Geluk

Een doosje geluk

Een zakje zon

Wat zou het toch heerlijk zijn

Als dat eens kon

Ik pakte het in

en zou het versturen

Aan iedereen die ik ken

Een doosje geluk om in te gluren

 

En als het dan even tegenzit

En je zit helemaal stuk

Open dan het dekseltje

van het doosje geluk

Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep als ze s'morgens opstond dacht ze aan s'middags en als ze s'middags aan tafel zat dacht ze weer aan de avond en als ze dan eindelijk sávonds naar bed ging lag ze alweer te piekeren over wat ze de volgende dag zou gaan doen.Telkens als ze op straat liep rende ze zo hard dat de mensen zeiden die loopt zichzelf nog eens voorbij die vergeet te leven. Het vrouwtje praatte ook de hele tijd in zichzelf en om met andere te praten daar had ze gewoon geen tijd voor  en weet je wat ze telkens zei  Ik moet nog even ..laat ik gauw even..ik kan nog net even..    even was haar stopwoordje geworden en het was ook haar bijnaam geworden

*VROUWTJE EVEN*

Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was toen hij het vrouwtje zag en hoorde praten zei hij  Mevrouwtje U bent heel erg ziek en ik weet wat U mankeert Zeg het dan maar gauw dokter zei het vrouwtje want ik moet nog vlug even.Zie daar heb je het weer zei de dokter u bent zo haastig u laat telkens de L liggen .Wat laat ik liggen ?vroeg ze.De L zei de dokter zet de L eens voor EVEN.Goed dokter ik zal het doen zei ze en weg was ze weer.Maar telkens als ze de L voor EVEN zette schrok ze zich een hoedje  ik moet nog gauw L..even  laat ik gauw L..even   ik kan nog net L..even .Ze wist zich geen raad en plofte op een stoel en zei zacht   Kan ik nog wel even ..kan ik nog wel L..even.En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij ze was zich ervan bewust geworden dat haar EVEN  haar belette te LEVEN .

De moraal van dit verhaal

Voor iedereen die gehaast door het leven gaat

DOE ALLES NIET EVEN

VIND DE TIJD EN DE RUST OM TE LEVEN