Vandaag scheen het zonnetje, was het fris maar niet berekoud en de vogeltjes floten vrolijk in het rond. Toen ik terugkwam van de fanfare (ipluistering wapenstilstand in Koersel, zoals ieder jaar...) kreeg ik de ingeving dat ik in feite toch iets moest doen met Triomphe vandaag. Ik dacht deze ochtend vroeger op te staan om hem te longeren;.. dat was er dus niet van gekomen... Toen ik thuis kwam stelde ik het idee voor aan Manuel (mijn vriend) om te gaan wandelen met het paard, de hond en wij. Een uurtje later waren we op pad. Ik had voor de verandering eens een wolletje onder het zadel gedaan. *Zo fier als een gieter* Het wolletje stamt nog uit de tijd van mijn bomma en bompa maar is steeds goed onderhouden. Dat bespaart me toch een handvol geld uit! We vertrokken richting oude thuis van Triomphe (1,5 km verder). Hij was fris, nieuwsgierig maar braaf. Dat vond ik super! Windy hinnikte wel continue... vond het wel erg dat we alleen haar moesten achter laten! Ik hoop zo dat ze ooit nog eens kan bereden worden...
Onderweg kwamen we een grote hond tegen wat voor Triomphe weinig probleem vormde. Wat zeker één van de voordelen van een draver is, is dat deze paarden op jonge leeftijd reeds mee de baan op gaan. Ze verschrikken zich dus bijna niet tot nooit van dingen die je vaker op de weg tegenkomt. Iemand die dus een ideaal recreatiepaardje zoekt dat verkeersmak is... Koop een draver! Shettie de Shetlander zijn we tegengekomen die voor een keertje zijn hokje uitkwam om ons vrolijk te begroeten. (Als je enkel met de hond gaat wandelen, komt die bijna nooit iets zeggen!) We zijn enkele wandelaars tegengekomen en het mooie van Triomphe is dat die dan wat gaat showen... Haha, je zou het hem niet nageven maar hij begint te trippelen en gekruld te lopen. Zalig! Je ziet de mensen dan kijken: wow, wat een mooi beest! Of het kan natuurlijk ook zijn dat ze denken: wow, die kijkt zuur! Hihi... ik kijk namelijk altijd wel een beetje kwaad als ik paardrij. Zo voel ik me absoluut niet! Het is zo dat ik geconcentreerd ben en gewoon geen tijd heb om te lachen... Jawel hoor. Ik weet gewoon niet waarom ik zo 'zuur' kijk... Is wel grappig. Manuel lacht hier altijd mee! Op een gegeven moment kwamen we een kudde andere paarden tegen. Triomphe haalde zijn hartje werkelijk op! Het ding is dat de paarden ook een beetje uitbundig waren! Meelopen, draven, galopperen, bokken, hinniken,... Triomphe bleef al die tijd superbraaf, hij verschrikte zich enkel door een stukje vliegende aarde dat van de hoeven van de andere paarden afkomstig was! ... Gekkerd! Tussendoor oefende ik wat Astrid me gisteren zei, gewoon zo, op de weg... Rechterstelling, linkerstelling, wat wijken, wat schouderbinnenwaarts, ... Ging vrij goed eens Triomphe wat rustiger ging lopen. Even een kort drafje en terug richting huis. Al die tijd liep Manuel met de hond rustig achter ons aan. Op weg naar huis hinnikte Triomphe nog een paar keer luidkeels. Hoe ze het toch ruiken die stal van hen! Windy begroette ons vrolijk toen we weer thuiskwamen! Voor Triomphe is zo een buitenwandeling een leuke afwisseling en zo leren ze ook weer wat verkeer aanvaarden. Nooit slecht!
|