Diary of an Alpinistje

Inhoud blog

	Een nieuw jaar, nieuwe plannen en uitdagingen
	Dag ...
	Dag 8: de dag van de terugreis
	Waar bevind ik mij?
	Dag 7: van gezwollen hand, tot verplichte werkdag

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

24-12-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Dag 3: van vrije dag tot kerstavond

Wat doet een mens in Zwitserland allemaal op zijn vrije dag?
Nuja, er is sneeuw... zou men denken skiën of snowboarden. Probleem: ik kan geen van beiden. En het erop wagen lijkt me te riskant om het gebroken onderdelen terug naar huis te keren. Eerst een welgemeende skiles volgens alvorens de piste op te duiken, lijkt me een beter plan.
Dan is er natuurlijk nog je bed. Extra slaap kan wonderen doen op werkvakantie. Hoewel ik tot 9h30 ongeveer in mijn bed lag en mijn kans op een ontbijt verkeken had, startte ik mijn dag toch heel goed. Ik had de zon gezien en wou naar buiten. Eerst nog wat internetten, want lange wandelingen zonder gegeten te hebben, is hier geen goed idee.
Middagmaal verorberd, warme kleren aan, rugzak gepakt en klaar om de sneeuw in te trekken. Helaas had ik wat pecht, mijn lange winterwandeling bleek in het water te vallen (letterlijk en figuurlijk). Doordat de sneeuw aan het dooien is, is er een grote kans op lawines. De enige weg die je bijgevolg kan nemen, is de weg richting Sierre. Niet echt stuff voor een echte winterwandeling. De afgesloten paden worden trouwens heel goed bewaakt door de Zwitsers. Ze stoppen iedereen die het verboden terrein wil betreden.
Carine, een collega van mij, had blijkbaar hetzelfde idee. We keerden samen terug naar het hotel en dronken nog iets aan de bar.
Ik ging al snel terug naar buiten, de winkeltjes gaan hier pas open om 15h. Ik had er een leuk huskitje gezien dat wel ideaal was om in mijn auto te zetten.

In het dorp was er een fakkeltocht gepland om 16h45. Helaas vond ik het iets te koud worden om nog in het donker buiten te blijven. Een warme douche en time 'to dress me up'. Het is namelijk kerstavond.
Ik moet wel toegeven dat Kerstmis vieren zonder je familie of zonder de personen die je nauw aan het hart liggen wel zwaar en raar is. Ik had voor het eerst last van heimwee. The Cheering Up Company bleek goed te werken, en algauw ging ik richting de bar. Iets drinken met collega's, wat praten...
De animatieploeg had enorm zijn best gedaan om ons een leuke kerstavond te bezorgen. Er was een presentatie, live muziek en zang...
Het kerstverhaal brachten ze op een andere manier dan wij het kennen.

Nu zoek ik snel de warmte van mijn bed op. Morgen terug vroeg dag.

Vrolijk Kerstfeest aan iedereen !