Naar Lancaster gaan zonder het Quiltmuseum aan te doen, zou voor rasechte quilters grote zonde zijn. Versteld van ons land van herkomst, maar zeer hartelijk werden we er verwelkomd. We kregen de historie te horen over hoe die collectie Amishquilt, na een wereldreis van honderden jaren, uiteindelijk weer thuiskwamen. Van dit bezoek hebben we nog meer algemene informatie over quilts opgestoken.
Na een lunch in een etablissement dat ons wel veel aan Cheers deed denken, slenterden we door de straten van Lancaster. De ideale gelegenheid om wat Amish-people ongemerkt te fotograferen. Met de hulp van de Amish detectors van dienst: Jessie en Marina, kon Maria haar fotografenhartje ophalen.
Op terugweg naar huis, deden we een inval bij Joann, een winkel van naaibenodigdheden. De tijd vloog er voorbij. Zonder het te beseffen was het weeral 21u toen we de kassa voorbijgingen. Het werd weer eens soep met brood!
Na nog maar eens een veel te korte nacht, waren we dit keer iets slimmer geworden en hadden we al eten voor s avonds klaar gemaakt (sommigen hadden een shift vanaf 5 uur s morgens!) We eten niet vaak maar als we eten, is het wel gezonde kost! Die dikke Amerikanen kunnen nog iets bijleren van ons!
Nadat Marina haar gps liet instellen door onze gastvrouw Carol, trokken we op pad voor onze eerste echte fabric shop! Het werd een rit die regelmatig onderbroken werd voor enkele fotoshoots. Nadat we genoten hadden van het mooie landschap kwamen we eindelijk aan bij Burkholders fabric store, een paradijs van stoffen, benodigdheden, boeken, patronen, .
We vergaten zowaar om te eten en kwamen pas tegen sluitingsuur buiten met een goedgevulde koffer en een veel lichtere portemonnee! (zie foto op link)
Marina en Els hebben besloten als twee strenge ouders in te grijpen: ze hebben de drie andere dames verboden de komende 24 uren nog een quiltwinkel binnen te stappen! Als ze namelijk aan dat tempo voortdoen, moeten ze nog deze week terug naar huis!
Bedankt voor de leuke reacties op onze blog. Het is leuk en pakt ons jullie te horen. Achterblijvers: blijf het toetsenbord hanteren!
By the way: het weer is hier schitterend. We genieten met volle teugen bij gemiddeld 25 graden...
Aan onze ventjes en de kids; big sizes kisses..... We miss you, we love you!
Vol ongeduld en de broek vol vuur, stonden we meer dan tijdig op de luchthaven. Na de tranen te hebben gedroogd (Els), vloog het vliegtuig onze droom in.
Het was een lange vlucht, geanimeerd door stewart David.
Om de VS binnen te komen, moesten we onze vingerafdrukken en een mooie foto bij de douaneofficier nalaten. Een shuttle bracht ons naar het autoverhuurcenter. Het was nu al puzzelen om de bagage in onze toch wel ruime wagen te krijgen. Maria stak er amper met haar neus bovenuit. Dat belooft al voor de terugreis
Na wat zoekwerk vonden we ons verblijf. Ondertussen was het 21u locale tijd. Na het huis te verkennen, kropen we onder de wol. De nacht bracht de nodige rust, maar ons lichaam stond nog op Europese klok. Dat betekende dat het huis vol leven was om 5u. De ochtendkippen van de dag waren Nina en Maria. Na een deugddoende douche, vertrokken Maria, Nina en Els op zoek naar ontbijt. Gelukkig zijn bepaalde winkels 24uren per dag open.
We planden vandaag een take it easy day. De aanwezigheid van quilwinkels beslisten daar anders over. Nog nooit 4 dames zo snel uit de wagen zien springen bij de eerste stop!
Bekijk de eerste vakantiefoto's op "onze favoriete sites"
Ik leg de laatste hand aan mijn bagage. De laatste 24uren zijn ingegaan. Alles lijkt zo onrealistisch... Nog even en we stappen onze droom in. Wel met wat gemengende gevoelens: heel tevreden omdat we onze opzet konden realiseren, maar toch een beetje bedrukt dat ik mijn liefsten toch 2 weken erg zal missen. Morgen afscheid nemen zal zwaar zijn. Dat weet ik nu al. Zal me troosten met de gedachte dat ik met een fijn gezelschap een hele mooie reis tegemoet ga.
Maria organiseert vanuit haar woonplaats Torhout een shuttle naar de luchthaven., Daar zullen ook Nina, Jessie en Marina gebruik van maken.
Els wordt door manlief Stefke naar de luchthaven gebracht. Ondeweg pikken ze het lieve koppel, Carine en Marcel, op.
Afspraak dus op Brussels Airport, zondag 21 september rond 9u30. Om van die vervelende koffers af te geraken, checken we zo snel mogelijk in.
Els zal tijd nodig hebben om afscheid van haar Stefke te nemen
Om 12u40 stijgt het vliegtuig op en brengt ons rechtstreeks naar Philadelphia. Na een vlucht van bijna 9uren, zetten we voet op Amerikaanse bodem om 15u30 lokale tijd Hopelijk doet de Amerikaanse douane niet al te moeilijk om ons toe te laten. Het belooft immers een lange dag te worden.
Dan aan ons koffers zien te geraken en op zoek gaan naar onze huurwagen. We hebben echter nog anderhalf uur rijden voor de boeg. Zal wennen zijn voor Els: alle wagens over de grote plas zijn uitgerust met een automatische schakeling. Dat wordt zeker gordels goed vastgespen!!!
Hopelijk komen we zonder builen op het voorhoofd aan in Willow Street. Dat dorpje wordt onze verblijfplaats voor twee weken. Carol, de eigenaares van het guesthouse , kijkt nu al reikhalzend uit naar onze komst. En, niet onbelangrijk: er wordt goed weer voorspeld! Dat kan je zelf zien door te klikken op welk weer krijgen we ze onder rubriek: Onze favoriete sites.
Tijdens een quilting bee bij The Samplers, kwam Carine naar ons toe. Ze had vernomen dat we met 5 quilters naar de Amish trokken. Ook zij had dergelijke plannen, maar dan wel samen met dear husband. Oorspronkelijk zouden ze met een andere groep meegaan. Maar, door omstandigheden ging dat niet door. Ietwat schuchter vroeg ze of zij en manlief Marcel eventueel met ons mee konden reizen.
Lang hebben we niet moeten nadenken om haar positief te antwoorden.
Met onze info betreffende vlucht en huurwagen, konden ze zelf het nodige doen. Verblijf vonden ze ook, op een klein half uurtje van ons vandaan. Opgelucht lieten ze weten nog 2 plaatsen bemachtigd te hebben op onze vlucht.
Met heel veel plezier nemen we dat lieve koppel op sleeptouw, doorheen het ingewikkelde kluwen van de luchthavens.
Ter plaatse gaan zij hun eigen weg. Alhoewel, regelmatig s avonds samenkomen om ervaringen uit te wisselen, zit er zeker in. Trouwens, Carine nodigde ons al uit voor haar verjaardag op 28 september. Joepie, toch al 1 feest in het vooruitschiet!!!
