ik heb een tijdje niets van mij laten horen omdat ik heb nogal redelijk druk had: er is dan ook veel gebeurd de laatste 4 weken: een trip naar de Andes, een trip naar de woestijn, vele saaie dagen op school, en... ik ben veranderd van familie... Dat kwam zo: de familie waarbij ik tot gisteren logeerde kon mij niet de vijheid geven die ik nodig heb (ik vond het namenlijk niet zo leuk dat ik zelfs op zaterdagen tussen 10 en half 11 thuis moest zijn als er weer een dikke fiesta georganiseerd werd door AFS), 1 van de andere redenen was ook dat mijn broer elke dag hard moet studeren om zijn ingangsexamen voor de universiteit te doen. Als hij daar voor slaagt, en daar twijfel ik niet aan, gaat hij vanaf februari naar Lima (mijn zus gaat dan ook werken in Lim) en dan zou ik vijf maanden alleen thuis zitten, met enkel een altijd-werkende-vader of een altijd-slapende-en/of-kopende-moeder om tegen te "babbelen". Nu, ik heb vorige week zelf actie ondernomen en na werkelijk uren gepraat met de mama (als ik wat beter spaans kon had ik het waarschijnlijk kunnen beperken tot een uur of 2 ipv 4, ma swat...), zijn we tot de overeenkomst gekomen dat het beter was dat ik verandere van familie. Ik zit nu sinds vandaag in een familie aan de kust (Pïmentel heet het hier, een dorpje zo'n 15 km van de stad Chiclayo) en heb nu vier broers tussen de 21 en de 28. Ik zit wel in een veel armere familie (wat ik niet betreur), in een klein huisje met twee ipv vier verdiepen (ik slaap nu beneden, yes, geen trappen meer) in een arme wijk zonder geasfalteerde straten. Ik ga nu naar een andere school in de stad met de combi. En ik woon recht tegenover een voetbalveld nu!! Nu goed, dat buiten beschouwing gelaten, heb ik wel het een en het ander gedaan de laatste drie weken. Ik ben een dag naar de Andes geweest om vrijwilligerswerk te doen (eten en dekens brengen enzo naar de arme mensen). We hebben daar in het schooltje in Incahuasi (een klein, superarm dorpje op zo'n 3000 meter) ook een heuse show opgevoerd, dus dat was wel leuk. Het was een rit van vijf uur een gaan en vijf uur terugkeren in een uiteenvallende bus (vanaf nu ga ik het woord "uiteenvallende" niet meer gebruiken, aangezien dat van toepassing zal zijn op alle bussen die ik nog zal vermelden, tenzij ik het tegendeel vermeld, haha) op een weg die eigenlijk geen weg was. Het was eerder een stuk van de berg waar het wat platter was dan op de andere stukken, of misschien had iemand daar al eerder gewandeld, haha. Het was echt nog een typisch incadorpje, en de mensen gingen daar dan ook nog gekleed in de typische incakleren (ja ik heb de foto's en ja, ik moet ze online zetten en ja, ik zal mij haasten maar het was dus nogal een hectische periode de laatste tijd) en de kindjes zijn daar zooo schattig en klein. De armoede werd ons wel pas heel duidelijk toen een van de moeders haar zevende kind met ons wou meegeven om het een betere toekomst te geven. We hebben dat maar wijselijk afgeslagen, maar daar moet je achteraf toch wel even over nadenken dan... Vorige week ben ik naar Túcume geweest. Dat zijn ruïnes van oude pyramides. Wel prachtig, hoor. Ik ben geweest met de twee nieuwe Vlamingen die hier sinds twee weken zijn aangekomen, Janne en Bart (eindelijk de tweede jongen in Chiclayo al blijft het nu nog steeds 9-2 wat dat betreft), en na de pyramide beklommen te hebben (met twee mooie uitzichtspunten) zijn we par hasard in de vrouwenclub beland. Op het eerste zicht leken ze al high van al dat maïssap, maar toen ze de drie gringos zagen binnenkomen, gingen ze helemaal uit hun dak We hebben dan ook lustig in het drankspelletje meegedaan (ik herhaal: geen alcohol, maar maïssap). Een nieuwe ervaring rijker. Op school was het dus tot gisteren nog altijd even saai. Het grootste deel van de tijd las ik Engelse boeken, die ik kreeg van mijn Engelse leerkracht, die een echte Londenaar is. Geregeld hielp ik hem ook in zijn lessen, waardoor ik dan weer niet naar mijn lessen moest gaan... Ik heb wel een paar vrienden gemaakt op die school, waardoor het nu natuurlijk erg jammer is dat ik moet veranderen van school. Nu ja, niets aan te doen, it's for the best. Vanaf maandag ga ik dus naar een nieuwe school, die niet enkel meer jongens bevat, ook dat beschouw ik nu als een pluspunt...haha. . Volgende week is er een driedaagse trip naar Cajamarca, een stad in de Andes en overmorgen ga ik naar een nationaal park. Vanaf morgen doe ik ook alle zaterdagen vrijwilligerswerk met kindjes en ik volg nu ook twee keer in de week cajónlessen (een soort kruising tussen een djembé en een doos, haha) in het casa de la cultura, dus ik heb wel een hele hoop activiteiten te doen... Ik zal jullie vanaf nu wel proberen regelmatiger op de hoogte te houden en ik beloof van de foto's te regelen... Tot binnenkort.
Vandaag opnieuw een eerste schooldag meegemaakt... en het was zowat de saaiste dag van mijn leven. Moesten die Peruanen allemaal traag spreken en mij niet vanachter in de klas zetten zodat ik misschien nog iets kan horen, dat zou al wat helpen. Want eerlijk gezegd, als ze traag spreken, gaat het Spaans mij al wel stilaan redelijk goed af. Het verstaan dan toch tenminste. Zelf formuleren is weer iets anders. Ik heb ook mijn lessenrooster gekregen, 7 uur wiskunde!!! omg! Maar ook bv. 5 uur Engels, van een Brit, dus dat is wel leuk. Je ziet wel direct dat het niveau hier anders ligt. Vandaag hebben we in het vak Filosofie de Griekse filosofie volledig gezien in een half uur!! Een half uur! Ik herinner mij nog van vorig jaar dat we daar met de klas, met dank aan mevrouw plasmans ocharme, zo'n slordige drie maanden over gedaan hebben? Toch alleszins meer dan een half uur! Na de eerste Engelse les dan (ik zit zogezegd bij de "advanced speakers", maar die term klopt niet echt met de werkelijkheid) heb ik in de speeltijd wat met de Engelse leerkracht blijven babbelen, hij komt uit Londen, en we zijn blijven babbelen tot aan het einde van de dag. Haha. 1 dag school in Peru en al gespijbeld!! Tsss. De meeste van de lezers hebben er ondertussen hun eerste dag unif opzitten, neem ik aan. Laat iets weten, he jongens, ik wil weten wat mij te wachten staat!
Het is nu
alweer een paar dagen later en ik begin stillaan ingewerkt te raken in de Peruaanse
levensstijl en omgeving: kom vooral nooit op tijd! De eerste regel die
ik hier al goed onder de knie heb. Blijkbaar is dat hier de gewoonte en dat
komt mij dan mooi uit
Ik ga maandag naar school en daar zit ik nu in het
schoolvoetbalteam en in de band (ik hoop dat ze daar een deftig keyboard
hebben, en geen pianowrak zoals in de muziekschool van de stad).
De laatste
dagen was heb een beetje saai in mijn gezin, want, zoals gezegd, ondernemen ze
niet bijzonder veel. Ook Marie (dus die andere Vlaamse) heeft een machobroer
die doet of hij bijzonder veel werk heeft, dus we doen wel teen en tander
tesamen. Zo heb ik eergisteren plots een prachtig winkelcentrum ondtekt! Alles
aan zowat ¼ van de prijs, ook gitaren, kleren, eten, multimedia, alles
paradijs!
Ook heb ik
mijn reis zitten plannen in februari, 2 heel avontuurlijke weken, met o.a. uiteraard
Machu Picchu, de lijnen van Nasca en nog veel meer bijzondere en ongelookflijke
plaatsen, want dit land is op dat gebied onuitputtelijk!
Ik ben ook
op zoek naar twee mensen die willen/kunnen komen de eerste twee weken van
februari voor de voorlopig zeker en vast meest onvergetelijke ervaring uit
jullie leven. Tel je geld en aarzel dan niet om mij te verwittigen, dan
geef ik meer uitleg enzo. Maar
als je kunt, ZEKER komen, ik zou dat wel ongelooflijk vinden!! Hebben de
meesten onder jullie geen verlof in februari ofzo? Alstublieft, laat mij iets
weten. Twee mensen!
Ok dan,
iets anders, ik liep vandaag door de supermarket (El Centro) en plots werd mijn
aandacht getrokken door iets bruin met een streepje wit in het midden. Mijn
arendsoog had vanop grote afstand, ongelooflijk maar waar, een klein potje
NUTELLA gevonden. Dus ben ik daar metteen met enorme snelheid op afgespurd,
uitgelaten ik was met deze nooit gedroomde ontdekking in de woestijn! Ongeacht
de prijs ben ik naar de kassa gesneld, rap betaald (S/. 14.50 = +/- 3.50), in
1 adem naar huis gelopen, een lepel gezocht en een heerlijke portie, haast
vloeibare chocolade mijn innerste laten binnenglippen De beste ervaring in het
verre Peru
tot nu toe zowat! Hehe. Ik moet zeggen, bij mij thuis hier keken ze wel raar
op. Chocolade in zon potje?? En, dat doe je toch niet op je boterham, nee,
stop, wat doe je nu? Zon dingen, hilarisch, ze waren er precies echt niet goed
van Nu, ze vinden het niet echt lekker, dus des te beter voor mij!
Voila,
laten jullie mij ook af en toe eens weten hoe jullie het stellen enzo in deze
spannende periode voor iedereen (unif enzo)? Ik kijk er al naar uit!
Na iets
meer dan een week in Peru
is mijn site nu eindelijk af. Met de fotos ben ik nog bezig, maar ik laat aan
iedereen zeker zo rap mogelijk iets weten als die online staan.
Ik heb in
een week toch al een paar serieus strafe dingen meegemaakt. Eerst en vooral het
stadsleven: niets in België is vergelijkbaar met het stadsleven in Peru, Chiclayo
(een stad in de woestijn in het noorden, niet zo heel ver van de grens met Ecuador). Het
is op elk moment van de dag siptsuur en oversteken is altijd op eigen risico. Er
zijn namelijk geen rijvakken, weinig lichten en, zo lijkt het, geen verkeersregels.
Als gevolg ben ik al een paar keer dichtbij een aanrijding gekomen. Er rijden
ook geen personenwagens op straat, of toch weinig. Maar wel taxis, duizenden
taxis!! En als er al een licht op straat staat, wordt er niet naar gekeken. Een
paar keer toeteren is genoeg blijkbaar om op een veilige manier het kruispunt
op te rijden
De winkels
zijn hier ook gemiddeld open tot 9 à 10 uur s avonds. Dat opent perspectieven,
haha. En alles is hier ongeveer 4 keer goedkoper dan in België (behalve voor
toeristen), dat opent nog meer perspectieven
Chiclayo ligt dus in de woestijn, met als
gevolg dat het hier nu, in de winter (!!) ongeveer 25 graden is. Ik wil niet
weten hoe warm het hier in de zomer wordt (rond Kerstmis dus zowat, weg
gezelligheid, allemaal puffen en zweten, haha ). Het regent hier ook bijna
nooit, maximaal 1 keer per jaar! Ik heb inderdaad nog geen druppel gevoeld
Eerste
indrukken van het leven dus een beetje overweldigend
Wat heb ik dan al gedaan de laatste 10 dagen? Welja, dus
woensdag de 5de vertrokken voor een hele lange vlucht (in totaal 24 uur
onderweg) om de volgende morgen vroeg Belgische tijd in Lima aan te komen. Gelukkig mochten we dan gaan slapen.
We sliepen in een Monasterio en dat mochten we niet verlaten, want naar het
schijnt zaten we in een nogal gevaarlijke buitenwijk van de hoofdstad met bijna
10 miljoen inwoners! Daar hebben we ook onze Peruaanse maaltijd gekregen
(uiteraard kip met rijst, dat is zowat het enige wat ze hier kennen), met
Inkacola! Dat ziet geel en smaakt naar kauwgom, maar is wel lekker dus. Dan
mochten we een hele dag vragen stellen, waarin we nogal wat te weten kwamen: zo
mag je hier nergens water van de kraan drinken, het gebruikte WC-papier mag je
NIET in het toilet gooien maar in het vuilbakje dat ernaast staat, hamster is
een specialiteit uit het noorden (ja, hier ), Iquitos is een stad waar je
alleen maar met het vliegtuig naartoe kan, en nog veel meer verbazingwekkende
dingen
Donderdagavond
dan vertrokken met de nachtbus naar Chiclayo
(zon 11 à 12 uur rijden) om daar s morgens om half negen door mijn familie
afgehaald te worden. Mijn broer, die pas 17 is geworden en mijn vader
(de commissaris van Chiclayo) waren daar. Direct naar huis gebracht en kennis
gemaakt met de mama en de meid. Diezelfde
dag ben ik nog met de mama een beetje de stad gaan verkennen terwijl broer Raúl
naar school ging.
Zondag was
het dan tijd voor de eerste uitstap (ondertussen was zus Laura (25) aangekomen,
zij studeert in Piura,
de dichtstbijzijnde stad, op zon 3 uur rijden van hier ): In Pimentel (dorpje
aan de kust) zijn we Cuy gaan eten, een soort hamster! Ziet er walgelijk uit,
maar is wel heel lekker.
Maandag ben
ik dan voor de eerste keer naar school geweest, maar dat was eigenlijk heel
saai, want iedereen was examens aan het maken (het is hier namenlijk de laatste
week van het tweede trimester) en ik had niets bij om mij bezig te houden, dus
heb ik maar een paar uur uit het raam gekeken. En mooi dat het daar was!
Vanaf
dinsdag volg ik nu Spaanse les twee keer per dag, samen met nog een Vlaamse,
een Zwitserse en een Deense. Ik heb de indruk dat mijn Spaans vlot vooruit
gaat, maar toch is het nog moeilijk om mensen te verstaan in een gesprek,
vooral door de snelheid ervan.
Voila, tot
zover ongeveer de eerste, spannende week. Volgende week is het hier een week
verlof, en vanaf de 24ste ga ik naar school, het derde trimester dan.
Mensen die
nog meer willen weten of gewoon geïnteresseerd zijn: laat maar weten e, stuurt
een mailke ofzo
