Wij zijn Jan en Veerle. In november 2008 zijn we begonnen aan ons adoptieavontuur. We hebben besloten om te adopteren via Het Kleine Mirakel en wachten nu op ons Kazachs kleintje!
Adoptieverloop 18-11-2008: aanmelding bij Kind & Gezin 26-11-2008: ontvangst RIA-nummer Kind & Gezin 05-12-2008: ontvangst informatiemap interlandelijke adoptie 26-01 - 23-03-2009: voorbereidingscursus Triobla Kortrijk 25-03-2009: indienen verzoekschrift jeugdrechtbank Oudenaarde 27-03-2009: ontvangst vragenlijst en opdracht schrijven levensverhaal 10-04-2009: voorkomen zaak jeugdrechtbank 06-05-2009: opsturen vragenlijst en levensverhalen naar K&G 08-05-2009: tussenvonnis jeugdrechtbank 13-05-2009: vonnis en levensverhalen doorgestuurd naar CAW Visserij te Gent 27-05-2009: brief CAW met data maatschappelijk onderzoek 12-06-2009: 1e gesprek met maatschappelijk assistente An Vandevelde 26-06-2009: 2de gesprek met psycholoog Tom Lintacker 10-07-2009: 3de gesprek met psycholoog 24-07-2009: 4de gesprek (huisbezoek) met maatschappelijk assistente 25-08-2009: ontvangst positief verslag maatschappelijk onderzoek 25-09-2009: verschijnen voor jeugdrechtbank 09-10-2009: geschiktheidsvonnis 26-04-2010: intake Het Kleine Mirakel voor Kazachstan 17-05-2010: dossier verstuurd naar Kazachstan 24-06-2010: reisvoorbereiding bij HKM - we gaan naar Karaganda!! 13-09-2010: we gaan niet naar Karaganda, het wordt Almaty!! 10-01-2011: ons meisje voor de eerste maal mogen knuffelen! 10-01 - 24-01-2011: bindingsperiode 28-02-2011: rechtbank in Almaty - officieel mama en papa van Lisa! 30-03-2011: Lisa uit het weeshuis en bij ons op appartement 20-04-2011: Lisa voor altijd thuis bij ons in Oudenaarde!
De reis naar ons broertje of zusje voor Miel en Pauline*
Adoptie van ons Kazachs prinsje of prinsesje
04-12-2010
En eindelijk kwam het langverwachte nieuws...
Dag iedereen,
Deze week hebben we eindelijk bericht gekregen van HKM dat we maandag worden verwacht in Almaty!! We stijgen morgen om 9.30 uur op om - als alles goed verloopt en de weergoden ons toch een beetje goed gezind zijn - via Frankfurt 9 uur later in Almaty toe te komen.
Uiteraard zijn we superblij met dit nieuws, maar toch ook een beetje bezorgd en ongerust over wat komen gaat...
We hopen jullie in de loop van volgende week wat meer nieuws te kunnen geven.
Het thermisch ondergoed, de sneeuwbotten en de skibroeken liggen klaar! Het zal er berekoud zijn!!
Na vrijdagmiddag nog eens getelefoneerd te hebben met Annemie van HKM, hebben we toch wel goed nieuws gekregen: ons invitatienummer is toegekomen!!!!! Dit wil zeggen dat we door Kazachstan officieel uitgenodigd zijn om een procedure ter plaatste te voeren. Dit document hebben we ook nodig om ons visum aan te vragen.
Soms komt eerst het kindvoorstel en dan pas het invitatienummer ofwel zoals bij ons nu, omgekeerd. Een concreet kindvoorstel is er nog niet. Het zou er ook niet meer zijn voor november, maar wel degelijk december !!
We moeten niet vertellen dat we hier superblij mee zijn!!!! Voor Almaty regio zijn we de allereersten om nu te mogen vertrekken en ook voor Almaty stad zijn we bij de eersten... Het wordt dus spannend.
Zou het dan toch eindelijk meer worden dan die grote droom...
Ondertussen hebben we september achter ons gelaten en na de commotie van de laatste weken, is de rust toch een beetje teruggekeerd. Allé, 't is te zeggen, Jan wacht rustig af, voor mij (Veerle) is het toch wat moeilijker!!
Mijn gedachten dwalen constant af naar dat ene kleintje zoveel duizenden kilometers van ons dat straks ons zoontje of dochtertje zal zijn: hoe oud zal hij of zij zijn, is het een meisje of een jongen, is hij of zij al geboren en zo ja, wat doet hij of zij nu...
Een mailtje van HKM van vorige week spreekt toch nog altijd van een afreis dit jaar! Duimen he!
We hebben al heel wat lotgenootjes leren kennen: fijne mensen die net als wij hopen op en dromen van dat ene telefoontje... We begrijpen elkaar ! Dat is het leuke aan adoptie: je ontmoet heel veel nieuwe mensen en allemaal met dezelfde wens: een klein prutske uit een ver land!
De verjaardagsfeestjes voor Miel zijn 5de verjaardag waren een succes: feestje in de familie, feestje in de klas en als kers op de taart het feestje voor al zijn vriendjes,... Hij heeft er van genoten en dus de mama en de papa ook!!
Vandaag een leuk mailtje gekregen van HKM: ons dossier is toegekomen in Almaty, veilig in de handen van de coördinator ter plaatse, mevrouw Aygul.
Voor ons is dit een enorme opluchting, we hebben echt het gevoel dat het daar goed zit. Aygul blijkt een zeer betrouwbare, Westers denkende vrouw te zijn, dus we hopen dat ze zich ook op die manier over ons dossier zal ontfermen.
Blijkbaar moeten we rekenen op een afreis in december, in oktober vertrekken er al twee koppels en in november zouden er voorlopig geen kindjes vrijkomen voor adoptie. We zullen onze sneeuwbotten en skipakken maar niet te ver opbergen, want jaja, in Almaty kan je skieën, wel aan een temperatuur van -30°, dus dat zal wel wennen zijn !
Wij willen iedereen bedanken voor de enorme steun en de lieve berichtjes via deze blog, telefoon, mail en sms!! Het doet enorm deugd!
Vandaag was de dag dat de coördinator van Karaganda terug in "het land" was. Omdat het daar 4 uur later is, had ik gehoopt tegen de middag meer nieuws te hebben. Omdat dat niet zo was, heb ik dan zelf een mailtje gestuurd naar HKM. Onmiddellijk kreeg ik het bericht dat ze haar nog steeds niet konden bereiken, ze hadden ook al een mail gestuurd.
We hebben dan in overleg met HKM beslist (in zoverre we hierover al zelf mee kunnen beslissen natuurlijk) niet langer te wachten op het eventueel sturen naar Karaganda van ons dossier. Ons dossier wordt dus overgenomen door de coördinator in Almaty, mevrouw Aygul. Normaal gezien zou het daar deze week nog moeten zijn. We gaan dus nu naar de meest Westerse stad in Kazachstan: ALMATY!
Wanneer we mogen afreizen is niet zeker en eerlijk gezegd wagen we ons niet meer aan pronostieken en voorspellingen. We gaan (proberen haha) het op ons te laten afkomen en hopen nog dit jaar voor de eerste maal te mogen vertrekken. Morgen proberen we onze tickets te verplaatsen van Karaganda naar Almaty.
In plaats van 2 keer af te reizen, wordt het nu 3 keer: 3 weken de eerste keer voor de binding, daarna een keer (ongeveer een week) voor de rechtbankzitting en de derde keer om ons kindje te gaan halen.
We zijn hier toch een paar dagen niet goed van geweest, maar we hebben ons herpakt! We zien het weer zitten en kijken terug enthousiast uit naar ons kleine prutske!
En Miel, die is alleen maar blij: we zijn thuis voor zijn verjaardag! "En mama, je moet niet wenen, hoor, traantjes weg, het geeft niet dat broertje of zusje wat later komt, ik ben er ook nog he!" Onze grote schat!!!!
Zoals op het vorige berichtje vermeld, zouden we vorige week meer nieuws gekregen hebben.
Omdat ik mezelf weer niet in kon houden heb ik dinsdag dan gebeld met Annemie van HKM. En wat bleek, niets was meer zeker, ze kregen tegenstrijdige berichten: men wist niet meer of het dossier al dan niet in Karaganda zat (hetgeen ons altijd was gezegd) of dat het nog steeds op het ministerie van educatie in Kazachstan was blijven liggen. Na twee helse dagen (en nachten van niet slapen), hebben we dan donderdagavond bericht gekregen dat het effectief op het ministerie was blijven liggen...
We kunnen dit niet geloven! Vanuit Kazachstan hebben ze via HKM ons maanden aan het lijntje gehouden. We snappen er niets van. Morgen, 13 september komt de coördinator van Karaganda terug en we zijn heel benieuwd wat zij daarover te zeggen gaat hebben.
Misschien gaat het dossier alsnog naar Karaganda of gaat het naar een hele andere regio, waarschijnlijk dan Almaty. Hopelijk weten we deze week meer. Zeker is al wel dat we de eerste weken nog niet weg zullen zijn... Ons geduld wordt op de proef gesteld!
Eigenlijk is er nog niets veranderd tegenover ons vorige berichtje.
We blijven wachten, een concrete afreisdatum kennen we niet. We hebben onze tickets verplaatst van 1 september naar 21 september, dit alles natuurlijk onder voorbehoud! Eigenlijk zou het wel leuk zijn om dan te vertrekken, we zijn er dan nog als onze kapoen 5 jaar wordt (op 20 september)! Volgens hemzelf "HET evenement" van het jaar , vooral dan het feestje voor al zijn vrienden in het Speelhuisje!
Volgende week zaterdag 11 september is het Kazachjesdag in Oostmalle. Alle ouders met kindjes uit Kazachstan of ouders die wachten op een kindje van Kazachstan worden uitgenodigd voor een leuke familiedag!! Wel fijn om mensen te leren kennen en om een paar vertrouwde gezichten terug te zien (Kris en Anja )!
Annemie van HKM heeft ons deze week gezegd dat ze hopelijk volgende week wat nieuws zal hebben voor ons... Volgende week, ik zal er maar vanuit gaan dat het vrijdag is en niet maandag zeker, kwestie van niet heel de week zenuwachtig rond te lopen ...
Vrijdag heeft Jan nog eens geïnformeerd bij HKM naar onze vertrekdatum en het zou dus wel degelijk na 13 september zijn. Wanneer precies, dat weten we nog niet.
De adoptie van een kindje uit Kazachstan houdt toch wel een aparte procedure in. In tegenstelling tot de meeste landen, dien je een aantal keer af te reizen naar Kazachstan vooraleer dat je je kindje thuis brengt. Bij andere adoptielanden reis je als adoptieouders pas af als de volledige procedure in het herkomstland rond is. Dit is in Kazachstan niet het geval.
De eerste keer zullen we afreizen voor een periode van ongeveer vijf weken. Pas als we toekomen, krijgen we van de coördinator ons kindvoorstel op papier samen met een fotootje (het kan een kindje van 0-4 jaar zijn en geslacht/ethniciteit kunnen we niet kiezen. Als Kind en Gezin in België dan de matching goedkeurt, mogen wij het kindje zien, dit kan toch een drietal dagen duren. Dan begint een periode van twee weken "hechting" waarbij we iedere dag gedurende een paar uurtjes ons prutske mogen bezoeken in het weeshuis. Na deze periode worden de papieren voorbereid en volgt dan de rechtbankzitting. In Kazachstan zeker geen formaliteit. Wij dienen hier zelf te verschijnen en ons verhaal in het Engels te doen waarbij de tolk dan vertaalt naar het Kazachs. Na deze periode komen we terug naar huis.
Er volgt dan een beroepsperiode van 15 dagen en nadien - als alles goed gaat - zal het kindje definitief ons zoontje of dochtertje zijn. Daarna mogen we opnieuw afreizen en als het visum en alle papieren in orde zijn, mogen we met ons kleintje naar huis. Hier gaan ook weer een aantal weken over.
Vandaag hebben we een mailtje gekregen van HKM dat de coördinator voor Karaganda nog tot 13 september in Canada zit. De kans dat we dus begin september mogen vertrekken wordt hierdoor wel zeer klein. Zelfs de mensen die hun kindjes begin september mochten ophalen, moeten een latere vlucht boeken.
Annemie van HKM heeft meer informatie gevraagd maar nog niet gekregen. Blijkbaar is dit "The Kazach Way", voor ons frustrerend, maar voor HKM blijkbaar dagelijkse kost. Zij zijn ook afhankelijk van hun mensen ter plaatse.
Tot nog toe blijft het nog steeds begin september dat we mogen afreizen. Een concrete datum kennen we nog niet, dat zal waarschijnlijk pas einde augustus volgen.
Onze inentingen zijn achter de rug, onze vluchten (met wijzigbare datums) geboekt, de bijkomende stukken aangevraagd en gelegaliseerd, nu moeten we daarmee nog naar Brussel voor de apostilles en dan naar de vertaler.
Ik had dat wachten toch onderschat, nu begin ik echt wel ongeduldig te worden. Ik wil zo graag weten wanneer we precies vertrekken, maar ook bij HKM kunnen ze niet meer info geven. Ik stalk hen nochtans met mailtjes !
Pas als we een concrete datum kennen, kunnen we onze visums aanvragen. We reizen samen af met een ander koppel, Annemie van HKM ging ons nu proberen met elkaar al in contact te brengen. Zou wel leuk zijn om deze mensen al te leren kennen, onze kindjes gaan immers uit hetzelfde weeshuis komen!
Vandaag hebben we bericht gekregen van Annemie van HKM dat we waarschijnlijk pas begin september worden verwacht in Kazachstan. Zodra er meer nieuws is, zullen we het ook weten. Een maandje uitstel dus waarschijnlijk, ach ja, we zitten wel te popelen, maar dat wachten zal nog wel lukken. We krijgen er immers zoveel voor in de plaats.
Het is dus afwachten wanneer we precies zullen mogen vertrekken. Als het september wordt, gaat Miel voor de eerste afreis bij de oma's blijven en bij de tweede afreis met mij (Veerle) en mijn mama mee afreizen om ons kindje te gaan halen.
Deze avond laten we ons alvast inenten: Hepatitis A+B en Buiktyfus, ook voor Miel, zal dus leuk worden?!
Vorige week donderderdag, op 1 juli 2010, hebben wij het bericht gekregen van Annemie van HKM dat we waarschijnlijk al begin augustus in Kazachstan verwacht worden!! Supergoed nieuws, we zijn in de wolken.
Omdat het dan nog vakantie is, hebben we beslist dat Miel toch met ons zal meereizen. Ik heb dus vrijdag zijn reispas aangevraagd. Alles komt nu in een stroomversnelling. Het doet wat met je, wetende dat je kindje al geboren is en nu speelt, slaapt en eet in het Malutka Baby House in Karaganda!
Miel vertelt alvast aan iedereen: "wij gaan op vakantie naar Kazachstan, mijn broertje of zusje ophalen!!"
Van zodra ze meer nieuws hebben over de concrete afreisdatum, gaan ze het ons laten weten! Ik, Veerle, ga mij de komende weken uitleven in het in orde brengen van het kamertje voor onze kleine kapoen! Miel krijgt dan op die manier ook een nieuwe kamer, dus die is ook blij!
Vorige week donderdag, 24 juni 2010, zijn we op reisvoorbereiding geweest bij HKM in Beerse. Samen met nog een 15-tal andere adoptiecollega's hebben we meer info gekregen ivm onze afreis, de vluchten, de appartementen, ...
Ook kregen we te horen dat ons kindje uit Karaganda zal komen. Ons dossier is via het ministerie terecht gekomen in het Malutka Baby House. Waw, echt wel een speciaal gevoel om te weten waar je kindje vandaan zal komen. Uit het weeshuis zijn er net 3 toewijzingen geweest van kleine kindjes, dan is er nog een koppel aan de beurt en dan zou het al aan ons zijn!!
Het gaat wel heel vlot vooruit, Karaganda is een regio waar de adopties momenteel zeer vlot lopen. Supergoed nieuws dus! Nu is het wachten op bericht van HKM ivm onze afreis. Dit kan zeer snel zijn, maar kan evengoed nog enkele maanden duren...
Gisteren hebben we bericht gekregen van HKM dat we volgende week donderdag 24 juni op reisvoorbereiding mogen komen! Joepie, weer een stapje dichter bij ons kleintje!!
!!
! Dat is het leuke aan adoptie: je ontmoet heel veel nieuwe mensen en allemaal met dezelfde wens: een klein prutske uit een ver land!
!
Vorige week donderderdag, op 1 juli 2010, hebben wij het bericht gekregen van Annemie van HKM dat we waarschijnlijk al begin augustus in Kazachstan verwacht worden!! Supergoed nieuws, we zijn in de wolken.