|
De winter hijgt in mijn nek
terwijl ik de koude probeer te ontlopen
Verkleumd als mijn handen
is de tijd die me dringt door te gaan
Deze zware tocht
Door mist in mijn brein en chaos
in mijn gedachten
op de weg
Mijn benen doen pijn van het vocht
Beven, waar mijn kracht is achtergebleven
zie ik voor mij een landschap leven
Maar het zijn haar stralen die
me onderuit halen
Fata morgana
Wachten is geen optie
Terwijl ik weet dat je lacht
en ik stilaan wegkwijn
Jouw duistere hart
is onbereikbaar voor mij
Cozeth
|
