Dag 2 : De echte start
6:30 was zowat iedereen wakker.
Luc ging zijn conditie onderhouden en is 40 minuten gaan lopen. En ja hoor Brigitte, hij heeft de weg veilig teruggevonden.
Het was genieten van de relatieve koelte voordat de zon begon te branden.
Na het ontbijt, dat weer voortreffelijk was hebben we een korte overdenking gehouden over Filippenzen 1:1-11 met een korte bidstonde.
We waren met 29 mensen die de bidstonde s morgens bijwoonden.
Daarna de busjes in richting Gramsh.
We mochten er deelnemen aan een hele speciale dag voor de schoolkinderen, de diploma uitreiking. Sommige lieten met trots het behaalde diploma zien, bij de uitgang daarentegen zagen we kapotgescheurde puntenkaartjes, hoewel we niet verstaan wat erop staat spreekt het wel boekdelen.
Voor de mannen was het werkendag, de bedoeling is dat we een basketbalterrein gaan aanleggen.
Door middel van 7-tal vrachtwagentjes grind wordt het terrein geegaliseerd, boordsteen errond geplaatst en twee ringen bevestigd. De Directeur, de gemeente-engeneer, ... iedereen moest zijn goedkeuring en aanwijzingen geven.
Gelukkig was er veel water, en nodig ook. Man t is heet om de grind met schop en houweel uit elkaar te gooien.
In tussentijd waren er wel een 10-tal jongeren blijven hangen. Bij de pauze werden ze erbij gehaald en hebben zichzelf voorgesteld. Wij deden hetzelfde waardoor er interessante gesprekken ontstonden.
Enkele meisjes van school spraken vloeiend Engels en vertaalden voor de anderen. Zelfs de stoere jongens zaten met vragen. Waarom doen jullie dit? Waarom zijn jullie zo vriendelijk tegenover ons? Met veel aandacht luisterden ze naar wie we waren en waarom we hier waren. Voor sommige jongeren de eerste aanraking met Gods liefde.
Omdat er niet genoeg gereedschap voor handen was zijn enkele mannen meegegaan bij de bezoeken. Ook dit was hartverwarmend en heel gastvrij.
Daar een 20-tal gezinnen op voorhand was gevraagd om bezoek te ontvangen, keken ze uit naar het bezoek dat van België kwam. Sommige waren reeds bekeerd, anderen hadden de stap nog niet gezet, maar ieder die het nodig heeft wordt geholpen door de kerk.
Met het weinige geld dat ze hebben komen vooral de vrouwen naar Lushnje om over Gods Woord te horen. Niet makkelijk daar de sociale druk van de moslimgemeenshap groot is en op hun weegt.
(net of ik de oudere generatie van onze kerk in Bilzen hoorde spreken over hun tijd met de katholieke kerk).
Maar zoals ik zei, de gastvrijheid was enorm. Onze mensen kregen fruit, koekjes. Er werd gesproken over cultuur, werkgelegenheid, de verbondenheid onder elkaar. Over de kinderen, ouders. Hoe ze in de kerk terechtgekomen waren. Er werden getuigenissen uitgewisseld. Het was één grote bemoediging.
Tijdens de eredienst volgende zondag zal er een speciale bus ingelegd worden vanuit Gramsh naar de kerk in Lushnje , men verwacht veel volk. Mag ik nu al vragen voor gebed daar ik de preek mag verzorgen. Bidt dat de mensen mogen begrijpen wat God te zeggen heeft. Bidt voor mij dat ik Zijn Woord mag spreken en mag bemoedigen op de manier hoe wij hier bemoedigd worden.
Tot later, Geert.
12-07-2011 om 23:11
geschreven door Ronny Dirkzwager 
|
