Eindelijk is het dan zover, ik begin mijn eigen weblog. Dit doe ik niet omdat ik ervan overtuigd ben dat ik interessante dingen te melden heb, maar eerder omdat het internet er tegenwoordig van uitpuilt. Nadat ik enige tijd geleden ontdekte dat zelfs het fictieve gedrocht Sara, uit de gelijknamige telenovelle op VTM een weblog bezit, was voor mij de maat vol. Als zoveel mensen het wereld wijd web bevuilen met hun nonsens, waarom zou ik het dan niet doen? Beschouw mij dus maar als een meeloper. Bovendien is dit soort tekstjes schrijven een mooie oefening voor mijn taalgebruik.

Ik was al langer van plan om  deze weblog te starten. Toen begin deze maand Herman Le Compte stierf, over wie ik tot dusdan slechts wist dat hij geparodieerd werd door Chris Van Den Durpel, begon ik wat informatie over onze excentrieke vriend te zoeken. Op de site van "Humo” werden voor de gelegenheid enkele oude artikels met hem uit het archief opgedoken  en ook “man bijt hond” bracht een hommage aan de man die beroemd was geworden door de bewering 1000 jaar oud te zullen worden. Na enige tijd te surfen, kwam ik op de weblog van Le Compte himself terecht. Op dat eigenste moment ontstond er in mijn hersenpan een soort kortsluiting. Ik moest en zou zelf ook een weblog beginnen.

Hoelang ik dit volhoud is op dit moment een prangende vraag, waarop ik jammer genoeg zelf het antwoord niet ken. Maar zoals Le Compte ooit zei, en waar ik dus recentelijk op uitkwam: “Ik neem het leven zoals het op mij afkomt”. Tot dusver komt onze levensvisie helemaal overeen. Zijn vervolg erop past ook wel bij mijn visie, maar daar wil ik het de eerste jaren nog niet over hebben. Le Compte vervolledigde immers met de woorden: “Misschien val ik straks wel dood. En dan? Moi je m’en fous éperdument.” En of hij dat doet!

Groeten Ambru.