Reisverslag 3 : Albanië

Getuigenis Geert

Woensdag avond 14 juli, mannensamenkomst

Voor de mannensamenkomst werden we uitgenodigd door Murry, de Nieuw-Zeelandse zendeling.  Hij was 5 maanden terug in Albanië en had zich toegewijd om de taal terug bij te schaven.  In de jaren ’90 was Murry en zijn vrouw Fay al eerder geroepen om te komen werken in Albanië.   Ongelooflijk hoe vlot en bijna feiloos beiden de meeste vertalingen voor hun rekening nemen.

Daar het 18:00 in de avond was en we pas om 20:30 eten zou je zeggen dat we met honger de avond tegemoet gaan.  Niks is minder waar.  We werden opnieuw overladen met kaas, bier en plaatselijke worst.  Op foto ziet het er niet uit, maar ’t was wel lekker J

Opnieuw werden tal van getuigenissen uitgewisseld van de afgelopen dag die je onder andere kon lezen in het verslag van gisteren.   De Albanese broeders werden aangeraakt door de hechte band die de Belgen hadden en de goede tijd in Gramsh om te werken aan het basketveld.

Zonder enige vorm van honger zijn we later op de avond aan een rijk gevulde tafel aangeschoven waar we...  frietjes kregen. 

Toen ik het reisverslag doorstuurde vanop eht kantoor bij Berti (pastor) heeft hij zijn studio laten zien vanwaar hij dagelijks radio uitzendingen verstuurt om het evangelie te verkondigen.  Toch even de moeite waard om deze foto met jullie te delen.

Getuigenis Suzanne

Donderdag 14 juli

Opnieuw een hete verwachtingsvolle dag waar de Heer ons vandaag naar toe stuurt. We mogen vandaag terug naar een meisje dat ons gisteren 3 maal vroeg om bij haar thuis te komen.  De eerste keer ontmoette ze ons bij de school, dus ze wist wie we waren. 

We worden weer hartelijk ontvangen, dit keer naar de normen van hier een heel mooi huis.  De geur van vers brood komt ons tegemoet.  Dorina (16 jaar) verteld dat ze als docht in het huishouden helpt (broodbakken enz.).  Moeder melkt de koe, maakt kaas, hooit en werkt op het land.  De vader werkt in het buitenland (Griekenland).  Hij is moslim en omwille van zijn broers mag de familie niet naar de kerk.  Dorina heeft een sterk verlangen om de bijbel de lezen, gisteren had ze hier achter gevraagd.  We hebben dan ook een den Albanese en een Engelse bijbel mee.   Geert legt het evangelie uit aan de hand van de Kids-Kubus met als eerste vraag ‘Als je zou sterven, zul je dan naar de hemel gaan?’ Het antwoord is: ‘geen enkel idee’.  Het is dan ook de eerste keer dat ze met het evangelie in aanraking komen.  Na de uitleg  bidden we samen voor de mogelijkheid dat het gezin Jezus mag leren kennen, ook haar vader.  Onwennig vraagt de moeder hoe ze haar handen moet vouwen.  De hartelijkheid, gastvrijheid en honger naar Gods woord kan je hier gewoon ervaren.  Na het eten van lekker zelfgemaakte kaas en brood nemen we afscheid in de hoop op een weerzien naar volgend jaar.

Ons tweede huisje ligt wat verderop tussen stoffige weggetjes en uitzicht op de heuvels tussen allerhande fruitbomen en groententuinen.  Een oudere weduwe duwt ons bijna naar binnen opdat we het koel zouden hebben.  Twee keer schudden we ons de handen, één keer buiten, één keer binnen.  Ze raakt niet uitverteld ove rde liefde van Jezus en wat Hij de laatste twee jaar voor haar deed.  Ze kan niet altijd naar de kerk gaan omdat ze geen geld heeft voor de bus.  Dit horen we meermaals tijdens de bezoeken.   Voor de rest heeft ze alles wat ze wil en is heel gelukkig met haar schoondochter en kleinkind.  Haar enige zorg is haar zoon die drinkt.  Ook zij deelt wat ze heeft en dit keer krijgt ze vers gekookte eitjes met kruidenzout.  Het afscheid is heel warm met knuffels en kushandjes en deftig poseren voor de foto.       

Suzanne.

We hebben geen tijd meer voor meer getuigenissen, morgen meer over de verderzetting van de muurschildering en de aanleg van het basketbalterrein waar Rudy zich boven de burgemeester gesteld heeft voor het uitmeten van het terrein.  Anders lukte het nooit niet om een rechthoekig basketbalterrein uit te palen.  Tot morgen.