Reisverslag,  vrijdag 15 juli.

Getuigenis Luc

Indrukken tijdens het lopen tussen 6:00 e, 7:00 ’s morgens.

-        Iedereen bekijkt je, je bent echt een vreemde eend.  Geen enkele Ambanees loopt.

-        Jonge meisjes rapen met hun blote handjes het vuil op van de vuilnisbelt langs straat.

-        Mannen zitten al volop in de cafe’s, spelletjes spelen en koffie drinken.

-        Overal honden, het goede is dat ze blijven liggen in of langs de goot van de straat.

-        Om 6 uur is de temperatuur nog goed, tussen 6:30 en 6:45 stijgt deze snel en fel.

-        Mannen spuiten de straat voor hun winkeltje nat tegen het stof.

-        Oude Mercedsbussen van 40-50 jaar geleden zitten al bomvol mannen.  Allemaal hoofdjes uit de ramen.

-        Je ziet enorm vervallen betonnen gebouwen en een vol met grafiti gespoten soldaten kerkhof vanuit de tijd van het communisme.

-        Veel mannen zitten op straat, een uurtje later wanneer je terugloopt zitten ze er nog steeds, ze schuiven alleen op met de schaduw.

-        Honden en katten zoeken eten tussen het vuil op straat of in de hoge ijzeren containers.

-        Overal vind je autowrakken, langs de straat, op heuveltjes, op elkaar, ... veel mercedessen en langs de straat vele kleine winkeltjes met auto olie.

-        Mensen kruipen over houten hekken terug in een open onafgewerkte betonnen constructie van appartementen.   Leven ze daar?

-        Vijf minuten lopen uit de stad naar de heuvels kom je in een stille groene wereld terecht, prachtige vergezichten van heuvels bewerkt of ongerept.

-        Oude vrouwtjes lopen als herderin met 5 kalkoenen of 5 kippen ove rde weggetjes van zand met wel duizend gaten.

-        Een herder met wel 20 geiten komt naar de vuilnisbeltjes in de stad.  “lekker?”

Losse impressies over mensen

-        Mannen discussiëren graag.  30 minuten discussie en 10 minuten werken.

-        Kinderen zijn zeer fier op hun school, praten erover, laten deze zien.

-        Kinderen komen vrijwillig wat helpen met graven...lachen uitbundig als je naar hen kijkt en zoeken op de één of andere manier contact.

-        Mensen hebben veel contact met elkaar en leven nog echt met een dorpsgevoel.  Net of je 30-40-50 jaar terug in de tijd gaat.

-         Rond 17 uur zitten veel mannen in he tpark op de banken. In het gras of onder de schaduw van de bomen.  Ze praten , lachen, spelen domino, kijken vreemde mensen na.

-        Op vele hoeken verschijnen inoxe bbq’tjes waar maïskolven op worden klaargemaakt.  Een heerlijke geur.

-        Verschillende jongens die schoenen poetsen langs de straat.

-        Je proeft de moslimcultuur.  Veel mannen, mannen rijden vrouwen niet, ...

-        Weinig jonge mannen, ongeveer 800.000 werken en Griekenland en 500.000 werken in Italië.

-        Mensen in de kerk van Lushnje hebben echt een hart voor de mensen in Gramsh.  Ze helpen, bezoeken mensen, maar geven vooral een stukje van hunzelf.

-        Heel wat jonge meisjes tussen 15 en 17 jaar gaan de mensen mee bezoeken in Gramsh.  Ze hebben passie voor Jezus en geven een stuk van hun vakantie.

-        Wanneer je mensen bezoekt in het dorp wordt je stil, bevangen, blij, ingenomen, ... Ze wachten je op, ze ontvangen je buiten en binnen met handen geven, ze geven wat ze hebben, ze willen met je praten, ze willen hun leven met je delen, ze zijn fier op hun kinderen, fier op hun huis, fier op hun tuinen met veel groenten en fruit, fier op hun koe of kippen...

-        Ze delen hun geloof, hun getuigenis, hun God, hun Jezus, ...  ze zoeken... samen met ons...

Fijn om te geven,

Maar je ontvangt zoveel moois.

Bedankt ,

Luc

Getuigenis Sabine

Reeds 6 maal werden ons groepje gastvrij ontvangen, vanmorgen begon het zevende bezoek niet anders, dit huis is het allermooiste huis dat ik hier zag, gebouwd door een bouwvakker die eerst 10 jaar  in Griekenland ploeterde om dit te kunnen bekostigen.  Omwille van de crisis in Griekenland werkt de eigenaar nu met zijn tractor in het dorp.  Zijn vrouw ontving ons met zijn toestemming.  Alma, onze tolk, vertelde me dat deze vrouw nooit eerder naar de kerk kwam ondanks meermaals te zijn uitgenodigd door een tante.  De bijbel kent ze wel, haar man ontving er destijds eentje in Griekenland en ze legt deze onder haar kussen omdat ze denkt dat het slapen op het woord van “Dzjot” (Heer) haar en haar huis zegent.  Alma vertelde haar dat ze de woorden moet lezen en de woorden zullen haar veranderen en zegenen. 

Plots kwam een man binnen, hij schudde eerst de hand van de oudste bezoeker en ging zo de lijn af.  Hij knabbelde het gebruikelijke aangereikte snoepje op en zwaaide met zijn armen in de lucht.   De vertaling liet wat op zich wachten maar het was duidelijk dat hij waarschuwend sprak en zijn ogen rolden.  Hij bleek de zoon van een Imaam (geestelijke leider uit een moskee) en verzekerde dat als je van geloof verandert, er een man komt met dynamiet op zijn buik om met een ontploffing alles te beschadigen.  “Als dat komt ben ik klaar om naar God te gaan...” schudde Alma met haar hoofd.  De kinderen renden luidruchtig om het huis en de andere bezoekende vrouwen begonnen onderling te ratelen.  De man verdween even snel als hij was gekomen.  Uiteindelijk waren deze vrouwen gesust want ze waren toch niet van de Jehova getuigen zoals deze man eerst dacht.  Daarenboven waren ze op uitnodiging van de gastvrouw, met toestemming van de echtgenoot ontvangen...

Wel vreemd om deze kwaadsprekerij, roddel of hoe moet je dat noemen te aanhoren terwijl je in de zetel toekijkt.  Het voelde aan als:

“Ik stond erbij en ik keek ernaar”.

Sabine.