding)

    Eerst en vooral, ik wil mezelf geen minnares noemen. Al ben ik het intrinsiek misschien wel. Maar ik wil het niet. Ik wil me niet neerleggen bij het feit dat ik voor altijd op de 2de plaats zal komen bij ‘mijn’ man. Ik wil hem, voor mij alleen, voor altijd. We hebben elkaar bij een geforceerd toeval door mezelf leren kennen, nu zo’n 6 jaar geleden. We schelen 11 jaar. Ik had het in die periode niet makkelijk op school, op zoek naar mezelf… Doorheen al die jaren heeft hij me door al mijn moeilijke momenten heen geholpen. We hadden uiteraard ook onze ups en downs. Hij is in die zes jaar tijd niet de enige liefde geweest in mijn leven. Ik heb tussendoor nog een drietal (serieuzere) relaties gehad. En telkens toen dat weer fout ging, ving hij me op. Terwijl hij me nog graag zag, en ik hem. Tijdens mijn andere relaties was ons contact ‘koeler’. En dan telkens toch opnieuw weer die toenadering. Laatst had ik een jongen leren kennen, even oud, lief, had me graag, … Alles eigenlijk om het te laten uitgroeien tot een goede relatie. Maar na twee weken blokkeerde ik weer.. En toen heb ik de ‘klik’ gemaakt. Ik wil het eerst proberen met hem. Ik wil weten of hij ervoor wil gaan of niet. Pas dan kan ik me misschien openstellen voor een nieuwe relatie.

    Dus nu wacht ik… op zijn beslissing. Wil/kan hij het? Of niet? Kiest hij voor een sprong in het onbekende, samen met mij? Of blijft hij vasthouden aan het leven dat hij nu heeft? Vragen die (hopelijk) binnenkort beantwoord worden…

    24-11-2009 om 21:32 geschreven door Angelstar  



    Archief per week
  • 15/02-21/02 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs