Vandaag hebben we een uitstapje gemaakt naar 1 van de warmere plaatsen op onze aardbol, Death Valley. Heel mooi nationaal park. Dit park hebben we verkend met de auto aangezien het meer dan 40 graden was. Allebei ongeveer een anderhalve liter water opgedronken op enkele uren. Dus gewoon rondgereden en bij de belangrijkste viewpoints gestopt voor even te genieten en een fotoke te maken. Dan maar snel terug de auto in om van de overheerlijke airco te genieten. Bezienswaardigheden: -Stovepipe wells and sand dunes ( naartoe gereden, ligt helemaal uit de richting van de andere bezienswaardigheden. En dan komt het, op het allerlaatste stukje weg: "Road closed".ne goeie "kust nei men ..." en dan maar teruggedraaid. -zabrinskie point ( mooi uitzicht, googled ma ne keer ) -devil's golfcourse ( enorme zoutvlakte ) -badwater ( enigste water in het park, zout natuurlijk, daarmee bad water want de legende wilt dat zelfs de ezels der nie wilden van drinken ) -dante's view ( hoogste punt met een mooi overzicht over de valley )
Daarna teruggereden naar Las Vegas want we hadden nog een avondje gokken in het verschiet. Gokken doe je niet op een lege maag dus met de deftigste kleren die we bij hebben, den sjieke tour op. Eerst een dineeke van bij de 135 dollar. Nen angus beef steak die gelukkig dan ook wel echt lekker was. Toen het casino binnen. Eerst wat rondgewandeld om te zien welke machines ons het meeste aanspraken. Annemie heeft een paar keer iest gewonnen, ikke 1 keer. Maar op het laatste was alles toch weer verspeeld,maar hadden we toch ne avond leute gehad!!!
Vandaag zijn we van Las Vegas naar Zion NP gereden. Om de dag goed te starten zijn we s morgens gaan ontbijten bij Dennys.Hier heeft Annemie een uitgebreid ontbijt samengesteld voor slechts 7 dollar en koos ik voor de ultimate omelet . Echt wel ultimate.
Daarna gaan uitchecken en weer in de auto gekropen. We hebben een kleine tussenstop gemaakt in Bonnie Springs old Nevada, een gerestaureerd mijnstadje. Wel eensleuk om te zien.
Tegen de avond zijn we aangekomen aan onze lodge in Zion. Soort blokhut die op een berg staat. Heel leuk, en mooi vanbinnen.
Vandaag hebben we weer ferm wat miles afgewandeld in Zion. Drie verschillende trails: - Riverside walk tot de Narrows - Hidden Canyon - Emerald pools
Onze favoriet was de Hidden Canyon. Zeer smalle paden met op bepaalde plaatsen kettingen in de rotsen geplaatst. Ik garandeer u die kettingen neem je vast als je naar beneden kijkt en een afgrond van honderd meter ziet. Voor de rest was dit een heel avontuurlijke trektocht met het betere klim- en klauterwerk. Zion is trouwens tot nu toe het mooiste park dat we al bezocht hebben. Mocht je hier ooit komen... dikke aanrader!!! Na de wandelingen nog naar Springdale gereden om te eten bij Pizza noodles & CO. Zijn we daar ook nog in een Laundromat binnengewipt, aangezien we bijuna door de onderbroeken heen zaten.
Ondertussen hebben we ook een minpunt van een lodge in het midden van de natuur ontdekt: Spinnen. Ik word hier met regelmaat, gewapend met een sloef, op pad gestuurd. Maar we zitten hier nog graag zanne.
Allee ne keer gaan slapen want morgen gaan we Angels Landing wandelen en daar moet je vroeg aan beginnen om de drukte voor te zijn. Meer details over deze wandeling volgen nog.
Na gisteren de Hidden Canyon trail overwonnen te hebben, dachten we dat dat qua avontuur wel een goede opwarmer was voor nog een tikkeltje meer. Gevolg we hebben ons gewaagd aan het Angels Landing trail. Elk jaar valt hier blijkbaar wel iemand ne keer naar beneden, en ja 400 meter naar beneden dan ziet het er niet goed uit he. ( Voor de moeders, we hebben da voorzichtig gedaan en hebben geen heel ernstige wondes aan overgehouden hoor ). Dus wij met veel goede moed omhoog naar de top. Paar hachelijke stukken met wederom kettingen en zeer smalle richels. We hebben tot een paar honderd meter van de top geklommen en toen zag ik het niet meer zitten. Ineens nog steiler,smaller,geen kettingen meer... Gevolg:bijna broekje vol en maar terug naar beneden.
Namiddag zijn we dan doorgereden naar Bryce Canyon. Volgens velen het mooiste park,maar wij vinden het vooral veel van hetzelfde.
Deze avond nog eens iets nieuws geprobeerd: Ne burrito picante ( tha bomb stond op de verpakking ). Ja die mexicanen, pikante boel maken kunnen ze wel. Da ga ik mij morgen nog ne schone keer beklagen.
Even wat varia over ons: - Mijn knie houd het goed op de wandelingen. - Annemie heeft hier na lang zoeken ne pot Nutella gevonden, da gezichtje: juist een kindje op Sinterklaas! - Nog geen tekenen van Mexicaanse griep - Slaan elkaar nog niet de kop in ( ook al denk ik, dat Annemie haar soms moet inhouden ) - Neenee we amuseren ons te pletter en genieten van elk moment
Vandaag was wederom een reisdag,dus weinig nieuws te melden.Rit is goed verlopen,niet verkeerd gereden voor ne keer. Wat kom je zoal tegen op de amerikaanse wegen: - Wegen met 1 tot en met 7 baansvakken - Linkshangers ( fenomeen wat bij ons ook gekend is ), echter den Amerikaan heeft de ideale oplossing: Rechts inhalen mag hier! - Niemand gebruikt richtingaanwijzers (dit fenomeen is bij ons ook massaal aan het inburgeren ) , heel intressant tijdens spitsuur op die 7 baansvakken. - Op bijna elke auto staat V6 te lezen - De Amerikanen kunnen enkel rechtdoor rijden met hun dikke bakken, van het moment dat er scherpe bochten zijn paniek alom en remmen gelijk ne gek. Mocht ik ooit emigreren naar hier, doe direct ne winkel open in remschijven -> De Kim ferm binnen.
Trouwens we zitten nu terug in een lodge, gelegen aan de oevers van de Colorado rivier die door de Red Cliff Canyon loopt. Mooi plekje om te vertoeven dus.De lodge op zich is ook de mooiste verblijfplaats die we tot nu toe gehad hebben. Redelijk afgelegen wel, dus op de radio weer niet veel te beleven. enkele toppers/meezingers zijn: - My big green tractor ( ne kerel die zingt over dat em een of andere scherpe deerne wil imponeren met jawel zijne tracteur -> Strak plan !!! ) -Bubba shot the juke-box ( der is ne juke-box kapotgeschoten. Rarara wie krijgt de schuld in Redneckvill USA??? Den Bubba natuurlijk )
Aan de mannen: supportert veu mij mee bij den Anderlecht en FC Plat dak ( veruit de 2 beste ploegen in België )
Allee ik gaan erin kruipen want morgen drukke dag voor de boeg.
Vandaag hebben we een bezoekje gebracht aan Arches National Park. Om wat avontuur in de dag te brengen zijn we Devil's Garden ( het meest afgelegen punt van het park ) te voet gaan verkennen. En avontuur hebben we gevonden: Na een kilometer of 9 wandelden we tussen 2 steile rotswanden en ineens was de weg versperd door een waterpoel ontstaan door een flashflood ( gek verschijnsel wanneer het bij +- 35 graden ineens begint te stortregenen en heel de boel overstroomt. ). Enkele mensen hadden zich al door het water gewaagd en stonden dan ook tot ver boven hun middel erin. Aangezien het water allerminst van Caraïbische kwaliteit was besloten we dan maar om een rotsbelimmingske te wagen. Heel plezante onderneming op een bijna verticale wand. Na veel miserie en gepuf eindelijk boven geraakt, hoor ik in 1 keer een soort van paniek. Ons Annemie bengelde daar op 2,5 meter van de grond en kon niet meer omhoog of omlaag. Ik ben dan naar beneden geklauterd om te gaan helpen,maar ja 2,5 meter hoog daar kan ik dus ook nie aan he. Met wat strategisch coachwerk van mijnen twegen is ook Annemie op eigen kracht op de rots geraakt ( dikke prestatie trouwens !!! )
Achteraf hebben we ons nog wat gea:museerd met mensen in dat water te zien sukkelen ondanks verwittigingen dat het dieper was dan het er uit zag. tja "niet luistern = voelen" zei ons ma vroeger altijd.
S'avond nog gaan eten bij een restaurant waar ze gisteren tot ver op het straat stonden aan te schuiven om binnen te kunnen. Niet slecht daar en zeker niet duur.
Ondertussen terug in de lodge,we hebben hier HBO en momenteel is Madagascar 2 bezig: All hail, King Julian!
Op onze verplaatsing naar Kayenta zijn we door Monument Valley gereden. deze streek is vooral bekend door de vele westernfilms die er zijn opgenomen. Bedriegt wel een beetje als je er naar toe rijd, Je ziet de drie bekendste toppen al van heel ver liggen, maar je mag je dan nog aan een rit van bijna een uur verwachten eer je er ook daadwerkelijk bent. Bij het visitor center gestopt om wat foto's te nemen en even te genieten van het mooie uitzicht. Daarna nog even de lokale indianenbevolking gesponsord door wat souvenirtjes te kopen en dan de tocht weer verder gezet.
Eenmaal aangekomen in kayenta valt 1 ding op: Population: 6 men and a horsehead. -> niet echt het stadje in geweest maar een avondje aan het zwembad gehangen.
Reisverslag Amerika 2009
