Afgelopen donderdag maakte een buurvrouw een cynische opmerking tegen de hond, onder het mom van een grapje: “Je bent dan wel groot maar je mag wel eens op puppytrainning”

Tja ze heeft wel gelijk, al is zij niet degene die daar iets over te zeggen heeft natuurlijk want ze heeft totaal geen last van haar. Maar ik realiseer me ook wel dat ik nu al 2 en een halve maand op mijn manier bezig ben maar op deze manier wordt ze niet goed opgevoed.
Dus ik ben donderdag  meteen naar de bibliotheek gegaan om boeken over puppy cursus/honden opvoeden te huren. Dit omdat ik niet naar een puppycursus wil omdat ik daar heel onzeker van word en ik dit daarom niet leuk vind, dus eerst nog een maand deze manier en als dit ook niet werkt  zal ik er niet onder uit komen om toch met de hond een cursus te gaan volgen.

Ook ’s middags met mijn hartsvriendin, die zelf  honden heeft gehad (Er zijn er in een korte tijd  3 whippets van overleden) gebeld. Zij heeft altijd haar roedel perfect onder controle gehad. Vroeger toen ik ook drie honden had en zij en 3 whippets en de oppas op de greyhound van haar toenmalige vriend, gingen we dagelijks met elkaar om en vierde we bijvoorbeeld samen oud en nieuw maar van haar honden en vijf katten merkte je niet eens dat ze er waren. Zo is het altijd geweest met haar honden. Dus als iemand mij goed kent en mij opvoedtips kan geven die bij het ras en mijn karakter passen is zij het wel.
Toevallig is ze afgelopen woensdag met haar kleine meid, in dit geval haar dochter en geen hond, langs geweest. Toen ik haar vertelde dat ik vind dat ik niet goed bezig ben met Aika zei ze dat ze niet vervelend wilde zijn maar dat het haar ook wel was opgevallen dat Aika een ongeleid projectiel was.
Maar dat als ik er niet mee had gezeten ze er ook niets over gezegd zou hebben.

Zo ging het tot nu toe:
Aika was mijn lieve kleine puppy, mijn meissie…Klein?
Als ze naar buiten moest, trok ze me over de gallerij, beneden met mijn knokkels vlak langs de deurpost buiten, maar ja ze moest ook zo nodig…Kon ze toch niets aan doen? Het was al fijn dat ze het dit keer tot beneden op had gehouden en niet binnen of op de gallerij had geplast…
Iedere drie uur moet ze naar buiten, en dat begint ’s ochtends om half negen tot de laatste keer om half elf ’s avonds, dus liep ze zes keer op een dag buiten. Tja je moet wat over hebben voor het zindelijk maken, dacht ik dan. Ik had haar gekregen met vijf maanden en daar kon ze de tuin in als ze moest en tja ik woon op een flat, dus ik ging er van uit dat het heel normaal was.
En sinds deze week was ik zelfs heel trots op haar want nu geeft ze het echt pas goed aan, normaal liep ze naar de achterkant van de eetkamer, liep terug keek me aan, had ik dat niet door, liep ze weer naar het eind dan plaste ze gewoon achter in de eetkamer.
Maar ook net zo makkelijk vind ik een plas op bed, lounge kussen van haar, in haar kennel etc.
Tja ze heeft geen moeite om het te laten lopen wanneer ze dat wil.

Vordering wat dit betreft sinds donderdag is:
Ze geeft nu met een piep aan dat ze naar buiten moet als ik niet naar haar kijk, oké nog altijd iedere drie uur, maar dat vind ik prima, word vanzelf  beter.
Maar ik heb eindelijk de rol van roedelleider aangenomen en ik bepaal  op welk tempo we naar buiten lopen, geen getrek dus aan de riem, en geen knokkels langs deurposten meer.

Dan komen we op het volgende, als ze eenmaal geplast had was ze een bonk blijdschap en socialiteit naar alles en iedereen. Ja dat wil je er toch niet uitrammen  dadelijk maak ik haar schuw terwijl ze dat niet was. Mijn andere hond is namelijk wel afstandelijk en wat angstig voor andere mensen en is daar pas sinds drie jaar wat soepeler in geworden omdat hij door kreeg toen die van een groepje vrouwen een koekje kreeg als hij naar ze toe kwam dat mensen best leuk kunnen zijn, maar daar word hij dan wel dit jaar tien voor. Aika sprong als een wilde enthousiast aan de riem, trok als een bezetene, maar ja het is nou eenmaal een jonge hond en een ras met veel energie.  Corrigeerde haar wel met mijn stem continu, boos terug, of nee, Lief, goed zo, naast, netjes Maar het werkte achteraf gezien voor geen meter. Dus trok ze me naar de plek waar ze altijd even mochten los rennen en spelen en de terug weg ging daarna dan wel weer goed.

Dit pak ik nu ook anders aan, niet iedereen die dit leest zal er mee eens zijn maar ik geef haar nu een flinke ruk aan de riem als ze voor me uit wil lopen en praat niet meer continu tegen de honden. Na drie correcties loopt ze dan fantastisch naast me. Ongelooflijk deze aanpak werkte de zelfde avond al en ik had direct een compleet andere hond naast me lopen, ze draaide steeds aandachtig haar hoofd naar me toe om op mij te letten in plaats van dat ik haar volg. Ik train haar pas ander halve dag anders nu en het slaat ontzettend aan.

Zo laat ik haar nu ook zitten als ze een hond tegen komt en dan moet ze blijven zitten tot die hond voorbij is, dit zorgt er niet alleen voor dat ze niet meer als een ongeleid projectiel aan de riem alle kanten op springt, en dat ook de rust in haar terug komt doordat ze zit.

Ook in de lift moet ze nu zitten to we beneden zijn, waardoor je merkt dat ze de aandacht op je houd omdat je steeds iets van haar wil.

Het belangrijkste advies van mijn vriendin is toch wel dat ze me wel heel duidelijk vond naar mijn oppaskind maar niet naar de hond, ze zei: Toon mag toch ook niet over je banken rennen en zijn zin door drammen. Dan zeg je wel heel duidelijk dat hij dit niet mag. Als je het moeilijk vind hoe je het met Aika moet doen moet je maar denken, hoe zou ik reageren als Toon zo deed.
En dat heeft er voor gezorgd dat niet Aika aan het lollige hoofd van het gezin staat maar dat ik de leiding nu neem.

In ander halve dag,
-hangt haar riem slap als we wandelen
-Kan ze blijven zitten op commando zonder meteen op te staan
-Blijft ze op commando uit de keuken als ik dat wil
-Is ze rustig in huis omdat ik niet tolereer dat ze als een bezetene in huis rent. (natuurlijk mag ze wel “bekvechten” op een plek met Nero, met de knuffels op mijn bed spelen, lekker naast me op de bank liggen of op bed.

Wat kon hij gelukkig al:
-3 uur alleen thuis blijven zonder piepen of blaffen Nou ja met de andere dieren, dat wel.
-Bij “Nee!”roepen stoppen om naar het fietspad te rennen of achter iets aan.
-Je charmes in de strijd gooien, door wanner je iets van mij gepikt had naar mijn bed te brengen en als ik er dan aan kwam je op je zij te gooien en met je pootjes wapperen, zodat ik dacht je niet meer op je kop te kunnen geven, je had ten slotte al los gelaten en je over gegeven, maar dat is nu afgelopen meissie, hihihi
-Als je los liep en speelde toch naar me toe komen als ik je riep om je riem om te doen
-Je bent erg gek op mij en Nero dus ben je wel heel graag bij ons ook al ben je los.
-Je doet heel zachtjes met Toon, je laat los als hij iets wil pakken, staat op als hij op het kussen wil liggen en ga dan ergens anders liggen, je bent rustig in huis als toon en ik samen met je ben.
-Je bent niet fel als iemand of een dier bij je etensbak komt.
-Je gedraagt je netjes onderdanig aan nero als hij het zat is, maar dat is hij niet snel, maar met een kluifje loop je weg als hij hem wilt, dat bedoel ik meer.
-Je rent niet meer achter de poes aan
-En je enthousiasme voor kleine honden, grote honden, mensen, kinderen,  alles wat beweegt is natuurlijk ook een pracht eigenschap.
-Je bent loyaal, trouw en super zachtaardig

Daarom heb ik ook zo’n zwak voor je…

Dus jullie moeten niet denken dat het een ramp was hier in huis hoor want dat was het niet, alleen buiten, hihihhi.

Ik ben zo ongelooflijk trots op haar!

Ik ben begonnen aan het boek: Jan Fennel-De vrouw die naar honden luisterd

Nog niets in praktijk kunnen brengen, wel beter begrepen welke plaats ik ten opzichte van de dieren in moet nemen (Roedelleider) Ik vind het heel duf dat ik zo reageer aangezien ik in mijn leven maar weinig jaar zonder honden ben opgegroeid voelt dit als of ik dit voor het eerst doe.
Ook enorme faalangst tegen over de mensen die ik buiten tegen kom. Ik zie in hun blik alleen maar afkeurende blikken, maar volgens mij zijn dat mijn eigen angsten die ik projecteer, hmmmm, word ook aan gewerkt.

Ik hou jullie op de hoogte met haar en mijn vorderingen!

Met Aika en mijn andere hond Nero gaat het heel erg goed.
Aika is nog altijd een energiebom, maar als ze even de ruimte heeft om te rennen, is ze wel snel moe omdat ze dan al haar energie gebruikt met rennen en Nero op gang proberen te brengen.
Toen Aika net bij mij thuis woonde en ze lag te slapen, hapte Nero speels in haar achter poten om haar op gang te brengen. Dat hij haar dat geleerd heeft zal hij wel spijt van hebben, want zij doet dat nu continu bij hem buiten om hem te activeren. Tja, afgekeurd voor de renbaan dus! Hahaha, wilde we toch al niet hoor.
Wat me wel opviel van de week dat wanneer ik dan “los”roep, doet ze dit meteen, tot mijn verbazing. Soms blijkt ze dingen te hebben geleerd waar van ik niet door heb gehad dat zij ze snapte of dat ik het haar überhaupt had geleerd, ;-).
Dit keer ging het om een dode kikker, bleh.
Ze heeft een neus voor dode dieren, vorige keer was ik haar een stukje aan het trainen om te leren los te lopen langs het fietspad aan de rechterkant, want als dat lukt kan ze over de lange grasvelden met nero, die het ook kan lekker rennen en dollen.
Maar goed opeens stak ze over, en luisterde niet meer en liep naar de slootkant, en dat voor een hond die niet van zwemmen houd, vreemd. In het water lag een dode karper van een meter groot!
Godzijdank kon ze er niet bij, een dode kikker is al erg, maar een dode vis…

Voor mij heeft Aika geen onhebbelijkheden, maar wanneer ze buiten een andere hond ziet, piep klein of groot, dan wil ze er altijd mee spelen. En dat kan gewoon niet op alle stukken. En vooral niet het begin stukje wat we moeten lopen, druk fietspad met daar naast een drukke autobaan.
En dan ook nog dat mensen het vaak ook niet zo’n lolletje vind omdat ze wel heel groot is.
Al voelt ze zich piep klein. En dan is het moeilijk haar in het gareel te krijgen. Ik hou haar wel maar het is niet meteen klaar met de drukte, nu ik haar op zo’n moment laat zitten gaat het al wel beter.
Maar ze is ook zo enthousiast altijd! Ze wil ook tegen iedereen aan springen, ook niet zo’n beste indruk voor mensen…In mijn eigen huis doe ik haar tegenwoordig gewoon als de bel gaat in de bench waar ze uit mag als de visite binnen is en zij rustig is geworden. Dat gaat erg goed.

Vandaag was mijn oppaskindje er van 2, en ze was weer heel lief met hem.
Er zit ook echt geen kwaad in die hond, het is alleen haar enthousiasme wat nog wel eens schrik aan jaagt bij mensen. Maar ze is zo lief, kroelerig, speels, en niet te vergeten heel mooi.