Albanië : Reisverslag 2 Getuigenis Berandette Dinsdag avond 12 juli, bijbelstudie en bidstonde om 18.00. We waren al te laat maar toch werden we welkom geheten en moesten we vlug plaats nemen om door te gaan met de studie. Het ging over het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Alleen waren het geen bijbelfiguren maar alpinisten.

  De leidster Alma, vroeg tot welke groep van mensen je wilde behoren. Tot de groep van de rovers, mensen uit de wereld. Tot de groep van de Leviet, oordelend of tot de groep van de Samaritaan. Ze vergeleek ons met de Samaritaan, vier vrouwen die hun vakantie hebben opgegeven om bij hen in Albanië te zijn, het Evangelie delend in Gramsh. Alma vroeg hen om de volgende dag mee te gaan om de mensen te bemoedigen. Daarna baden we in kleine groepjes, ieder in zijn eigen taal.

We doen zoveel indrukken op maar bovenal zien en voelen we de honger naar Evangelie, naar bijbel , naar Jezus Christus. Dat overweldigt en maakt je klein en nederig. ‘k Ben zo blij en dankbaar om hier te mogen zijn en een klein deeltje mogen uit te maken van Gods enorme plan in Albanië. k’ Zou deze opwekking ook ook in België ,lees Bilzen, willen zien.

Gebed is hier zo vanzelfsprekend, maar ’t werkt enorm krachtig. Bernadette. Verslagje over de mannensamenkomst van gisterenavond 12 juli. Zoals ik gisteren de weekplanning neerschreef zou er elke avond een vrouwenstudie zijn en een mannenstudie. Bernadette heeft getuigd over de vrouwensamenkomst. Hier een klein verslagje van de mannensamenkomst.

Tijdens de dag kwam Murry (Nieuw-Zeelandse zendeling) naar me toe en vroeg of de Belgische Christenen bier dronken. ’s Avonds begreep ik de vraag.

Tijdens het uitwisselen van persoonlijke getuigenissen over bekeringsverhalen en hoe de dag verlopen was werd er bier gedronken met schapenkaas, chips en worstjes, alles zonder overdaad.

4 mannen die bij ons zaten waren 10 dagen geleden gedoopt (dat gebeurd hier in de zee) . Het was een bemoedigende samenkomst.

Woensdag 13 Juli

Getuigenis Sabine

Vandaag zijn we opnieuw begonnen met een tijd van bijbellezen (Filippenzen 1:12-26) en gebed.

Woensdag 13 juli. Net als gisteren konden we gezinnen aan huis bezoeken. Eén of meer vrouwen uit de kerk van Lushnje, een tolk en enkele van ons werden verwelkomd aan de deur. De mensen zijn gastvrij en vereerd met ons bezoek. Onder het verorberen van een ‘bijna gesmolten’ karamel en het drinken van een drankje komen de verhalen los. Elk piepklein huis, gelijkend op onze stal in

Heesveld, herbergt meerdere generaties, een moeder met een dochter en/ of schoondochter en eventueel met wat kleine kinderen. De meeste mannen werken in Griekenland of Italië want buiten werk in een winkeltje, de bouw of op het land is er voor jonge mannen hier niet te krijgen. De vrouwen beredderen zichzelf terwijl hun man vaak voor maanden weg is in de hoop dat beetje geld mee te brengen net genoeg om een waterpomp of een trouwjurk te betalen... Mensen zijn fier op hun gezin, tonen trots een foto aan de wand en bidden voor hun kinderen. De enkele jongemannen die we konden zien hadden hun werk onderbroken omwille van ziekte van hun partner.

Familiebanden zijn sterk, op meerdere plaatsen komen kinderen van neven, een zus, een tante langs om ons, Belgica’s’ twee ‘luchtkusjes’ te geven,de hand te schudden en dan vertellen ze ons wie ze zijn, hoe ze tot geloof zijn gekomen, hoe God voor hen zorgt en waar ze voorbede voor willen doen.

Gebed werkt als een manier om te evangeliseren, een moeder vraagt aan een andere vrouw wat zij voor haar kinderen wenst en dan vertelt de gelovige dat zij bidt en

nodigt haar kennis uit om mee te kijken hoe ze bidt. Een gelovige vrouw moet hier deugdzaam, betrouwbaar en eerbiedwaardig zijn, want dat maakt dat de mannen uit de kennissenkring geen bezwaren maken dat hun vrouw of dochter meegaat naar de kerk of een gebedssamenkomst.Vrouwen ontmoeten elkaar, leren via gebed God kennen, lezen uit de bijbel en vertellen wie Jezus is, wat Hij deed, leren over de Heilige Geest en leren hoe ze discipelen kunnen zijn van Jezus.

Ik heb nog heel wat vragen over hetgeen ze als eerbaar en betrouwbaar beschouwen , hoe ze dit betrachten en hoe ze dit relateren aan de bijbel, het woord van God dat een belangrijke plaats inneemt...ik heb dus nog heel wat vragen te stellen....(Soy zou zeggen dat ik nieuwsgierig ben...)

Een weetje: hoeveel een bijbel kost weten deze vrouwen niet want elke gelovige krijgt een bijbel. Van waar of van wie? Dat moet ik ook nog te weten komen... Sabine

Getuigenis Suzanne

Woensdag 13 juli. We worden alweer heel gastvrij ontvangen in een net verzorgd huisje van Aphriditia. Ze is een pasbekeerde vrouw met 2 dochters, haar man is zoals zovelen in Griekenland werken voor 6 maanden. Ze weet dat ze alles in God’s handen mag leggen en dat Hij voor hun gezin zorgt. De Albanese vrouwen van de kerk die met ons meegaan zijn heel direct en vragen echt of hun hart ook wel veranderd is.

  Het is heel persoonlijk hoe de mensen benaderd mogen worden, zowel emotioneel als fysisch (je mag ze echt een knuffel geven). Deze vrouw werkt hard en leeft van haar groententeelt en koe waar ze erg fier op is. 2 tot 3 keer per dag gaat ze de koe melken. Na gebed en een open gesprek begeleid ze ons op weg naar een andere buurvrouw en nemen hartelijk afscheid.

Het volgende huisje is er arm, 1 plek en 1 stalletje om te koken. De vrouw is ziek maar haar ogen stralen omdat ze 3 maanden geleden Jezus heeft leren kennen. Ze wil wel elke dag naar de

kerk komen. We krijgen het beste snoepje en een drankje met een grote tros druiven. Het deed echt wat met me. We hebben gebeden voor haar genezing en dat ze vervuld mag worden met de Heilige Geest. ‘k Ging in tranen weg en schaamde me ten overstaande van haar, niks materieels enkel een groot geloof.

Getuigenis Stephanie over het werk van John Brown

John maakt een muurschildering aan de ingang van de kerk. De bedoeling van John is om een muurschildering te maken van

Jezus met open armen om mensen welkom te heten als ze binnenkomen. Vervolgens zullen er schapen zijn die Hem volgen en naar de kerk gaan. Dit als plaatst John in de context van de Albanese bergen. John begint niet zomaar aan een schilderij en weet niet op voorhand wat hij gaat schilderen. Telkens is het een gebed naar God voor de juiste schilderij, zo ook nu. En laat zich inspireren door de Heilige Geest.

Daar John maar 4 dagen heeft om de schilderij af te werken krijgt hij hulp. Stephanie en Maarten helpen hem verven. Maarten is onder de indruk van de kleurenkennis van John, met enkele basiskleuren wordt een heel palet gevormd.

Ook was er vandaag een Albanese schilder in de kerk die John zal helpen met het schilderij.