ADHD is een aandoening die niet alleen bij kinderen kan voorkomen maar ook bij volwassenen. De aandoening is niet erfelijk of genetisch bepaald, onderzoekers zijn het er ondertussen over eens dat er geen specifieke oorzaak is voor de stoornis.
De oorzaak kan te vinden zijn tussen heel wat factoren, omgevingsgebonden of genetische factoren, alles kan een rol spelen:
Een erfelijke biochemische aandoening kan soms lijden tot ADHD. Uit een recente studie is gebleken dat ADHD het gevolg kan zijn van een neurobiologische stoornis van bepaalde delen van de hersenen die instaan voor ontwikkelingstoornissen, voeding, beweging en aandacht.
ADHD komt voor in bepaalde families (genetisch) en in sommige families meer dan in andere. De erfelijke laag is enorm kwetsbaar en wordt beïnvloed door invloeden van buitenaf. Dat kunnen zowel psychologische als sociale omgevingsfactoren (hebben te maken met onderwijs, opvoeding, enz) als biologische factoren (bevalling, ontwikkeling, zwangerschap,enz.) zijn.
Een hoofdletsel met blijvende hersenschade.
Mensen die zeggen dat ADHD het gevolgd is van een verkeerde opvoeding, teveel televisie, een teveel aan suikers of voedseladditieven, hebben het helemaal mis. ADHD heeft daar niets mee te maken en het is er ook geen gevolg van.
Een kind met ADHD is eerder geneigd dan een ander kind om zich af te sluiten van de buitenwereld. Ze zijn vaak nogal druk en komen chaotisch over, wat veel respons zal uitlokken van hun omgeving. Dit kan ervoor zorgen dat het kind een negatief gevoel over zichzelf gaat krijgen. Het kind zal zich onzeker voelen tegenover zijn omgeving en anderen. Daarom is het belangrijk dat het kind behandelt wordt en die behandeling dan ook op tijd toegediend krijgt.
Er bestaan heel wat medicijnen die men kan toedienen aan iemand met ADHD maar de resultaten zijn bij elke ADHD-patiënt verschillend. De éne boekt echt voorruitgang met de medicijnen, terwijl de andere vooral lijdt aan de neveneffecten van de medicatie en er op achteruit gaat in plaats van voorruit. Als geneesheer is het niet altijd even gemakkelijk om in te schatten hoe de ADHD-patiënt op de medicatie zal reageren aangezien elke patiënt aan een andere vorm van ADHD lijdt.
Dit had ook Dr. Edward Bach gauw door toen hij ongeveer 80 jaar geleden zijn patiënten de zware medicatie voorschreef tegen ADHD. Tot op een moment dat hij besloot dat zijn patiënten een betere behandeling verdienden en hij op zoek ging naar natuurlijke alternatieven. Na een tijdje research uitgevoerd te hebben, kwam hij tot de vaststelling dat ADHD ook behandelt kan worden met natuurlijke middelen zoals bloemen. Hij ontwikkelde een essentie met bloemen waarvan hij nog andere essenties ontwikkelde vermengde met water, takken, bladeren en bewaarmiddelen. De essenties verkreeg hij door het mengsel te laten koken in de zon of door het zelf op te gaan warmen.
Vandaag de dag zijn de Bachbloesems een erkend alternatief dat gebruikt wordt bij de behandeling van ADHD. Patiënten ondervinden geen neveneffecten van de Bachbloesems en voelen dat ze meer energie hebben en zich beter kunnen concentreren op hun dagelijks activiteiten en taken.
ADHD
