|
Hey,
Zoals ik gisteren gepost heb wil ik vandaag zeker wat onderwerpen aanraken die me vandaag dicht tegen het hart liggen. En vandaag is dat vooral mijn ex Margot.
De reden dat Margot en ik uit elkaar zijn gegaan is niet in een zin te beschrijven, om eerlijk te zijn snap ik zelf niet echt wat er fout is gelopen. Hopelijk wordt dit voor mezelf al wat duidelijker door het hier neer te schrijven.
Mijn relatie met Margot kwam als een geschenk uit de hemel voor me. Sinds het uit was met mijn vorige vriendin wat toen toch al 2 jaar geleden was, zijn mijn stress problemen begonnen. Ik ben een keer op een date gegaan met een meisje, Erin genaamd, en ik moet zeggen dat de date een echte flop was. Op dat moment had ik zoveel stress dat toen ik op haar wachtte aan de Kinepolis in Antwerpen ik probeerde te kotsen in een veldje omdat mijn maag opspeelde door de stress. We zijn uiteindelijk niet naar de cinema geweest omdat ik de frisse lucht buiten als een veilige zone beschouwde en zijn in de plaats gaan wandelen in de kou. Dat arme meisje toch. :( Om terug tot het onderwerp te komen, daten leek voor mij een onmogelijke opdracht door de continue stress problemen.
Een jaar later zat ik samen met Margot (toen de enige van mijn leeftijd) elke maandag op een bankje en praatten we alsof we elkaar al jaren goed kende. Dit was ook wel zo maar we kenden elkaar niet zo intiem. In mezelf voelde ik iets bloeien en na een maand of 2 was ik 100% zeker dat ik op haar verliefd was. Ook hoopte ik dat dat wederzijds was maar je kent vrouwen, nooit echt duidelijk. Op 10 maart 2014 kuste ik Margot na een half uur met haar gepraat te hebben in de hoop dat zij deze kus zou beantwoorden. Ik moet je niet vertellen dat dit een van mijn grootste stressmomenten in mijn leven was. Maar jammer genoeg stopte Margot de kus en wist niet goed wat ze moest zeggen. Ze zei dat er niemand anders was en dat ze ook wel gevoelens had voor mij maar dat ze niet zeker was. Nog geen twee minuten later zat ik op mijn brommer naar huis met een gebroken hart en veel vragen in mijn hoofd. Was ik fout om dat te doen?, voelt ze dan toch niets voor mij?, hoe ga ik haar volgende week onder ogen komen?,... Toen ik echter thuis kwam en in een warm bad ging zitten (dit helpt om de stress weg te werken) kreeg ik een berichtje van haar. In dat berichtje zei ze dat ze niet wist waarom ze de kus had gestopt en dat ze wel een relatie wou met me. En zo geschiedde, op 17 maart ging ik naar de training (met het grootste stressgehalte ooit gemeten) en werden Margot en ik een koppel.
Vanaf dan ging het heel snel, al snel spraken we wekelijks minstens 1 maal per week af op mijn appartement en groeide onze relatie op relationeel en seksueel gebied. Ik voelde mij toen zo gelukkig, ik had iemand gevonden die me graag zag en die me speciaal deed voelen. Ik had iemand gevonden die al mijn tekortkomingen accepteerde en die de hare ook aan mij blootstelde. Ik denk dat deze korte periode een van mijn gelukkigste was in mijn leven.
Maar toen kwamen de twijfels. Margot sprak in het begin over een bepaalde jongen "jonathan" die samen met haar de initiator cursus volgde en die gevoelens voor haar had, ik hoorde ook dat hij dit luidop tegen haar had gezegd en haar zelfs probeerde te kussen. Ik was heel blij dat ze dit niet gedaan heeft maar verschoot er toen wel van dat ze me vertelde met hem geslowd te hebben op een fuif (iets wat volgens mij alleen koppeltjes doen.
Ik moet je niet vertellen dat ik jaloers was en nog geen paar weken later begon het me op te vallen hoeveel ze smste terwijl we bij elkaar waren. Raar maar waar was dit niet met Jonathan maar met een jongen genaamd Joeri. Elke minuut kwam er wel een berichtje binnen dat steeds meteen gelezen moest worden. Ook hij had gevoelens voor mijn meisje en deelde die ook vaak via sms (zelfs als ik mee las). Dit was nu al de tweede persoon die mijn positie als vriendje probeerde in te nemen. En wederom stelde Margot me niet gerust door te vertellen dat ook hij geprobeerd heeft haar te kussen en zelfs tijdens een sleepover naast haar bed is komen liggen terwijl dit niet was afgesproken.
Ik denk dat elke persoon in mijn situatie wel een beetje jaloers zou zijn geworden en dat was ik dan ook. Echter probeerde ik dit te verbergen voor haar omdat ik niet wou dat ze het gevoel kreeg dat ik haar niet vertrouwde. Ook was het meteen ook een groot probleem toen ik op mijn fb zette dat zij en ik in een relatie waren. Dit vond ze nog te vroeg, want ze wou dit eerst nog aan familie vertellen en haar moeder zou woedend zijn. Ze vroeg me de status terug te veranderen wat ik met tegenzin deed. Ik kreeg het gevoel dat ze niet wou dat mensen van onze relatie afwisten. Misschien dat ze dan wat minder lastiggevallen zou worden door andere jongens. Terwijl had ik ook veel persoonlijke problemen, dezelfde problemen die ik al heb opgenoemd in mijn vorige post.
Na drie en een halve maand in de relatie sprak Margot me aan over het feit dat we niet genoeg gewoon met elkaar praatten en dat ik precies dingen voor haar achter hield. Hier had ze gelijk in, we praatten veel te weinig en dit om twee redenen; het was zomervakantie en als je bijna elke dag bij elkaar zit is er niet zo veel meer om over te praten en ik kreeg ook het gevoel dat elk gesprek dat wij hadden al eens besproken was. Maar ik had niet deelgenomen aan dat gesprek, ik gokte dat ze het er al met Joeri over had gehad. Die jongen aan de andere kant van de telefoon kende mijn vriendin beter dan ik. Ook zei ze dat ik haar niet genoeg vertrouwde. Dit was misschien ook waar en dat is mijn fout, maar het is moeilijk iemand te vertrouwen die zo los met andere jongens omgaat en die zelf haar vertrouwen meer schenkt aan een andere jongen.
De dag nadat ze deze zorgen had gedeeld met me was een rotte dag. Ik probeerde oplossingen te zoeken voor dat probleem. Ik wou samen op vakantie gaan voor een paar dagen, gewoon samen in de zetel zitten en erover praten,... Elk voorstel dat ik deed werd uit de lucht geblazen door haar negativisme. Tot we samen besloten voor nu uit elkaar te gaan en na twee weken vakantie (ik naar spanje en zij naar Kroatië) terug bij elkaar te komen of de relatie werkelijk te stoppen. Het is dit laatste geworden.
Maar dat is juist heel moeilijk voor mij. In mijn hoofd zit het vastgenageld dat ik misschien nooit meer die durf ga vinden om een meisje uit te vragen omdat de stress me te veel zou worden. En om eerlijk te zijn is de grootste reden waarom ik het zo moeilijk heb met deze beslissing is dat... ik nog steeds erg veel van haar hou. We zijn samen door zoveel gegaan; Margot heeft in het ziekenhuis gelegen, samen naar het eindejaars bal geweest, naar een begrafenis van een gemeenschappelijke vriend gegaan en verder gewoon hoe onze relatie is gegroeid. Het samen gezellig dicht bij elkaar in de zetel zitten, haar haren die steeds in de weg hingen, de manier waarop ze zo vredig naast me sliep,... deze dingen mis ik nog het meest. Alleen vrees ik dat het te laat is en dat we enkel maar vrienden kunnen zijn, wat ik niet wil. Ik heb het hier moeilijk mee.
Ik wil haar terug!!!
|
