Hallo, Dat is mijn 1ste blogbericht. Velen van jullie zitten waarschijnlijk nu met de vraag: "Waarom schrijft ze?". Dat is heel simpel. Ik werd de vorige 2 schooljaren gekozen als slachtoffer voor pesterijen. Ik verzwijg alles, probeerde het zolang mogelijk te verzwijgen. Schrijven hielp me altijd wel een beetje. Maar toch ging ik eraan kapot. Ik belandde wel eens op spoed of ziekenhuis, doordat ik vaak ziek was maar dokters vonden niet door wat of waarom. Misschien was het fout om te zwijgen maar ieder van jullie weet wel dat het niet iets is dat je meteen openbaar vertelt. Ik heb dan toch maar besloten om het mijn ouders te vertellen. Maar ik durfde er niet altijd over praten dus hebben ze samen met school voor een oplossing gezocht. Deze was elke donderdag naar het CLB. Ik vertrouwde de mevrouw ook meteen, ik moet haar echt dankbaar zijn want ze heeft me uitstekend geholpen! Ze heeft er ook voor gezocht dat de pesters aangesproken werden. En nu in het 5de moet ik eerlijk zijn, dat iedereen van mijn klas die het verhaal weet mij steunt en het ook voor me opneemt. Dat werkt uitstekend, nu begin ik terug open te bloeien :). Aan iedereen die gepest is geweest of wordt, je kan het overwinnen! Praten helpt, met gelijk wie zolang je maar je verhaal kan doen.
Mijn eigen verhaal
