Ik vond het boek leuk maar langdradig. Het ging het hele verhaal over hoe zij het trauma van haar vader probeert te begrijpen. De opbouw vond ik wel goed aangezien het verhaal begon in 1947, dit was het begin van het trauma van Sabine haar vader. Het verhaal werd gemakkelijk maar interessant geschreven. Ik leerde nieuwe begrippen waarvan de definitie altijd vermeld stond.
Het verhaal gaat over een tienermeisje, Sabine. Ze heeft ADHD en leidt hierdoor een chaotisch leven maar is wereldkampioenen in het schermen. De laatste tijd heeft ze het moeilijk met haar vader. Hij wordt de hele tijd boos voor het minste en werkt zijn agressie steeds op Sabine uit. Sabine gaat andere jongeren tegenkomen die net hetzelfde meemaken als haar, hierbij kan ze eindelijk haar hart luchten. Ze noemen zich de anjerkinderen: 1 van de ouders kampt met een trauma na militaire missie.
Ik vind het boek zeer duidelijk geschreven ondanks het moeilijke thema/onderwerp: kindermishandeling. Het verhaal ging in het begin over zijn kinderjaren en werd verder doorgetrokken tot latere leeftijd. Het hele verhaal door bleef het interessant en boeiend.
