Diary of an Alpinistje

Inhoud blog

	Een nieuw jaar, nieuwe plannen en uitdagingen
	Dag ...
	Dag 8: de dag van de terugreis
	Waar bevind ik mij?
	Dag 7: van gezwollen hand, tot verplichte werkdag

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

25-12-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Dag 4: de dag van de bergbegklimster en onderchef

De dag begon met een heel aangename verrassing. Ik werd gewekt door enerzijds mijn wekker, anderzijds door een leuk bericht op mijn gsm.
Een andere aangename (of toch niet zo'n aangename) verrassing bleek dat ik te vroeg was opgestaan.
De dienst verliep vlot, de mensen waren vriendelijk. Sommigen onder hen waren vergeten dat het Kerstmis was vandaag. Eigenlijk wel grappig, aangezien er van alles is in het restaurant, hotel dat hen eraan herinnert. Verrast waren ze dus toen we hen een Zalig Kerstfeest wensten.

Na de dienst had ik een reuzenhonger. Wat eten binnengespeeld en daarna vertrokken voor een korte wandeling.
Ik had een weggetje gevolgd waar ik vorige zomer ook gewandeld had. Me toch enigszins vergist. Het paadje ging namelijk stijl omhoog en naar beneden. Gelukkig waren er al wandelaars die me voor waren geweest. Ik kon dus hun voetstappen volgen en ben dus veilig terug geraakt. Boven had ik wel een leuk uitzicht (foto's volgen).
En de vergelijking met vorige zomer was ook wel treffend. De bloemen zijn weg, de koeien zijn nergens te vinden en alle stromende watertjes zijn ook verstopt onder een dikke laag sneeuw.

Nog even rusten en dan klaar maken om opnieuw te werken. Maar eerst Italiaanse avond, met uitstekende pasta gerechten. En als kers op de taart (en niet te missen bij Kerstmis) een buche. Ik vermoed dat die bestonden uit een soort crème au beurre en biscuit. Eigenlijk wel heel lekker (en goed besmeerd met drank had ik ook de indruk).

Tijdens de avonddienst verliep alles vlot. Het restaurant was extra gezellig door de sfeer van alle brandende kaarsjes op de tafels. Het zorgde ook voor een zekere rust bij de kinderen. En het Italiaanse eten viel ook goed in de smaak. De wijn liep vlot binnen en de mensen vertrokken snel.
Ondertussen kreeg ik ook eens de kans om de taak van onze chef over te nemen (tijdens haar lunchpauze). Nu besef ik dat het niet evident is voor hen om de zaal en de buffetten op hetzelfde moment te doen. Respect voor hen.

Kerstavond is dansavond hier in Zinal. Ik heb wel niet echt zin om te dansen vandaag, een zware dag achter de rug. Dus kruip ik straks in mijn bedje.

Geef hier uw reactie door