Vreemd, ik vond mijn examens nog zo goed... Jammer genoeg volgde er teleurstelling, toen bleek dat ik drie keer een 9 haalde en een 14. Wauw, een 14, wat goed... Maar met drie negens, kom je nergens. Nu zit ik dus tussen twee jaren gevangen. En ik had nog wel de kans om cumul van het 3de te doen. Dat voelt heel rot, en ik heb het idee dat ik er niet over mag treuren. Iedereen zegt: 'het komt wel in orde' en dat zal ook wel. Maar ondertussen voel ik me wél heel slecht. Een maand en half hard gewerkt, voor niets, dat is deprimerend! En ik heb het idee dat ik dat niet mag tonen. Als ik alleen ben, wil ik in huilen uitbarsten, dool ik doelloos rond het huis. En ik wéét dat er mensen zijn die het veel moeilijker hebben. Maar ik blijf denken, 'dit heb ik niet verdient'.
