Vandaag was wederom een reisdag,dus weinig nieuws te melden.Rit is goed verlopen,niet verkeerd gereden voor ne keer. Wat kom je zoal tegen op de amerikaanse wegen: - Wegen met 1 tot en met 7 baansvakken - Linkshangers ( fenomeen wat bij ons ook gekend is ), echter den Amerikaan heeft de ideale oplossing: Rechts inhalen mag hier! - Niemand gebruikt richtingaanwijzers (dit fenomeen is bij ons ook massaal aan het inburgeren ) , heel intressant tijdens spitsuur op die 7 baansvakken. - Op bijna elke auto staat V6 te lezen - De Amerikanen kunnen enkel rechtdoor rijden met hun dikke bakken, van het moment dat er scherpe bochten zijn paniek alom en remmen gelijk ne gek. Mocht ik ooit emigreren naar hier, doe direct ne winkel open in remschijven -> De Kim ferm binnen.
Trouwens we zitten nu terug in een lodge, gelegen aan de oevers van de Colorado rivier die door de Red Cliff Canyon loopt. Mooi plekje om te vertoeven dus.De lodge op zich is ook de mooiste verblijfplaats die we tot nu toe gehad hebben. Redelijk afgelegen wel, dus op de radio weer niet veel te beleven. enkele toppers/meezingers zijn: - My big green tractor ( ne kerel die zingt over dat em een of andere scherpe deerne wil imponeren met jawel zijne tracteur -> Strak plan !!! ) -Bubba shot the juke-box ( der is ne juke-box kapotgeschoten. Rarara wie krijgt de schuld in Redneckvill USA??? Den Bubba natuurlijk )
Aan de mannen: supportert veu mij mee bij den Anderlecht en FC Plat dak ( veruit de 2 beste ploegen in België )
Allee ik gaan erin kruipen want morgen drukke dag voor de boeg.
Vandaag hebben we een bezoekje gebracht aan Arches National Park. Om wat avontuur in de dag te brengen zijn we Devil's Garden ( het meest afgelegen punt van het park ) te voet gaan verkennen. En avontuur hebben we gevonden: Na een kilometer of 9 wandelden we tussen 2 steile rotswanden en ineens was de weg versperd door een waterpoel ontstaan door een flashflood ( gek verschijnsel wanneer het bij +- 35 graden ineens begint te stortregenen en heel de boel overstroomt. ). Enkele mensen hadden zich al door het water gewaagd en stonden dan ook tot ver boven hun middel erin. Aangezien het water allerminst van Caraïbische kwaliteit was besloten we dan maar om een rotsbelimmingske te wagen. Heel plezante onderneming op een bijna verticale wand. Na veel miserie en gepuf eindelijk boven geraakt, hoor ik in 1 keer een soort van paniek. Ons Annemie bengelde daar op 2,5 meter van de grond en kon niet meer omhoog of omlaag. Ik ben dan naar beneden geklauterd om te gaan helpen,maar ja 2,5 meter hoog daar kan ik dus ook nie aan he. Met wat strategisch coachwerk van mijnen twegen is ook Annemie op eigen kracht op de rots geraakt ( dikke prestatie trouwens !!! )
Achteraf hebben we ons nog wat gea:museerd met mensen in dat water te zien sukkelen ondanks verwittigingen dat het dieper was dan het er uit zag. tja "niet luistern = voelen" zei ons ma vroeger altijd.
S'avond nog gaan eten bij een restaurant waar ze gisteren tot ver op het straat stonden aan te schuiven om binnen te kunnen. Niet slecht daar en zeker niet duur.
Ondertussen terug in de lodge,we hebben hier HBO en momenteel is Madagascar 2 bezig: All hail, King Julian!
Op onze verplaatsing naar Kayenta zijn we door Monument Valley gereden. deze streek is vooral bekend door de vele westernfilms die er zijn opgenomen. Bedriegt wel een beetje als je er naar toe rijd, Je ziet de drie bekendste toppen al van heel ver liggen, maar je mag je dan nog aan een rit van bijna een uur verwachten eer je er ook daadwerkelijk bent. Bij het visitor center gestopt om wat foto's te nemen en even te genieten van het mooie uitzicht. Daarna nog even de lokale indianenbevolking gesponsord door wat souvenirtjes te kopen en dan de tocht weer verder gezet.
Eenmaal aangekomen in kayenta valt 1 ding op: Population: 6 men and a horsehead. -> niet echt het stadje in geweest maar een avondje aan het zwembad gehangen.
Gisteren na het zwemmen nog wat aan het internetten geslagen en uitgekomen op Antelope Canyon ( zoek maar eens op ) nabij Page. Aangezien dit slecht om een omweg van +- 200 kilometer gaat ( peanuts volgens Amerikaanse normen ), een uurtje vroeger opgestaan dan voorzien en dan maar vertrokken.
Toen we er aankwamen bleek dat er nog plaats was op de tour die rond 11 uur vertrok. Enkele vriendelijke indianen brengen je tegen een vergoeding naar de ingang van de Canyon per pick-up ( bijna monstertrucks ) en spelen dan ook voor gidsje tijdens de wandeling. Je kan ook niet anders dan deze vergoeding betalen want ook al zou je door de ingang van het park raken, de weg naar de Canyon is zo slecht dat je je huurwagen als een bouwpakket terug kan inleveren na de rit. ( hoe geld te verdienen moet je die indianen al lang niet niet meer leren.)
De tocht door de smalle canyon is echt een hele ervaring. Echt 1 van de hoogtepunten van de reis. Enigste nadeel was de immense drukte. De tour van 11 uur is blijkbaar de drukste omdat dan de lichtinval het mooiste is. ( Tja zo zijn de indianen dan ook he. Altijd maar mekkeren over land dat ooit eens zou afgepakt zijn, maar de stukken land die ze nog bezitten wel schaamteloos vernielen door er massaal toeristen door te jagen for the almighty dollar )
Even een praatje gemaakt met de oudste van onze gidsen en blijkbaar vond hij ook dat de zandstenen wanden te fragiel waren om zo veel volk te slikken elke dag. Dus in de toekomst gingen ze waarschijnlijk dan toch eens nadenken om een maximum bezoekers per dag toe te laten. ( Vrij vertaald: We zijn nog niet helemaal binnen op dit moment,... )
Daarna doorgereden naar de Grand Canyon. Al enkele viewpoints aangedaan met de auto waar we te voet de komende twee dagen niet meer gaan komen. Daarna bij het verkeerde hotel gestopt om in te checken. Het was maar 1 woordje verschil en na een dagje rijden kan een mens zich al eens vergissen.
In het hotel waar we verblijven hebben ze het concept van "all you can eat buffet". Aangezien we gisteren redelijk uitgehongerd waren ... Heel lekker eten eigenlijk ( verschoot er zelf van ) en dan zoveel je kan voor 20 dollar. Die sussen hebben hier ferm "hun pants getorned aan us"
Vandaag een fikse wandeling gemaakt in de Grand Canyon. Fijne omgeving en leuke uitzichten. Het enige probleem hier is dat je eerst naar beneden wandelt om dan terug te keren en dezelde weg omhoog te doen. Dus vlotjes en vrolijk tijdens het eerste deel en hevig puffend en vloekend tijdens het tweede.
We zijn gedaald tot skeleton point. Normaal staat hier dan zo een leuk bordje ,et skeleton point op,voor een fotoke. Echter werd dit plaatje zo veel gestolen dat ze het niet meer terug hingen. Dus nu een lelijk blad met uitleg in de plaats. Gevolg van zo een schelmenstreek: Veel mensen wandelden voorbij Skeleton point, omdat er dus geen bordje meer hing ,en moesten dan later met uitdrogings- en vermoeidheidsverschijnselen uit de canyon gered worden.
S avonds totaal uitgeput rond half 10 in slaap gesukkeld tijdens een CSI marathon op tv.
Zoals je in de titel kan lezen zijn we terug in Las Vegas beland. Niet dat we zo een grote fans zijn van dit stadje, maar de rit van de Grand Canyon rechtstreeks naar Los Angeles is iets te lang. Vandaag tijd zat om in Vegas te raken dus hebben we een tussenstop gemaakt bij de Hoover dam en Lake Mead. Mensen die het sas in Genendijk al imposant vinden moeten in hun leven zeker de Hoover dam gezien hebben. Door de Hoover dam is dan Lake Mead ontstaan ( zo leerde weer wat bij he ) , hier hebben we met de auto wat rondgereden en af en toe eens gestopt om een fotoke te maken.
Trouwens toen we juist vertrokken waren uit de Grand Canyon zagen we dat er een stukje berm en wat bosjes al ferm aan het branden waren. Een 300 meter verder stond 1 brandweerwagen een vuilniskar te blussen die aan het uitbranden was. Wij die brandweerlui maar verwittigd dat ze ook even verderop nodig waren want dat anders heel den bos daar ging afbranden. Dus dankzij ons kunnen jullie ook nog ooit de Grand Canyon bezoeken he! ( merci, Kim en Annemie, merci )
In tegenstelling tot vorige keer verblijven we deze keer niet op de Strip maar zitten we meer in de achterbuurten. Terjuist nog een wandelingske gemaakt om een leuk restaurantje te vinden. Ging Annemie daar de weg vragen aan ne kerel die zich juist een prostitueeke gescoord had en zich richting hotel aan het haasten was. Nog nooit iemand zo snel de weg weten uitleggen ( de scherpen duvel ) Niet echt iets gevonden en dan maar terug richting hotel voor boke met kaas en choco. Het hotel is ook niet te vergelijken met de Luxor: Af en toe beeft de kamer als er een zwaarlijvige Amerikaan zich op de trappen begeeft, de wc blijft lopen en er piept hier iets maar we zijn er nog niet helemaal uit wat het juist is. Maar het is proper en het bed ligt goed dus we klagen niet. Trouwens morgen zitten we in Los Angeles in het Marriot en blijkbaar moet dat wel de moeite zijn dus we hebben goede vooruitzichten.
Vandaag weer een 200 tal miles afgehaspeld om in Los Angeles te raken. Bij het binnenrijden van deze stad valt het direct op dat het gedaan is met het rustige en relaxte binnenland. Op de wegen is het overal file, mensen rijden hier als rasechte debielen, overal staan mensen aanrijdingsformulieren in te vulllen en van hoffelijkheid is geen sprake meer. Het duurt echt een tijd eer je gewend raakt om hier rond te rijden. ( Annemie rijdt hier trouwens want op verkeersvlak heb ik nogal een kort lontje )
In de late namiddag zijn we vertrokken naar Hollywood ( walk of fame, kodak theatre,sunset boulevard,..) Het is niet te vergelijken met Vegas, maar hier zie je ook het één en ander rondlopen. We hebben trouwens met een uurke red-carpet première van de nieuwe Bruce Willis gemist. Spijtig want ik kan den Bruce als acteur wel smaken. Zoals je op de foto's kan zien wel enkele celebs tegen het lijf gelopen
Na al de natuur en wandelingen van de voorbije weken is nu het amusements en relaxgedeelte van de vakantie aangebroken. Vandaag bezoeken we Universal studios. Het mecca van de filmindustrie en tevens een attractiepark.
Gisterenavond hadden ze ons gewaarschuwd in het hotel dat we zeker niet voor 10 uur moesten vertrekken omdat het verkeer helemaal zou stil staan. Awel na tienen is daar niet echt verbetering in te merken.
Eenmaal in het park is het wel amusement en leute van begin tot eind. Eerst zijn we naar Shrek met van die 3D brillkes gaan kijken; Daarna verschillende sets bezocht ( jaws, psycho, desperate houssewives ... ). Best intressant allemaal als je je wat in film intresseert. Daarna enkele attracties gedaan. Je kent dat wel achtbanen en wildwatertoestanden. Bij de Jurassic Park wildwaterbaan na de laatste afdaling, was ik redelijk nat en ons Annemie kurkdroog. Oh en plezier dat ze had! Maar toen uit het niets een waterstraal uit de bosjes en zo zie je maar weer beste vrienden : God straft onmiddelijk!
Als afsluiter hebben we dan nog shows gaan kijken: * Waterworld live gespeeld ( het betere actie en ontploffingswerk ) * Animal actors ( ongelooflijke trucs met dieren )
Achteraf zijn we dan naar een Italiaans restaurantje gereden. Hier waren we gisteren per ongeluk voorbij gekomen toen we eigenlijk op zoek waren naar een ander, dat we niet vonden. Het eten was daar gisteren zo goed dat we maar terug zijn geweest. En wederom lekker en penske goed gevuld voor weinig dollar.
Morgen is het onze laatste volledige dag van de reis ( zondag is de vlucht dus aan die dag heb je niks he ). Op het programma staat Venice beach, Santa monica pier ( baywatch into: En ma lopen in da rood pakske! ), nog wat rondrijden door LA en wat shoppen. Alles relaxed!!!
Reisverslag Amerika 2009
)
