Het Leven, een aaneenschakeling van momenten. Een stroom van
ervaringen.
De Stem die weerklinkt. Een Stem van vreugde, gedragen
door de Liefde. Innerlijke Kracht, vrijgemaakt van binnenuit. Door de
Weg te gaan. Door de durf te gaan staan. Alleen te staan. Volgend de
innerlijke Stroom. Soms woest en vernietigend, alles vermorzelend, alles
verbrekend. Juist dat gebeurd, waar je niet op rekent. In overgave.
De sprong in de leegte. De leegte gaf nieuwe vervulling.
Steeds
weer een nieuw moment. Dit moment proeven, voelen. De stem, de intentie,
de innerlijke Kracht volgend, aanzettend tot de beweging. Alles is open,
alles blijft open. Slechts de Stroom volgen zonder hechting, zonder belang.
Ontmoetingen, verbindingen, aanrakingen, processen. Aantrekken en
weer loslaten. Weer verder gaan. Nieuwe gezichten, verbindingen,
processen. En weer verder gaan. En weer loslaten. En weer
achterlaten, een indruk. De Kracht volgen, trouw zijn. Het vertrouwen
laten groeien. De Stem van de Liefde volgen. Luisteren, stil zijn.
De Kracht van binnenuit. Elk moment voelen, proeven, leren verstaan.
Het leven dat raakt, oproept. Oproept tot daden. Dan verstilling.
Alles is leeg, alles is vol. Het is vol-ledig. Het is.
Slechts zijn. De Kracht voelen in je binnenste. Het Weten in je
hart. Het durven zien van de duisternis, te voelen, te proeven. De pijn,
de angst, de woede. Alles wat het leven omvat. Alles wat het leven
bevat. De kracht die ons voortdrijft. Het leven ondergaan, met alles
erop en eraan. In de woestheid, de stilte, de onbevangenheid, de vrijheid.
In de spontaniteit, de vreugde, de uitbarsting, de oerkreet. Het
verdriet, de verslagenheid, de opstand en de val. De geestelijke pijn.
Alles mag er zijn. Jezelf zijn, met alles erop en eraan. Oplossend,
verbrandend alle schijn. Leren verstaan, alles ondergaan, mee durven gaan.
Belevend alle lagen van zijn, van het bestaan.
Het gaat om het
moment. Het gaat om het beleven. Dat wat is, wat aanwezig is, wat in ons
binnenste is. Wat naar buiten wil komen, gezien wil worden. De Kracht
die van binnenuit stroomt. De Kracht die in ieder is. Het Zien, Inzien,
Inzicht. Zien wat is.
Alles is en het mag er zijn. Ales wat er
is, wat er stroomt, wat verbindt en weer loslaat. Angst die je naar de keel
grijpt. Het mag er zijn. Alles wat het leven bevat, omvat. Alles wat
het leven biedt, aanbiedt, aanreikt. Dat wat je ziet, de mogelijkheid, de
kans die je grijpt, of voorbij laat gaan.
Durven te leven. Jouw
leven! Niet het leven van een ander, dat wat je geleerd is. Maar leven
vanuit je diepste kern. Dat wat je werkelijk raakt, bezielt, wat je
werkelijk voedt. Dat wat niet van deze wereld is. De Beweging van
binnenuit, de Droom. Niet het automatisme, de gewoonte, maar jouw
Kracht, jouw Zieleopdracht.
Actie wekt reactie op. Al bedoel je t nog zo goed. Als er oordeel, verzet in
zit word dit opgepikt, wordt van daaruit gereageerd. Eigenlijk geeft dat de
duisternis kracht. Dan kan t reageren, zich verzetten, aanvallen. Dan wordt t n
spel van macht, aanval en verdediging en zit je helemaal verstrikt in de
dualiteit. Maar als er waarlijk begrip gegroeid is van binnenuit, werkelijk
Liefde, dan omvat dit ook de duisternis met begrip, en ook dit wordt gevoeld. De
ander voelt dat hij/zij zichzelf mag zijn. En als je dan deelt, deel je ook echt
vanuit respect en gelijkwaardigheid voor die ander en de ander voelt zich niet
aangevallen. Alles is energie.
Het is het idee van de splinter en de
balk. Als jij niet de balk uit je eigen oog gehaald hebt hoe kan je dan de
splinter uit het oog van de ander halen? Dus uiteindelijk gaat t erom dat
jij, in interactie, jezelf vrijmaakt van die balk. Je vrijmaakt van jouw
innerlijke duisternis, jouw beelden, jouw angsten, jouw vooroordelen, jouw
verzet. Alles wat nog niet omgezet is in Liefde. En dan zul je een waar vb
zijn van deze Liefde. Dit uitstralen en ieder raken die hiervoor ontvankelijk
is. Je deelt waar openheid is, ruimte, en je Weet waar je kunt delen omdat je
niet hoeft te delen. Er zit geen lading meer op, je deelt gewoon. En dat kan
de duisternis oplossen, dan ben jij de Oplossing. Dat is de grootste Kracht waar
de duisternis geen wapens tegen heeft omdat het hier geen vat meer op heeft,
geen aanrakingspunten. Vroeg of laat zal zo de duisternis in dit Licht oplossen
omdat de duisternis uiteindelijk de illusie is en het Licht, de Liefde, de
Waarheid.
Het heeft uiteindelijk allemaal met elkaar verband. Omdat we vast willen
houden aan van alles en nog wat, kunnen we nooit echt vriendjes worden met
iedereen. Zullen we altijd afhankelijk blijven van bekrachtiging van
beeldjes, van ideeën, van gedachten, instemming krijgen etc. etc. Je gaat in
gevecht met andere die andere beeldjes hebben. Je moet je verdedigen, gaat
aanvallen, tegen alle vormen, ideeën. Je legt de schuld bij t verleden, je
ouders, je opvoeding. Zij hebben van alles gedaan en daarom is je leven nu zo
ellendig. Maar zitten we niet allemaal in hetzelfde schuitje? Zaten je
ouders ook niet verstrikt in allerlei beelden, zo moest het en niet anders. Dat
waar ze aan moesten beantwoorden? En zo zitten we aan elkaar vast in de dans
van liefde en haat om t maar heel algemeen te stellen. Ik hou van jou,
want..... je bevestigd mijn beelden, mijn ideeën, mijn idealen, mijn emoties.
Ik haat je want je ontkracht mijn beelden, je ziet me niet, je oordeelt over
me....etc. etc.
Maar de Liefde kan zo niet vrijkomen. Zo zullen we
nooit vrij zijn. Zo zullen we altijd afhankelijk blijven van zoveel. Om
onszelf overeind te houden. Om ons ego overeind te houden. Wil dit ego
verdwijnen dan is de voorwaarde openheid. Durven toelaten van de ander.
Durven toelaten van je eigen kwetsbaarheid, kwetsbaar zijn. Open zijn.
Durven geraakt te worden in eventuele pijn. Zodat er heling, inzicht en
begrip mag/kan komen. In die openheid, kun je jezelf echt voelen, en het
leven om je heen. Als je geraakt durft te worden. Dan kan het Leven door
je heen stromen, je vervullen. Want het ego staat tussen die Stroom in.
Verkrampt vasthoudend aan zoveel. Zoveel zoekend buiten zichzelf. En
de vervulling ligt te wachten binnen jezelf. Je hoeft slechts je hart te
openen, zodat het kan luchten, gezuiverd kan worden, traantjes mogen vloeien.
Even helemaal weerloos zijn in overgave.
We hoeven niemand te zijn,
niets groot te houden, sterk te zijn. En we hoeven ook geen oordeel over de
ander te hebben. Diep binnenin zijn we allemaal vriendjes en vriendinnetjes.
Maar t ego kan nooit een werkelijke vriend zijn, vriendin zijn. Het ego
houdt je altijd geïsoleerd. We zijn zo, zoveel meer, en daarmee kunnen we
met elkaar verbonden zijn. Ieder met zijn/haar eigenheid. Samen onderzoeken,
elkaars leven betasten, bekijken. Goh, zie jij t zo, is dat jouw levensbeeld,
invulling, interessant. Delen van het leven met elkaar, overal waar we zijn.
En overal kan die ont-moeting plaatsvinden, waar je ook bent, als jij open
bent. Dan kan iedereen je vriendje, je vriendinnetje zijn omdat je
vriendje/vriendinnetje met jezelf geworden bent
Je hoort wel s mensen die zeggen, je moet me maar nemen zoals ik ben. Als t
daarbij blijft verandert er natuurlijk niks. Dan blijf je blind en doof voor wat
het leven je wil zeggen. Maar als je jezelf als werkmateriaal ziet, dan
wordt t al heel anders. Dan kan t leven een avontuur worden, een
ont-dekkingstocht. Gewoon onder ogen zien wat is, wat in je is, wat daar
leeft. Wat wakker wordt door het leven om je heen. Wat dit ook is. Niet
alleen de mooie verheven gevoelens, maar zonder schuldgevoel of oordeel ook de
minder mooie gevoelens. Je woede, je verwijt, je verzet, je angst, je twijfel,
je vooroordelen, je verdriet. Alles wat maar in jezelf zit, wat het spel door je
heen speelt. Dit is het materiaal, jouw materiaal om mee te werken. Om
naar te kijken. Om te proeven, te doorvoelen. Wat het wil zeggen, wat het je
wil zeggen. Hier je Bewustzijn op laten schijnen.
Niets is slecht,
niemand is slecht. Alles en iedereen is materiaal tot zien, tot inzien, tot
begrip. Hoe jij op iemand reageert, hoe iemand op jou reageert. Wat wordt
wederzijds wakker? Zo binnen zo buiten. Niets is toevallig, alles een
teken, een aanreiking heeft betekenis. Dus druk niks naar onder. Het zal
weer vechten om boven te komen. Zie mij, zie mij, dat is wat het vraagt. Als
je het naar onderen drukt raak je gespleten, verkrampt, ben je niet meer heel.
Dan is er een deel wat een heel eigen leven gaat leiden, en alleen maar voor
verwarring zal zorgen. Zie wat is. Wat dit ook is. En alles wat is,
is helemaal goed.
Is het niet zo dat bijna iedereen in eerste instantie de waarde probeert te
vinden in iets buiten zichzelf, in wat je doet? En is dat niet uiteindelijk
de grootste valstrik waardoor we onszelf verliezen, onze Essentie? En alles
in het leven bekrachtigd dit dat hierin de waarde gevonden moet worden. De
cultuur, de religie, waar ook ter wereld. Totdat we misschien tot bezinning
mogen komen. Dat die waarde binnenin ligt. Dat wat werkelijk waardevol
is, de grootste schat. In het puur, eerlijk, oprecht jezelf zijn.
Durven voelen wat nu is, zonder je schuldig te voelen. Dit door je heen
laten gaan, zonder verdringing. Kwetsbaar durven zijn, kwetsbaar mogen zijn.
Niet groot hoeven zijn, niet sterk hoeven zijn, niet alles hoeven weten.
Maar gewoon jezelf zijn. En in dit puur jezelf zijn, het vrijkomen van
alle patronen, alles wat bovenop je gelegd is. Daarin liggen de mogelijkheden.
Dan mag je in dit open zijn, meer en meer ervaren dat er iets in je is, dat
er iets is in iedereen wat van onschatbare waarde is. Wat een eeuwig geduld
heeft met jou, je Eeuwig lief heeft. Je niet veroordeelt, niet de grond in
stampt, maar ziet wie jij bent en wat jij nodig hebt. Wat jij werkelijk nodig
hebt. In een open zijn voor deze Schat, zul je jezelf meer en meer beschermd
voelen, gedragen, vervuld. Vrede hierin vinden, rust. Begrip voor jezelf en zo
waarlijk voor de ander. Er hoeft dan niets meer, alle forceren verdwijnt.
Alle vechten, alle weerstand. Je geeft je over en de Stroom zal je van binnenuit
kunnen leiden waar die Stroom ook heen wil. Hierin ben je verbonden met dat wat
je werkelijk Bent. Dat wat je werkelijk Bent is in harmonie met het Al, met
Alles. Dat wat van tijdloze en universele waarde is.
Er is geen einde. Er is altijd weer een nieuw begin. Als een nieuw
hoofdstuk, met steeds weer een nieuwe zin.
Zolang het hart open
staat, is er mogelijkheid, dat het ontvouwingsproces door gaat, en je
steeds weer nieuwe beelden achter je laat, waardoor er steeds weer iets
nieuws is, wat je raakt.
Als een rivier die eindeloos stroomt.
Waarin steeds weer een nieuw vergezicht, zich aan je toont. Als je
door zet, steeds weer een nieuwe schat, waarmee je wordt beloond. De
rivier die steeds weer een andere gedaante vertoond.
Bij momenten
lijkt alles tot stilstand te komen. Dan is het zeker niet makkelijk je
dadendrang in te tomen. Juist dit kunnen tijden van beproeving zijn,
en zal duidelijk belicht worden, wat is Waarheid, wat is schijn.
Maar ook hieraan zul je jezelf kunnen over geven, als je hart is rein.
De waterspiegel is helder en stil. Je doet niets zolang de Wil niets
wil. Je voelt je gedragen. Niets of niemand kan je belagen. Niets
dat je innerlijke proces kan vertragen.
Een volgend moment, begint
de rivier woest te kolken, dreigt het je de diepte in te sleuren. De Zon
verborgen achter de wolken. Maar diep binnenin Weet je, dat niets je kan
gebeuren.
Je laat los. Je laat alles los. Met een grote Kracht,
stort de waterval, zich naar beneden. Maar niets dat zich aan je vast
kan grijpen, in je eindeloze verleden.
Dan komt alles weer tot rust.
Binnenin is alles verstild. Vanuit de diepste diepte wordt je weer
boven het water uit getild.
De Zon is weer in zijn volle glorie
verschenen. Maar je wist dat Hij nooit was verdwenen. Nu rest er niets
anders dan verder gaan. In Eeuwigheid voortgaan, gedragen door de
Goddelijke rivier, in een meer en meer verstaan.
Er bestaat geen enkele reden voor het feit dat we ervan houden onszelf te zijn.
We kunnen redenen bedenken, maar er is geen één echt waar omdat er geen echte
oorzaak bestaat; we houden gewoon van onszelf en onze natuur. En vanuit onze
Ware Natuur houden we van alles en iedereen. Die liefde is gewoon een deel van
onze werkelijkheid. Wanneer we voelen dat we onszelf zijn dan voelen we ons
echt. We zijn intiem met onszelf, dicht bij onszelf, maar niet in de zin van
twee mensen die dicht bij elkaar zijn. Het is meer een gevoel van ons eigen
Zijn, van nabij zijn, zonder enige afstand. Het ontbreken van afstand of van
afscheiding brengt een gevoel van intimiteit en ontspanning met zich mee, alsof
je rust in je Zijn. En dat gevoel van Zijn dat we ervaren hoeven we niet
speciaal te omschrijven; het doet er niet wat de kwaliteit of dimensie van het
Zijn is. We rusten gewoon in ons echte zelf in plaats van onszelf opnieuw uit te
vinden of om te proberen onszelf te zijn of te reageren op het één of het ander.
Onszelf zijn is verrukkelijk. Het is een intimiteit; het is pure
echtheid en kostbaarheid. We kunnen niet beschrijven hoe vervullend het voor ons
voelt. Maar wat ik hier vooral wil benadrukken is dat onszelf zijn een openheid,
een soort van zachtheid met zich meebrengt. Wanneer we onszelf zijn voelen we
ons intiem met onszelf, we voelen ons dicht bij onszelf. Ons hart is open, onze
mind is helder, onze ziel is rustig; er is geen gevoel van zwaarte, agitatie of
een gevecht van binnen. We ervaren eenheid van binnen die vredig, ontspannen en
tevreden aanvoelt. Of we nu een specifieke kwaliteit of aspect van ons Zijn
voelen of we ervaren onze Ware Natuur in al zijn perfectie en grenzeloosheid, we
genieten een heerlijke vrijheid en vervulling. Tot nu toe hebben we gezien
dat, eenvoudig gezegd, het geheim ligt in het herkennen waar we zijn en dat we
ons gewoon daar laten zijn met gewaarzijn en met begrip. We hebben ontdekt dat
waar we op een bepaald ogenblik ook zijn we het dichtst bij onze Ware Natuur
komen, omdat onze staat staat op dit moment, hoe die ook moge zijn, onze beste
verbinding is met onze Ware Natuur.
Wij zijn geneigd om die emotionele en psychise
handelingen te verrichten die we aangeleerd en ongemerkt overgenomen hebben van
en uit onze omgeving , b,v, het gezin waaruit wij komen ,de leefomgeving in onze
jeugd ,de school ,de kerk , de vereniging .
Als we begrepen dat we maar
een klein beetje van ons brein gebruiken ,mede door het feit dat we te angstig
,en/of te lui zijn om verder te willen of durven kijken dan onze neus lang is .
DIT zijn wij gewend ( het is ook een vorm van schijnveiligheid ) . Worden we
gedwongen en/of geconfronteerd tot andere gedachtenhandelingen ,zal er een
onrustige reactie zijn en sluiten we ons af op verschillende manieren,het best
getrainde verweer is , nee , daar doe ik niet aan mee , of dat zijn wij niet
gewend , dan is er ook nog die halsstarrige ontkenning .Ook de vaak dictatoriale
houding van mensen ,zo van jij moet naar mij luisteren ,wat jij denkt
interesseert me niet.
Als je het ontkent is het er niet ,en dan moet je
er dus niet meer over beginnen . Mocht je zo inventief zijn om door te gaan moet
je er op rekenen boosheid op te wekken ,ook kan de reactie : weglopen zijn ; .
Dit is tot nog toe netjes ,maar in woede uitbarsten ,( tot geweld toe) is iets
wat vaak voorkomt .
Dat die veelheid van gewoontehandelingen tot
verdriet en stress leiden ,niet alleen bij de ander maar ook bijonszelf , dat
zien we vaak niet , maar als we het zien ,is van tafel vegen een veel
voorkomende reactie .Je kunt er niet vanuitgaan dat iets niet bestaat ,omdat jij
het nooit meegemaakt , gezien of gehoord hebt .Dit zie je heel erg terug in de
religie,s ,Ze verzamelen mensen om zich heen die zeggen wat ze horen willen ,
sommige zullen je net zo lang bestoken met hun afgestompte ideeën om gelijk te
hebben , om te proberen dat jij toe geeft en zij niet hoeven te veranderen . Het
gebeurd vaak dat we vanuit dit handelen een scala van oordelen en veroordelingen
opbouwen , waar we zelf naar gaan leven ,en zo droevig worden , nooit gelukkig
kunnen zijn ,we zenden dat ook steeds uit via het ons door GOD geschonken
telepathies vermogen .Je kunt dan wel de vrede kraaien met je mond ,maar
ondertussen ,de oorlog denken . En denkt erom dat gedachten kracht sterker is
dan woorden ,omdat woorden snel gesproken ( kunnen ) worden ,echter onbewust
denken is langzamer en sterker ,ook omdat het een vorm van intentie is .
Weinigen staan er bij stil dat ieder woord dat je denkt een eigen leven
gaat leiden , een eigen wereld wordt ,en het is een optie voor de religieuzen er
aan te denken ,dat wat ze weten nog waar is ook , n,l , ieder woord wordt
gehoord door GOD . Dat ook veel van jou leven door je zelf in het leven is
geroepen .
Energetisch ontwikkelen ,wat is dat ? Het is eigenlijk niets anders dan zo te
leven en te denken ,dat je naar lichamen geest gelukkig(gezond) ben/word .
In deze maatschappij gaan de meeste er van uit dat je goed voor jezelf
moet zorgen en niet goed voor je hetzelf in je .Dat is heel wat anders .
Het is dan noodzakelijk dat je anders ga denken en leven ,in ga zien dat
eerst het geestelijke de meeste en de juiste aandacht verdiend , daarna ,en ook
erg belangrijk het lichaam , de materie en je gewone aardse handelingen , dat is
heel wat anders dan we in West Europa gewend zijn te doen.
Hoe lang zal
het nog duren voordat men hier begrijpt dat je geestelijke conditie (
ontwikkeling) bepalend is voor wie je bent en dat wat je doet en vooral dat wat
je denkt de hoofdoorzaak is van je huidige situatie en gevoel (gezondheid naar
lichaam en geest). Dat de vorm van je denken in alles zoveel invloed heeft
,bijvoorbeeld bij het eten ,voedsel dat met blijdschap en ook met veel
dankbaarheid en rust genuttigd wordt zal er toe bijdragen dat ons lichaam een
goede en juiste spijsvertering heeft .
Dus bij alles wat je denkt
opletten dat je op de juiste manier en over de juiste dingen denkt ,en dan juist
wat je onbewust denkt , zonder controle , omdat hierdoor een groot deel van je
energetische lichamen opgebouwd of afgebroken word ,en daardoor weer een goede
of slechte gezondheid kan ontstaan .B,V ;Wat je denkt eet je en wat je eet ben
je . Altijd ontevreden zijn met wat je hebt en wat je bent zal er dus voor
zorgen dat je nog meer uit balans raakt ,om maar niet te spreken van steeds maar
weer automatische onbewuste negatieve commentaren ,in onze gedachten ,over alles
en nog wat .Natuurlijk denken is goed als het in de juiste context gebeurd ,en
over de voor ons op dat moment belangrijke onderwerpen ,en op een rustige en
ontspannen manier .
Het is zo belangrijk dat we steeds meer gaan trainen
in onbevangenheid en op een positieve manier te gaan leren denken ,met als
uitgangspunt ;EERST DE GEEST,EN DAN HET LICHAAM (MATERIE).
