Andalicia

Het appartement is niet bepaald naar de zin van Carrie of Big (Het verbaast me eigenlijk dat zoiets in Manhattan te koop staat) en de makelaar laat hun een duurder appartement zien, een penthouse. Natuurlijk zou Big, Big niet zijn als hij zijn geliefde Carrie geen plezier doet die uiteraard wég is van het penthouse. (Hallo! Wie zou nu niet weg zijn van een penthouse!?)

Nou, terwijl ik hier dus jaloers zit te wezen op een personage van een film, vertelt Carrie het hele verhaal aan Charlotte en Miranda. Charlotte is typisch Charlotte: blij en gelukkig voor Carrie, echte liefde bestaat en bla bla. Miranda, nuchtere Miranda laat al een tikje meer bezorgdheid zien. Carrie is niet getrouwd, zou ze haar appartement niet beter behouden als Big het appartement koopt etc.? Dit vind ik een klein beetje zinloze bezorgdheid. 1. Carrie is al bijna een veertiger... moet je op deze leeftijd een vrouw nog waarschuwen voor financiële gevaren? 2. Je kan in Amerika nog steeds een huis kopen op naam van beide personen. Carrie heeft al zaken gedaan, als schrijfster, je zou denken dat ze dit wel zou weten. Alleszins, ze ontmoeten Samantha voor een veiling van juwelen waar Samantha haar zinnen op een bloemachtig juweel heeft gezet die ze echter verliest aan een telefonerende onderhandelaar. Hier krijgt Carrie de eerste twijfels over haar relatie met Big nadat een roddeltante 'een geval' aanhaalt die op straat gezet werd door haar vriendje. De letterlijke quote: " We all told her she should get married but she didn't want to listen." Wat? Is trouwen soms een verzekering op eeuwig geluk?

Carrie besluit ondanks haar twijfels toch te bewijzen (aan wie?) dat Big anders is. Ze wil haar appartement te koop zetten en probeert Big "subtiel" duidelijk te maken dat ze zichzelf moet beschermen waarop Big simpel vraagt of ze wil trouwen. Naar mijn mening is Carrie er zeker van dat ze wil trouwen en draaien ze gewoon een beetje rond te pot met domme vragen als: Geen idee, is dat een optie? Wil jij trouwen?

En that's it. Zes seizoenen met dit koppel en zo gebeurt de aanzoek. Ik stond hier verdorie gereed met vuurwerk die net sissend uit is gegaan. Ik zou hier eigenlijk nog veel meer kunnen tieren en grommen dat dit niet gegaan is zoals het hoort maar mijn review gaat waarschijnlijk acht pagina's lang worden dan, wat niet de bedoeling is.

On we go, volgende scene: Carrie, Charlotte en Miranda lunchen samen en Carrie gooit er eindelijk na een tijd rond de pot gedraaid te hebben (Ze doet dat verdomd graag denk ik zo) uit dat zij en Big besloten hebben te trouwen. Beste scene nummer 1 is dit en het draait enkel om Charlotte's enthousiaste gil en Miranda's kei-droge: And I'm deaf... .

Samantha neemt het nieuws minder enthousiast op wat wel te verwachten was. Samantha is net één van de personage's die je niet getrouwd zult zien of zou willen zien. Het is erg a-typisch voor Samantha.

Next step: The Weddingdress. Ik ben niet zeker wat ik hier van Carrie kon verwachten. Ze zou het OF heel groots doen OF net heel klein. Carrie is graag origineel en ik moet toegeven, ze stelt me niet teleur met haar tweedehands pakje, wat ik niet van de arme Charlotte en weddingplanner Anthony Marentino kan zeggen.

In de film leren we ook EIN-DE-LIJK Big's echte naam kennen die ook nog eens perfect bij hem past: John James Preston.

Naar aanleiding van het artikel die in de krant stond over Carrie en Big's verloving, word Carrie door haar Vogue-editor (gespeeld door Candace Bergen - God die vrouw is geweldig) uitgenodigd om een fotoshoot te doen voor bruiden over de 40 jaar. Dit is een erg leuke scene om te zien. Als er iets is wat het merendeel (yes, ik veralgemeen niet) van de vrouwen graag doen, is het wel mode bekijken, ja, ook bruidsmode. Natuurlijk worden hier de grote namen weer genoemd (Uitstekende manier om reclame te maken via een film!) zoals Vera Wang, Christian Lacroix, Vivienne Westwood, Oscar de la Renta, Dior en nog andere. Leuk detail is dat we hier ook weer even iets te zien krijgen van Carrie's oude vriend Stanford Blatch die op zo'n fotoshoot natuurlijk niet kan ontbreken.

Bij de jurk van Vivienne Westwood krijgen we als kijker al het lichte gevoel dat die jurk iets speciaals is. En effectief, Carrie krijgt de jurk cadeau en ze verwijst daarmee het tweedehandse pakje meteen terug naar haar kast.

De volgende scene is naar mijn mening compleet onbelangrijk als het niet om het boek ging die Carrie aan het lezen is over alle liefdesbrieven die geschreven zijn door alle 'grote' mannen in de geschiedenis exclusief Mister Big. Ik zou deze scene compleet onbelangrijk gevonden hebben als het boek niet terugkwam later in de film.

De film laat ons ook zien hoe het de andere personages vergaat. Miranda's huwelijk lijkt in een dipje te zitten. Ze heeft een drukker leven gekregen met haar job als advocate, de kleine Brady en haar huwelijk met Steve. Er komt ook al meteen een lelijke knauw in hun relatie na een discussie over hun seksleven die inderdaad allesbehalve gezond lijkt. Een laag libido hebben is één ding. Zes maanden lang niet "kleuren" omdat je het 'druk' hebt? Dat is niet al te best. Ik heb geen idee of kinderen deze blog bekijken dus ben ik voorzichtig met mijn mening hierover neer te typen en hou ik het hierbij maar ik denk wel dat iedereen die de "Let's get it over with"-scene gezien heeft me wel begrijpt. Miranda bespreekt het met haar vriendinnen die alle drie van mening lijken dat ze dit niet erg normaal vinden. Als echte vriendinnen geven ze echter geen kritiek.

Samantha's relatie met Jarrod wordt ook belicht en haar typische Samantha-achtige innuendo's blijven geweldig. (I gotta go, something just came up). Hier blikken we ook even terug naar het begin van de film. Weet je nog dat Samantha die bloemachtige ring wilde hebben bij de veiling? Juist, hier komen we erachter dat Jarrod de man was voor wie de telefonerende onderhandelaar bood. Samantha is erg gelukkig met de ring maar niet van harte. Ook hier komen we pas op het einde van de film achter. Samantha en Jarrod kibbelen over het feit dat Samantha te weinig... "kleurtjes" krijgt. Tegelijkertijd heeft ze ook een buurman die erg graag "kleurt" en met verschillende "kleurpotloden" wat het erg moeilijk maakt als je Samantha's geschiedenis kent.

Carrie's trouwdag komt dichter en dichter dus moeten haar spullen gesorteerd worden. Hier worden we getrakteerd op een modeshow waar we nostalgisch een heleboel kledingstukken terugzien die Carrie droeg in de serie en de accessoires (geshowd door Charlotte's adoptiedochtertje Lily).

Terug naar Miranda. Steve gooit eruit dat hij Miranda bedrogen heeft. (Eerlijk, verbaast het je Hobbes?) Miranda is (gedeeltelijk terecht) kwaad op Steve en de relatie loopt op de klippen. De vriendinnen gedragen zich begrijpend wat ik ook wel snap, Miranda is boos, voelt zich bedrogen en ik betwijfel of er vriendinnen rondlopen die rechtuit zullen zeggen dat Miranda er deels schuld aan treft. Charlotte voelt zich een beetje beïnvloed door de gebeurtenis en bedankt haar man voor zijn persoonlijkheid en "kleurt" het driedubbele met Harry van wat Miranda kleurde met Steve.

De eerste discussie gebeurd tussen Big en Carrie: de gastenlijst. Nu, ik ben zelf nog niet getrouwd, maar ik kan me voorstellen dat een bruiloft plannen één van die dingen is waar je als koppel het misschien vaak oneens over kan zijn. (Zij wil groot, hij wil klein, zij wilt kip en hij wilt steak, etc...)

Volgende scene: The Engagement party! Samantha laat zich weer van haar prachtigste kant zien als ze een idioot op zijn plaats zet en dan verschijnt Steve op het feest. Hij wil praten met Miranda maar deze stelt zich onverzoenbaar op waarop zij tegen Big grauwt dat hij en Carrie wel gek zijn om te trouwen omdat een huwelijk alles ruïneert. Miranda zaait zo twijfel bij Big, die al twee keer getrouwd is geweest. Big probeert zijn twijfels uit te leggen bij Carrie maar zij weerlegt zijn twijfels wat niet echt een oplossing is voor Big.

Dit krijgen we ook al meteen te zijn op de dag van de bruiloft. Carrie is net klaar met aankleden of Big belt haar al op om nogmaals over zijn twijfels te spreken. Kleine Lily zorgt er echter onbedoeld voor dat Carrie dat telefoontje niet krijgt. Big's twijfels zorgen ervoor dat ze niet trouwen, ondanks dat hij bij zijn positieven komt en dit krijgen we te zien in een serieuze scene waar we Carrie zien ineenstorten, haar bloemen op Big's hoofd kapot zien gooien en Charlotte als een boze, geschokte moederkloek Carrie in bescherming neemt. Dat was het dan. Ons droomkoppel is opnieuw uit elkaar. Ik moet zeggen dat ik een obstakel verwachtte maar de scene die ze lieten zien had ik niet echt verwacht. Hij was erg goed ineen gestoken en de acteurs brachten de emoties heel goed over. Ook in de volgende scenes doe ik een petje af voor Sarah Jessica Parker's acteerprestaties. Je krijgt oprecht medelijden met Carrie.

Charlotte raadt Miranda aan om nog niets te zeggen over haar gesprek met Big en Samantha zorgt ervoor dat ze alle vier op huwelijksreis gaan naar Mexico.

Carrie is praktisch de hele reis depressief (begrijpelijk) en praat met haar vriendinnen over het gebeurde. Ze negeert Big's telefoontjes en gooit zelfs haar mobiele telefoon de zee in.

Grappige scene nummer 2 is als Charlotte (die als de dood is om Mexicaans eten of drinken te consumeren) per ongeluk water inslikt , buikloop krijgt en het pardoes in haar broek doet. Dit is het moment dat Carrie eindelijk nog eens kan lachen en langzaam begint ze weer op te bloeien. Miranda zorgde ervoor dat Carrie haar appartement terug kreeg en haar spullen.

Carrie huurt een assistente in om haar te helpen inventariseren en we ontmoeten hier een nieuw personage: Louise van Saint-Louis, een vrolijke meid die gelooft in de liefde waar Carrie ooit eens in geloofde en dol is op Louis Vuitton-tassen.

De film laat ook korte scenes zien van kleine gebeurtenissen die ons aangeven dat het jaar verdergaat: Miranda verhuist, Charlotte ontdekt dat ze in verwachting is, Louise zorgt ervoor dat alle mails van Big naar een map in Carrie's postvak verdwijnen, Samantha grijpt naar eten en koopt een hond om Jarrod trouw te blijven en Carrie kleurt haar haren donkerbruin.

Aan het einde van het jaar vertrekt Louise en krijgt als afscheidscadeau, jawel, een Louis Vuitton-tas van Carrie. Carrie zelf groeit dichter naar Miranda toe aangezien beide dames single zijn en viert nieuwjaar met haar samen.

In de volgende belangrijke scene die we zien is het al Valentijnsdag in Manhattan. Carrie en Miranda vieren dit samen als singles en krijgen meteen klinkende ruzie als Miranda haar eerlijk verteld wat er gebeurd is tussen haar en Big. Carrie word enorm kwaad (naar mijn mening een beetje overdreven. Ik vond hetgeen wat Miranda gezegd had echt niet ZO erg. Big is tenslotte een volwassen veertiger, als die zich nog laat beïnvloeden is het gewoon een idioot).

Bon. We zien de relaties van de vrouwen verder ontwikkelen: Miranda en Steve gaan naar een huwelijkstherapeut en Samantha begint haar oude leventje te missen. Uiteindelijk zien we dat (goddank!) Steve en Miranda toch voor elkaar kiezen. Samantha's relatie wordt door de vriendinnen besproken als ze verschijnt op Charlotte's babyborrel met een paar pondjes meer en een ongelukkig gezicht als ze opnieuw naar de taart grijpt. Jammer maar helaas zien we de vriendschappelijke breuk tussen Samantha en Jarrod on screen. Ik denk dat de meningen verdeelt zijn. Ik denk dat veel mensen Jarrod zullen missen aangezien hij perfect was voor Samantha, tegelijkertijd zullen er ook veel mensen blij zijn om de oude Samantha terug te zien, de vrouw die zich van niets iets aantrok, vrij was als een vogeltje en van alle mannen op de wereld genoot.

Charlotte bevalt van een dochter Rose en Carrie krijgt te horen dat Big aanwezig was en achter haar vroeg. Carrie spit haar email inbox uit en vind met behulp van het paswoord "Love" alle emails van Big terug waarin hij alle liefdesbrieven van haar boek (Jawel, dat boek dat ze las in het begin van de film) voor haar typte en tot slot zijn eigen liefdesbrief erbij voegde.

Ze ontmoeten elkaar heel romantisch in het penthouse dat ze opnieuw zouden verkopen en ons geliefde koppel is eindelijk terug samen. Ze besluiten toch te trouwen en dit gebeurt precies zoals ik het me ingebeeld had in Carrie-stijl, in het pakje dat ze origineel koos om in te trouwen en een bescheiden etentje na de inzegening met haar vriendinnen en hun familieleden.

Carrie heeft (natuurlijk) voor een nieuw jaar, een nieuw boek geschreven en de film eindigt min of meer zoals hij begonnen is: de vier vriendinnen leven nog lang en gelukkig wat ze vieren met een New Yorkse cocktail en Samantha's vijftigste verjaardag.

Alle vier gekleed in liefde, de beste label die er bestaat, zoals Carrie de film afsluit.

Dat was het dan dames en heren. Sex & The City. Voor alle Sex & The City-fans denk ik wel dat de film beantwoord aan de verwachtingen. Voor de rest had ik van het verhaal misschien ietsje meer verwacht. De film vind ik persoonlijk een klein beetje cliché. Big doet iets fout en dat is de grote gebeurtenis in dit verhaal. Verder loopt het spaak in nog twee andere relaties al loopt het nog eind goed al goed af (behalve voor Jerrod dan). Je hoeft zeker niet na te denken bij deze film. Hij is leuk als je een paar uurtjes je knop even wil omdraaien na een dagje lang werken bijvoorbeeld. Als cijfer geef ik deze film een 6. Hij was niet slecht maar ik zou hem ook geen tweede keer bekijken, waarschijnlijk ook omdat ik zelf niet zo'n shop-freak ben of over merken val bovendien is het gewoon een langspeelfilm over de serie Sex & The City.

LIGHTS ON - SPOTLIGHT OUT

** Ik noteer hier alvast bij dat er aanvragen mogen gedaan worden over films of boeken die ik kan reviewen**