ik heb vannacht geslapen als een roosje.de voorbije nacht is uit mijn systeem.gelukkig!!gisteren is er niet veel meer gebeurt buiten het feit dat mijn wasmachine lekte.bwa was eigenlijk niet zo erg,dan kon ik mijn zinnen eens verzetten.vandaag is mijn partner naar de winkel gereden en heeft eens goed geklaagd over het wasmachine, en bij zijn vertrek naar zijn werk vertelde hij mij doodleuk dat er vandaag of morgen iemand voor dat rotmachine gaat binnenspringen.als er iets is wat ik haat dan is het dat wel.niet wetende wanneer een onbekende langs gaat komen.kan ik mij daar weer druk in maken.joepi!!het gonst weer in mijn hoofd en het gevoel van onrust raast door mijn lijf.ik ben deze gevoelens van ,wat ik noem,onmacht kotsbeu.ik heb gewoon geen controle meer over mijn eigen gevoelens.iemand heeft ooit eens gezegd;'gewoon tegen je eigen zeggen dat het maar gevoelens zijn'. die zin gebruik ik dan ook veel vandaag.helpt af en toe wel een beetje.de laatste maanden is het dragelijk geweest voor mij,maar de laatste week is het weer omgeslagen en zit ik weer in een dip.ben eigenlijk wel blij dat ik dit dagboek heb gemaakt voor eventjes alles van mij af te zetten.ik ben op dit moment eigenlijk bezig met de voorbereidingen van mijn oudste zijn feestje.hij wordt volgende week vier jaar en hij heeft gekozen voor een pizza feestje. er komen zo'n 25 gasten.dus dat wordt weer druk.alé ja,voor een normale mens is dit niet veel, maar voor iemand zoals ik is het weer stressen.zorgen dat iedereen een plaats heeft voor gaan te zitten in ons piepklein huisje,zorgen voor voldoende eten en drank,en noem maar op.pff die eerste paar verjaardagfeestjes van de kinderen was wel plezant,maar nu begint het een serieuze opgave te worden.ik heb er dan ook niet veel zin in.natuurlijk moet ik mijn humeur gaan draaien, het is voor mijn zoon en ik wil dat hij gelukkig is.ik ontneem hem al genoeg.vorige week bijvoorbeeld was het zijn schoolfeest.ik ben weer eens niet meegegaan.had het weer zitten.hartkloppingen,duizelig,benauwd,zweten,enz..heb er een draai aan gegeven en heb tegen mijn zoon gezegd dat bompa op mijn plaats mocht gaan zitten e,n hij was content omdat den bompa mee ging.zo geef ik tegenwoordig een draai aan alles.het is gewoon niet meer plezant.zolang mijn kinderen er niet onder gaan lijden,gaat dat nog,maar ik denk dat dat niet lang meer gaat duren.ik zal toch eens ooit de stap moeten gaan zetten naar verbetering.elke dag is een andere.
