|
Dat ben je wel !!!!... als het om de juiste personen gaat! Ga maar na: heb je kinderen? Ja? Wel, hoe vaak zou je die niet WILLEN fijnknuffelen en helemaal overladen met kusjes? Ha ja!... Ok, misschien hou je jezelf soms in omdat je het niet publiekelijk wil doen of omdat ze eigenlijk al te oud zijn, maar je WIL het wel zo graag! Ander voorbeeld met je zus, broer, mama, papa, oma, opa, je BFF... die wil je zeker allemaal heel graag een dikke knuffel geven... En je partner niet ??? Die toch zeker ook? Ja, ik weet het, je ziet het niet (meer) in het straatbeeld; er wordt niet meer gekust, handje-handje gelopen, geknuffeld op straat, op een bankje, slenterend door de stad. Omdat we preutser geworden zijn? Omdat we onze smartphone, i-phone liefkozen? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat het heel erg met ons gesteld is! Laatst viel mijn mond open van verbazing toen een mannelijke collega vertelde dat hij zijn dochter van nu 15 al sinds 5 jaar, sinds zijn scheiding, geen kus (op haar wang!) gegeven had uit angst voor een aanklacht van zijn ex-vrouw. Wij zijn niet preutser geworden, wij zijn gewoon ziek! Dus, DRINGEND TIJD voor een positieve wending:
Jong of oud, begin eens met je partner een hand, een arm te geven terwijl je door de stad loopt. Leg je hand op zijn/haar hand, knie als jullie naast elkaar zitten. Geef elkaar zomaar een kus, en nog één, en nog één. Geef elkaar een tongzoen. Pak elkaar gewoon vast. Wat is er mooier dan die (publiekelijke) uiting van liefde? Daar word je toch spontaan vrolijk van!
We zijn het gewoon ontwend. Er zit gewoon die rare kronkel in onze maatschappij dat elkaar (publiekelijk) strelen, kussen, knuffelen, gewoon vasthouden, een hand geven,... lijfelijk contact "not done" is. We kijken bijna even raar op als we 2 mensen elkaar zien kussen op straat, als wanneer ze worden aangevallen. En als we het door de sociale druk niet mogen op straat, mogen we het dan wel thuis? Mogen we wel all over each other zijn thuis, gewoon in de zetel, of oei, stel je voor, in bed?!
Kees en ik, zo "oud" als we zijn, wij zijn overal (thuis, bij familie, op straat) net een verliefd puberkoppeltje zoals verliefde puberkoppeltjes zich gedroegen vóór de introductie van de gsm: wij lopen altijd hand in hand of kruiselings armen achter elkaars rug; wij geven elkaar een kus, en nog één, en nog één,  aiai, wij tongzoenen zelfs in 't openbaar, gewoon midden op het voetpad, omdat we daar zin in hebben. Ik ga ook heel vaak op zijn schoot zitten als we ergens moeten wachten zoals bij de dokter, op de bus, in de luchthaven, bij de Chinees, ..., zelfs als er meerdere stoelen vrij zijn. Wij gaan op restaurant of op café naast elkaar zitten om elkaar te kunnen vasthouden. Ja, wij zijn zo van die gekken die denken dat ze alles mogen... Ja, toch als het om oprechte mooie warme liefde gaat. Als wij samen sterven, vinden ze ons naakt helemaal in elkaar verstrengeld, net zoals dat filmpje dat nu de ronde doet op internet. En wees eerlijk, wil jij dat ook niet? Wel, begin er dan nu mee, beetje bij beetje. Durf je partner thuis al eens een keertje meer vastpakken, spontaan een kus geven. Streel over zijn/haar rug; leg je hand op zijn/haar been; spring op zijn/haar rug... of neen, doe dat net nog maar niet . Ja ja, het is een hele uitdaging. Het vraagt lef! "Oefen" samen tot je zo goed getraind bent dat je het ook in het openbaar aandurft. Als we dat met zijn allen wat meer zouden doen, krijgt de hele wereld een lach op zijn gezicht... 
|
