|
Een heel belangrijk issue dat wrijving veroorzaakt binnen een koppel en dat in mijn praktijk regelmatig naar boven komt, is het (niet) aanvaarden van de partner zijn/haar "anders" zijn.
Dit is na het maken van de eigen pornofilm van vorige keer weer even een ernstig relatietussendoortje :-).
Ik merk o zo vaak dat we over onze partner allemaal ons standaard verwachtingspatroon hebben. Op zich niets mis mee zolang we ermee rekening houden dat onze partner daar niet sowieso aan tegemoetkomt. Omdat hij/zij er zich niet van bewust is dat er wat verwacht wordt. Omdat hij/zij anders is en daardoor anders handelt. Omdat hij/zij uit moedwil van dat moment er misschien niet WIL aan tegemoetkomen. Omdat ????
In ieder geval mag je je nooit vastklampen aan je verwachtingspatroon en/of boos worden en/of teleurgesteld zijn als je verwachtingen niet ingelost worden. Bij voorbeeld, jullie hebben ruzie gehad en jij bent boos met de deuren slaande, weggelopen. Jij hoopt dat als je partner écht van je houdt, je achterna komt rennen en om vergeving smeekt; of dat hij/zij thuis op de knieën met een verzoeningsgeschenk zit te wachten op jou. Mooi niet dus! Hij/zij verwacht net dat JIJ met hangende pootjes terugkomt :-). En wat dan? Wat doen we daar nu mee?
Om te beginnen geef ik de raad om ervan uit te gaan dat de ander NIET gaat reageren zoals jij zou reageren, zoals jij zou willen of zoals jij vindt dat hij/zij moet reageren. Als hij/zij dat dan toch doet, is dat alleen maar mooi meegenomen :-). Eigenlijk zou je op dat moment heel liefdevol en luchtig moeten vragen waarom hij/zij toch zo positief reageert. En hopelijk is dat dan niet om jou het zwijgen op te leggen :-/, maar omdat hij/zij echt vindt dat je gelijk had.
Wat belangrijker is, is dat je bij een niet positieve reactie geïnteresseerd vraagt waarom er zo gereageerd wordt. Daaruit kan je veel leren naar de toekomst toe. Daaruit kan je naar de toekomst toe je verwachtingspatroon aanpassen en ook begrip opbrengen voor de ander zijn zienswijze, zijn redenering of opinie over de discussie. Misschien zit de niet positieve reactie enkel en alleen in de toon van de discussie of in de tijdelijke trots/koppigheid van je partner. Als dat het geval is, kan jij naar de toekomst toe je toon aanpassen of jij kan ermee rekening houden dat de koppigheid om geen spijt te tonen van tijdelijke aard is.
Let wel! Je mag niet over je heen laten lopen! Als je partner vindt dat je eigenlijk wel gelijk had, moet hij/zij dat ook wel eventueel op een later moment kunnen toegeven. Je moet geen genoegen nemen met permanente trots/koppigheid.
Uiteraard geldt heel deze theorie ook andersom. Ook jij moet openstaan voor het eventueel gelijk van je partner en dan je fout kunnen toegeven.
En als we nu vanaf het ontstaan van een woordenwisseling letten op onze toon, op onze woordenschat, luisteren naar de visie van onze partner, daar begrip voor hebben (zonder het er sowieso mee eens te zijn!) en het anders zijn van onze partner aanvaarden, komen er geen tijdverlies, huilpartijen, slaande deuren en verzoeningsseks aan te pas. Dan slaan we al die ellende over en we gaan ineens over tot de liefdesseks, eerder, meer en beter.
|
