|
Ik had een (heel) tijdje terug een blog geschreven over het 'trailerprobleem' van ons kleine meid. Ondertussen ben ik nog met haar bezig geweest ook. Een maand terug is een vriendin gestart met het bereiden van onze meid. Nu we moeten heel erg voorzichtig doen met haar hoefproblematiek. (Dewelke volgens onze hoefsmid goed onder controle zou zijn). Maar toch... Ik heb vorig jaar ervaren dat, indien we te snel doen, ze het toch weer moet bekopen met enkele dagen mank staan. Tot nog toe heeft ze enkel een wondje (met bijgevolg een olifantenvoet/been) aan haar voorbeen gehad. Meer niet. Ik ben dan ook gestart met het opnieuw op de trailer leren gaan. Wonder boven wonder ging dit vrij vlot...
Ik weet dat ze hier een soort trauma aan over heeft gehouden toen we haar ziek moesten vervoeren naar hier. Ik heb er mijn tijd voor genomen en had de dagen dat ik oefende absoluut geen haast! Ik moest nergens naartoe of was ook niet van plan Windy onmiddellijk te vervoeren. Ik starte langzaamaan met haar naar de trailer te leiden. Ze zette vanzelf een voet op de oploop plank en snuffelde wat rond. Ik had haar lekkernij voor haar neus gehouden en na een paar keer terug op en af zette ze ook haar achterbenen op de plank. Ik heb haar niet gedwongen of teveel aangespoord (want dat werkt vaak omgekeerd...) Haar eten hield ik gewoon voor haar en ik ontspande me in de trailer (zette me tegen de zijkant aan en wachtte af). Die twee keer heb ik ze ook nog niet vastgezet. Telkens als onze mie een stapje verder deed kreeg ze een handjevol voer. Zo leerde ze dat wanneer ze naar voren kwam eten kreeg. Als ze volledig op de trailer stond dan kreeg ze de hele kom. Ook stond het tussenschot een stukje opzij zodat ze ruimte zat had.
Zoals je ziet geduld wordt beloond!!!
|
