Hier ben ik weer met een blogje over de laatste dagen van de eerste week. Die eerste week is wat voorbijgevlogen! Vrijdag was onze laatste stagedag van de eerste week en ook nog een redelijk korte, de vrijdag moeten we maar tot half 3 werken; Maar we moesten het zonder Rieke (onze stagebegeleidster) doen op stage, ze was ziek . Ze was de dag ervoor al vroeger naar huis gegaan om naar de dokter te gaan. Ze had over haar hele lichaam een soort van rode blaasachtige uitslag, het gevolg --> ze mocht niet komen werken. Wat ze juist heeft weet ik nog niet, ik zal morgen als ze er is mijn subtielieteit is boven halen en het op een gepaste moment vragen . Ik heb die dag meegelopen met Gunter, de enigste man in het ergo team. Hij doet bijna uitsluitend handrevalidatie, wel is interessant om het in een individuele therapie te zien. Ik heb al handrevalidatie gezien vorig jaar maar daar was het therapie in groep en moet je van de ene persoon naar de andere overgaan en heb je amper tijd om iets deftigs mee te volgen. Bij deze had ik dus rustig de tijd om dat te doen en iets op te steken hoe ze dat doen. Ben wel bij 1 client buiten gevlogen omdat ze geen pottenkijkers wou zo voor een half uur buiten staan koekeloeren is ook niet echt tof. Achja er zijn zo van die mensen e Wat een ergo niet mag in belgie mag een ergo in duitsland dus wel --> spalken maken. Bij ons heb je daar zo een speciaal diploma voor nodig of een speciale cursus voor volgen ewel hier dus niet. Ik ga nog moeten imigreren naar duitsland als ik dat wel doen. Er moesten voor 2 clienten een spalk gemaakt worden en deze keer ben ik niet buiten gevlogen kreeg zelfs de vraag van een client of ik van engeland was ( is mijn engels dan zo goed??). Ik had al in een vorige blog vermeld dat het MHH groot wat e?? ewel ik ga is een plattegrondje geven van hoe het er ongeveer uitziet zodat jullie ook een beeld hier van hebben
Na ons dagje stage hadden we het goede voornemen om te werken aan onze stageverslagen zodat we de avond nog hadden om te relaxen. We hebben die indeling een beetje moeten veranderen. Elis kreeg opeens een smsje van haar kotmadam dat de sloten veranderd waren en dat ze pas thuis ging zijn om half 7. Daar ging ons goed voornemen. We hebben onze tijd wel nuttig besteed hoor Ik had een spelletje mee dat ik nog nooit gespeeld had en het is voor 2 spelers, ideaal om nu te doen dus. Het enigste probleem was dat we de spelregels niet echt snapte dan maar onze eigen spelregels gemaakt Na het verlossende smsje voor Elis dat haar kotmadam thuis was zijn we richting haar kot gegaan, samen gegeten en gewerkt (zijn we geen voorbeeldige studenten??)
Voor gisteren (zaterdag) hadden we afgesproken dat we nog wat samen zouden eten en nog een beetje werken om daarna het stad in te trekken en dat is te verkennen de resultaten hiervan zien jullie in de volgende foto's:
Als je alle foto's is wil zien moet je is kijken op mijn facebookpagina af wachten tot dat ik thuis ben
Na ons wandelingtje hebbe we samen gekookt (waarom alleen doen als je het samen kan doen zou toch zot zijn ), nog een klein beetje verder gewerkt en is een lijstje gemaakt van wat we nog allemaal willen zien wat hier in de buurt is (of net iets verder uit de buurt is); Wat al zeker vast staat is een bezoekje aan een chocoladefabriek in peine, de zoo, een dierenreservaat, berlijn, blankenburg (doet mij nog al vrij veel denken aan blankenberg, het is zo dat ik het onthou ) en nog een paar andere waar ik niet meteen op kan komen.
Vandaag (zondag dus) hebben we het wat op het gemak gedaan, proberen uit te slapen. Wat mij dus echt niet meer lukt e, om 8u ben ik al wakker. Misschien krijg heb ik het ritme beet van vroeg op te staan? In de week moet ik opstaan om 5u50. Elis is deze keer naar bij mij gekomen om te eten, na het eten zijn we nog even een wandelingetje gaan maken en hebben dan ons gerief genomen richting haar kot. Dat is net iets groter en comfortabeler om te zitten . Ik heb nog even wat tekst in het engels vertaald voor mijn verslag van school nog wat op het gemak gezeten en ons eten gaan halen. Ben al elke dag voorbij ontelbaar veel pittazaken moeten stappen dat de goesting er wel in zat. Je ziet dus meer pittazaken hier in duitsland dan frietkotten in belgie. Na de tête a tête met Elis was het zo is tijd om terug te keren naar mijn kot en we gaan van avond op tijd in ons bedje kruipen zodat we morgen weer fris zijn om op stage te gaan.
Voor we beginnen aan het vele typwerk van de dag even een blogberichtje
Dinsdag was onze eerste stagedag en dankzij de perfecte verbinding van bus en tram was het helemaal niet moeilijk om de stageplaats te vinden . Zelfs de afdeling vinden was geen probleem tot daar was onze missie al geslaagd. Normaal moesten we ons aanmelden bij de infobalie maar de mensen daar hadden precies geen zin om open te doen. een geluk dat Friederieke onze stagementor ons is komen oppikken in de wachtzaal. Groot dat dat daar is niet te doen. Het UZ is al een doolhof maar dat is nog een groter, als ik de site mag geloven is de MHH zo groot als 50 voetbalvelden. Het lokaal van de ergo herkende ik op de duur niet meer, het was opeens van o we zijn hier terug. Het ergoteam waar we bij zitten is een vrij groot team, iedereen heeft wel zijn specialisatie bij een speciale methodiek en een doelgroep. Wij lopen met Friederieke mee, een bobathspecialist. Eindelijk is bobath gezien . Friederieke is wel een toffe madam, ze geeft veel uitleg en vergeet soms haar werk te doen daardoor (a). Het komt niet door ons hoor De taal is niet echt een probleem, de moeilijke woorden kennen we meestal maar moeten denken op de gemakkelijke woorden zoals snijden. Of ze zegt het woord in het duits en we verstaan elkaar ook . Op de stagedienst doen ze zowel ambulante clienten als clienten in de kliniek zelf, veel stappen is de boodschap! Was na de eerste dag content dat ik eindelijk kon zitten. Veel doen mochten we nog niet doen, we hebben eerst een observatieperiode en geleidelijk aan zouden we zelf clienten mogen doen. Wat ook wel een beetje afhankelijk is van onze taal. Maar ik versta al veel meer duits dan voor ik naar hier kwam, kan zelfs al geschreven duits lezen ^^ al een stap voorwaarts. Na de cursus duits over 2 weken zal het nog wel beteren zeker? Dag 2 was even pijnlijk om op te staan. Hier in Duitsland hebben ze precies de gewoonte om heel vroeg te beginnen, gevolg hiervan is voor 6u opstaan. Gisteren heb ik ook kennis gemaakt met de eerste duitse sneeuw en ligt het nu aan belgie of niet? Hier hebben ze daar dus totaal geen probleem mee met een klein beetje sneeuw, alles rijd nog op tijd. de kleedkamer op onszelf vinden was weer even zoeken, eerst de verkeerde trap naar beneden genomen voor dat we juist zaten. Wat wil je met zo een grote kliniek maar we zijn wel op tijd gekomen in het ergo lokaal voor dat ze vertrokken voor de dagelijkse meeting. Na deze meeting werden we wegwijs gemaakt in de vele assessments dat ze daar zelf hebben gemaakt en het zijn er veel. Voornamelijk naar intakegesprekken toe. Hopelijk onthou ik het allemaal voor dat ik het zelf moet doen. Een aantal clienten lieten het vandaag afweten, kwamen niet of waren vergeten om te komen of ze wouden geen therapie. Zo hadden we vrij veel tijd om vragen te stellen, een intakegesprek te bespreken enzovoort. Gisteren konden we rechtstreeks naar ons kot gaan na de stage. We moesteen niet meer naar de winkel achter boodschappen ofzo. En dan vandaag, na sneeuw komt ... regen, heb toch liever sneeuw, dat is niet zo nat als het naar beneden valt. Vandaag was ook een vrij rustig dagje, veel clienten die weggevallen zijn. Gingen naar huis of waren veranderd van dienst. Het was even zoeken voordat we onze eerste client hadden. Heb eindelijk ergens met kunnen meehelpen . Helpen bij het positioneren van iemand op intensieve zorgen. In het begin is dat maar raar om op intesieve zorgen te komen maar het begint te wennen. Enja in de tussen tijd veel spreken en veel vragen stellen over dingen die ze hier gebruiken en of ze die technieken gebruiken. Elke donderdag is er naar het schijnt ook les voor alle therapeuten. Heb er eerlijk gezegt niet veel van verstaan. Die vent vanvoor in het auditorium sprak net iets te snel voor mij. Op het einde van de dag hebben we even op ons zelf gezeten. De stagementor moest nog even naar de dokter voor een of andere allergie die ze had. Die tijd hebben we benut met het invullen ale vertalen van onze observaties die we moeten maken vanuit de stageplaats uit.
Ik ga is beginnen aan mijn stageverslagen, begint een beetje tijd te worden Doedels
Vandaag moesten we naar het international office in Hildesheim om al onze papieren in orde te maken. De eerste missie van de dag was in het station geraken. Door het goede opzoekingswerk van Elis was dit geen probleem danku Elis! Het nemen van een treinticket is een beetje anders dan bij ons in Belgie. Wij hebben een aantal automaten en veel loketten, hier is het juist omgekeerd. Veel automaten en weinig loketten, eigelijk zie je de loketten niet echt zijn of je moet het weten. De treinrit was op het gemakje, vooral veel weilanden en industrie gezien. Beetje eigen aan Duitsland zeker, industrie? Aangekomen in Hildesheim moesten we de bus vinden richting de school. Normaal moet je zo een ticket uit een automaat halen, maar deze ging niet en op heel dat stationsplein was dit de enige we hebben een beetje het zekere voor het onzekere genomen en op de bus gestapt (a). We waren een paar haltes te ver maarja, de tram heeft geen bellen en stopt overal en voor de bus zijn het rode knopjes met stop op ... als je daar bij ons op drukt heb je meestal een boete aan je rekker tenzij je een goede reden hebt. Ik had Annika Larras zo voorgesteld als een heel strenge madam die op haar strepen staat. Ik heb daar helemaal ongelijk ingekregen! Het is een toffe madam die met veel mee kan babbelen.
Na de babbel met Annika hadden we een babbel met Ulriche (of hoe dat je het ook schrijft). Had Annika ons wel niet bij het verkeerde lokaal afgezet. Maar door het lange wachten hebben we toch de naam gekregen van brave studenten de babbel met Ulriche van de ergotherapie was ook heel aangenaam. Te horen gekregen dat we al een heel programma hebben voor op onze stage en dat we eventueel een operatie mochten bijwonen Natuurlijk zouden leerkrachten geen leerkrachten zijn en geven ze ons werk bij we hebben een opdrachtje gekregen om onze verwachten neer te schrijven van onze stage, naar technieken, methodieken enzo toe.
Terug aangekomen in Hannover zijn we zoek gegaan naar waar we ons tram en bus abonnement konden kopen. Niet op de gewone plaats nee, we moesten 500m verder zijn. Het leken mij wel een lange 500m. Naar abonnementen toe zijn het dus wel afzetters! Voor een maand betaal ik de helft van wat ik in Belgie betaal voor een jaar + ge moet daar een pasfoto hebben. Natuurlijk had ik er geen bij en mocht ik nog eens mooi naar het vogeltje lachen. Het laatste van de dag was het belangrijkste, eten gaan halen. Snel even naar mijn kot om mijn rugzak te legen en richting de winkel om het eten van avond in huis te halen en voor de komende dagen.
Ik denk dat dit het een beetje was voor vandaag. Morgen start onze effectieve stage spannend!
Na zolang er over gedroomt te hebben, zit ik hier nu eindelijk in duitsland Het autoritje naar hier was best wel lang voor mij, 6 uurtjes. De gene die mij kennen weten dat ik geen stilzittend gat heb De eerste stop was aan mijn kot of appartement, kweet nie zo goed hoe ik het moet zeggen. Ik woon in bij iemand op zijn appartement. Het is hier in om op een appartement te wonen want je ziet hier voor de rest geen huizen, tenzij je naar de middle of nowhere gaat, daar zie je huizen. de kennismaking verliep een beetje stroef, hij kan niet zo goed engels en ik niet zo goed duits. We moesten beide nog wat loskomen. Na alles uitgeladen te hebben en een deel al uitgepakt te hebben kreeg Elis een berichtje dat haar kotmadam thuis was en dat ze richting haar kot mocht gaan. Haar kamer is veeeel groter dan die van mij maar zij mag meer trappen doen (gnif gnif ) Eens we haar bagage 5 verdiepingen naar boven gesjouwd hadden was het tijd om mijn oudjes te laten inchecken in hun hotel. Was ook wel een mooi hotel voor echt niet veel geld. Op aanraden van Elis haar kotmadam zijn we in een restaurantje gaan eten, goed eten voor niet veel geld. (wat zeiden ze ook alweer dat duitsland duur was?) Als we gedaan hadden met eten werd het zo is tijd dat iedereen naar zijn eigen plek ging om te slapen. Eerst Elis afgedropt bij haar kot en dan hebben mijn ouders mij afgedropt bij mijn kot. Daar heb ik eerst nog de rest van mijn valies uitgepakt en een aflevering gekeken voor ik mijn bedje kroop.
Zondag zijn we in de auto even gaan rondtoeren om te kijken waar het station was en hoe dat dat er van binnen uitzag. Ik kan zeggen het zit er groot uit! Je kan het een beetje vergelijken met Antwerpen centraal met allemaal winkels. Hierna zijn we iets gaan eten, de buikjes kregen honger. En toen was het tijd om mijn ouders vaarwel te zeggen en keerden ze terug richting Belgie. Elis en ik hebben dan nog uitgezocht welke uitstappen we kunden doen, welke bussen we moesten nemen om naar Hildesheim te gaan, om welk uur we een trein hadden en wat we zeker niet vergeten doen hebben is zot doen (a).
. Ze was de dag ervoor al vroeger naar huis gegaan om naar de dokter te gaan. Ze had over haar hele lichaam een soort van rode blaasachtige uitslag, het gevolg --> ze mocht niet komen werken. Wat ze juist heeft weet ik nog niet, ik zal morgen als ze er is mijn subtielieteit is boven halen en het op een gepaste moment vragen 
.
kreeg zelfs de vraag van een client of ik van engeland was ( is mijn engels dan zo goed??).
dan maar onze eigen spelregels gemaakt 
de resultaten hiervan zien jullie in de volgende foto's:
niet te doen. Het UZ is al een doolhof maar dat is nog een groter, als ik de site mag geloven is de MHH zo groot als 50 voetbalvelden. Het lokaal van de ergo herkende ik op de duur niet meer, het was opeens van o we zijn hier terug.
