Door de wind, door de regen, â¦(ken uw Vlaamse schlagers!!).
Dag 9
We hebben onze rustdag goed overleefd en waren deze morgen fris, monter en vrolijk, ook al had de storm ons deze nacht wakker gehouden. Deze morgen zijn we dus effectief in de regen en onder veel koude windvlagen gestart en hebben zo (met enkele kleine pauzen van geen regen) onze 13 km afgelopen om ergens uit te komen tussen mijlpaal 25 km en mijlpaal 26 km. Omdat de weersvoorspellingen voor de komende dagen niet beter zijn, gaan we onze planning aanpassen en zullen we proberen om de laatste 25,xx km in 2 dagen af te stappen (de planning voorzag 3 dagen). We verwachten dus wat morele steun van het thuisfront.
Ritas voeten hebben veel deugd gehad van de enkele dagen sandalen-loop en de rustdag, want ze heeft terug met normale stapschoenen kunnen stappen. Enkel Linda heeft nog enkele kleine probleempjes, die ze deze laatste km zal moeten meenemen.
Op de fotos zie je de kerk van Arzúa, dit was onze eerste stopplaats. Verder zijn er geen fotos genomen gezien de weersomstandigheden en het feit dat we geen onderwatercamera bij de hand hadden. Wel hebben we onder een afdakje en ter attentie van de trouwe lezers kiekjes genomen van de 4 verzopen kiekens om jullie aldus visueel een beeld te geven van onze verweermiddelen tegen de krachten van de natuur (wat uw dienaar, het zonnetje in huis, ook machteloos moet ondergaan (indien je dit leest is deze laatste opmerking niet door de eindredactrice geschrapt, (wat ik hoop!!!), gezien het bij het uitbrengen van de kronieken belangrijk is om tot in detail alles te beschrijven, ook de gemoedstoestanden van de lotgenoten)).
Verder wensen we alle moeders vanuit het natte en verre Spanje nog een goede Moederdag.
Wie beweert dat Spanje een zonnig land is, kan bedrogen uitkomen. Buiten het zonnetje in huis (uw dienaar), was er hier vanmorgen weinig van te zien.
Vannacht wakker geworden door de regen en vanmorgen goot het nog pijpenstelen.
Na wat aarzelen, hebben we toch niet aan onze plicht verzaakt. We zijn wel eerst nog wat aangepaste regenkledij gaan kopen. Het doel was vandaag: ruim onder de 50 km te duiken en uit te komen op nog een 40-tal km van Santiago de Compostela. We hebben nu dus al 64 km gestapt (of zoals ze in Nederland zeggen gelopen).
Vertrokken in Furelos, kwamen we op een kruispunt van 3 pelgrimswegen in Melide. Juist buiten Melide, was er het kleine kerkje van Sancta Maria. Op de deur van een huisje stond dat je daar de sleutel van de kerk kon vragen. Toen we nog op straat Rita, onze tolk, aan het overtuigen waren om aan te bellen, kwam een oud mannetje op ons af en expliceerde aan Rita dat hij de sleutel had. Het was wel niet the key to the kingdom, maar het scheelde toch niet veel. Een parel van een kerkje met een heel mooi atrium. Voor uw dienaar en zijn kompanen was dit voldoende om de dag goed te maken.
Zonder al te veel kleerscheuren hebben we ons doel bereikt. Er waren wel weer echt steile stukken tussen zowel in stijgende als dalende richting. Maar elke dag gaat het stappen beter en ook de zere voeten met blaren vinden hun oplossing. Het belangrijkste is dat we onderweg geen druppel regen hebben gehad of toch op het terrasje bij aankomst. De regenkledij is dus niet uit de verpakking gekomen. In bijlage een foto van een gelagzaal onderweg, enkel en alleen maar om aan te tonen dat we daar niet binnen zijn geweest (ook al zouden bepaalde van de lezers denken dat we hiermee onze opdrachten niet volledig tot in detail vervullen).
Aan de stilte rond de schrijftafel deze avond te meten, ga ik er vanuit dat de leden van het wandelteam wat onder de fysieke & mentale(?) gevolgen zijn van de 5 dagen stappen (gemiddeld tussen 20000 23000 Rita-stappen per dag). Op een bepaald ogenblik werd dan ook geopperd om de blog uit te stellen tot morgen (= rustdag), maar gezien we (en vooral uw dienaar) er van overtuigd zijn dat jullie allen voor het slapen gaan niet alleen in uw herte kijken (dixit Gezelle) maar ook naar de BLOG gaan kijken, kan ik niet anders dan jullie nog een zalige nachtrust toe wensen. Slaap wel.
Een dag wandelen in de zon. Eindelijk is dit ons ook gelukt.
Het doel was om ongeveer halfweg te komen (dus op mijlpaal 52). We zijn dus vertrokken is Palas de Rei. Voor de ongelovige Tomassen; we vertrekken altijd op de plaats waar we de dag voordien eindigden.
Vandaag hebben we ongeveer weer 12.5 km gestapt. Doordat het vandaag steeds op en neer ging (meer dan we dachten) was dit wel lastig, maar uiteindelijk viel het goed mee. Wellicht is het voor de fietsers soms moeilijker, zeker voor de mountainbikers.Vandaag zagen we ook iemand met een rolwagen: chapeau!!!
We hebben ook al twee dagen na elkaar ruiters gezien. Vandaag slapen er ook een handvol van hen bij Carmen (in haar B&B). Voorlopig is nog onduidelijk of we morgenvroeg voor het wandelen naar de paardenzegening gaan. Dan moeten we wel heel vroeg vertrekken. De uitkomst van de stemming wordt morgen verteld.
De tocht vandaag liep verder langs enkele moeilijke paden. Het pad liep o.a. door een moeras en we moesten droog over het water geraken met de hulp van stapstenen. Gezien Rita op sandalen verder sloeft, moest ze eerst wel wat meer waterdichte schoenen aandoen. Voor de rest was de toch droog. Dit zowel letterlijk als figuurlijk, gezien we al 3 vierden van de weg afgelegd hadden voor we een herberg open vonden.
We hebben wel enkele mooie kerkjes kunnen bezoeken.
Vandaag ook een stempel in was ontvangen.
Vandaag zijn we ook door de voorraad water van Martine (nogmaals bedankt) geraakt. Maar uiteindelijk is er hier water in overvloed.
Als echte pelgrims volgen we het leven Jezus. Zoals Jezus in de woestijn laten we ons niet verleiden, ook al staan her en der nummers van taxis op bomen of muren.
Zoals in de vorige blogtekst aangegeven, enkele fotos van de redactieraad. In de eerste plaats een foto van de redactrice, die de teksten van uw dienaar aan het nakijken is op dt fouten (het bloed en brein van een onderwijzeres is niet te veranderen); gevolgd door de algemene directrice en de denker van het team.
De dag begon zeer mooi en Linda kon toch even na het ontbijt in het zonnetje zitten.
Het stappen begon waar we gisteren eindigden (dat is de regel van het huis). Na eerst nog een opwarmertje (warme chocomelk of café americano) zijn we er vol moed aan begonnen. Rita op haar sandalen (op aanraden van Carmen (een vrouw met ervaring wat betreft de erbarmelijke voeten van haar klanten)). Nu deze raad heeft haar vruchten gehad gezien er geen blaartjes bijgekomen zijn.
De eerste mijlpaal van de dag was 78.1 km om te eindigen iets voorbij 65 km. Gezien we vertrokken zijn bij paal 104 hebben we dus al 40 km gestapt en is ons boekje al ruim gevuld met stempels. We hebben bij aankomst in Palas de Rei, de eerste officiële stempel gehad in de kerk, waarbij we dus in het register (met nummer, naam, de Belgica, etc., ) zijn ingeschreven (ter consultatie voor latere historici). De andere stempels komen van rustplaatsen (= herbergen) zodat onze naam evt. had moeten veranderd worden in de De vier lustige cafégangers (wellicht niet verschillend van de twee die naar Emmaüs gingen).
Onderweg langs de kapel en het huis gepasseerd waar keizer Karel overnacht heeft in 1520 op weg naar zijn kroning als keizer (Zijn zoon Philips II deed het hem na in 1554 ter voorbereiding van zijn huwelijk (dan was hij wel op weg naar Santiago). Ondertussen zijn we via de Sierra De Ligonde, de provincie Galicië binnen gewandeld. Typisch hier zijn de kruispalen met verwijzingen naar gebeurtenissen uit het leven van Jezus en Maria.
Postkaartjes zijn gepost. We hebben echter geen invloed op de tijden van het leeg maken van de bus.
Linda is dan de dag beëindigd met het kopen van een pull polar - om zich beter te wapenen tegen de komende koude.
Verder zie je nog enkele fotos van de redactieraad (deze komen op de volgende gezien beperking van het aantal foto's): in de eerste plaats van de redactrice, die de teksten van uw dienaar aan het nakijken is op dt fouten (het bloed en brein van een onderwijzeres is niet te veranderen), de algemene directrice en de denker van het team.
Geen wind kan ons deren, maar geef ons toch maar een zonnestraal
Dag 4
Vandaag was het de eerste dag wat we het genoegen hadden om bij het opstaan onze stramme benen te strekken. Het is dus onze tweede stapdag.
De zon was van de partij althans tot bij het ontbijt. Na de rondleiding door onze huisbazin Carmen in haar verschillende vakantiewoningen die aangepast zijn aan rolstoelgebruikers (zie foto), zijnwe vertrokken om te starten van Portomarin naar Ventas de Naron.We hadden wat oriëntatieproblemen om dit laatste dorpje (3 huizen en één café) te vinden en hebben onze auto dan maar op 1.5 km van dit eindpunt geplaatst. Dit verschil halen we morgen dus in.
De weg vatte aan met het overstappen van een ijzeren brugje, gevolgd door een klim van een kleine 30 min. De koude temperatuur op de brug (4.5°C) was dus rap vergeten.
We hebben een rustige stapdag gehad, met veel afwisseling qua natuur. Linda en Rita letten wel meer op de grond dan op de mooie bloemen. Er was één constante en dit was dat het bijna steeds bergop was. We zijn ook de ganse dag regenvrij gebleven.
Voor de thuisblijvers, neen het sneeuwt hier nog net niet en Herman zijn hoofd is niet meer verder verbrandt.
Alle fotos zijn van de hand van Paul, gezien Herman er van uitging dat een fototoestel kan werken zonder batterij.
Voor de kinderen: neen we hebben de sint nog niet gezien, hoewel we regelmatig verwijzingen naar zijn huis tegenkomen en dus merken dat we wel degelijk dat we in zijn streek verblijven.
Ondertussen heeft Rita haar eerste blaar opgelopen, maar het is een bedevaart en we doen dus voort.
Wat het weer betreft, volgens Carmen regent het hier veel en is de temperatuur ook niet zo warm. Alleen juli en augustus zijn warme maanden (rond de 25 graden).
Vandaag vroeg (6u 56min) opgestaan om tijdig op de afspraak te zijn om de auto op halen. Een nieuw mooie grijs autootje (Opel). En dan op weg naar de eerste startplaats. We hebben onze eerste stempel gehaald op mijlpaal 104 km van Compostela. Voor ons vertrek hebben we ons nog moed ingedronken (warme choco-melk en koffie-americano (voor de doetjes)).
De zon Lora laat het nog wat afweten (temperatuur onder de 10°C), nu en dan een regenbui en zelfs wat hagel) en toch is de hersenpan van Herman al wat verbrand (aldus zijn schat).
De streek is heel mooi om door te wandelen. Er waren enkele moeilijke punten waarbij het belangrijk was om droge voeten te houden bij het springen van steen tot steen.
Na een 5-tal uren stappen en al een reeks stempels in onze puntenkaart, zijn we in Portamarin toegekomen om vast te stellen dat op maandag de kerk gesloten is. Noodgedwongen zijn we dan maar op het terras naast de kerk gaan zitten (wegens de koude was het binnen).
Deze avond hebben we nog een kleine inleiding gehad tot de gezonde (= veel groeten) Spaanse keuken om zeker te zijn dat de calorie balans tussen afstappen en inname in evenwicht blijft. In ieder geval is de Rectoral de Amandi (vinas tinto) een aanrader voor elke wijnkenner. [Rita bevestigt voor haar dochters dat ze zich beperkt tot vogelwijn]
Morgen beginnen we aan dag 2 van het stappen. Daarom gaan we als de kippen naar bed, wel met een ander opstaan ritme.
De fotos zijn tijdloos en hebben geen onderschriften of verdere omslachtige omschrijvingen nodig.
We zijn wel al langs het huis van de Sint gepasseerd. Slecht weer vandaag was thuis (hebben we ook letterlijk ondervonden), maar de Sint was op thee bezoek.
