Vandaag stond een geweldige uitsap op het programma,het hoogtepunt van de reis, bezoek aan de Bromo vulkaan. De vulkaan is omgeven door een zandvlakte van enkele km en maakt deel uit van het Taurusgebergte.
Om half 1 werden we gewekt zodat we na het nuttigen van een kopje koffie in de lobby om 1 h konden vertrekken. Moe maar enthousiast over wat ons te wachtenstaat, stapten we met z'n allen op de bus voor een rit van een tweetal uur. Jeeps stonden ons op te wachten en brachten ons door de kronkelige wegen hogerop. Zelfs in deze smalle paadjes kunnen ze het niet laten om elkaar voorbij te steken, scooters en bromfietsen maakten het nog moeilijker. Af en toe onze adem inhouden, gelukkig dat we zelf niet moesten rijden. Ze brachten ons eerst naar een plaats aan de voet van de vulkaan voor het bewonderen van de zonsopgang. Van het lange wachten kregen we kou. We warmen ons aan elkaar. Pas om 5 h 20 wordt ons wachten beloond iedereen juicht voor dit prachtig tafereel. We rijden verder door naar de Broma-vulkaan. Hier is het een drukte. Even waan ik mij in één of andere cowboy film. Meteen worden we overdonderd door mannen met pony's, ze bieden ons aan om tegen een Belgisch prijsje naar boven te brengen. Een paadje voor de paarden loopt naast de 250 treden.
Het gegaloppeer zorgt ervoor dat het grijze as wordt opgewaaid. Onze schoenen worden onherkenbaar. Het as werkt op de luchtwegen en zorgt voor een vervelende kriebel. Hier en daar op onze route komen we standjes tegen waar je een boeketje bloemen kan kopen, een offer voor de vulkaan. Bromo is gekend als bedevaartsoort en velen keren er terug uit dankbaarheid. Ogen hebben we hier te kort. Het gebergte is prachtig, reeds van beneden zien we rook uit de berg verschijnen, deze vulkaan is nog steeds actief en heeft een laatste uitbarsting gehad in 2004.
Wonderbaarlijk dat we zoiets kunnen beleven. Hoe hoger we klimmen hoe meer de as ons bevuild. Boven hebben we een schitterend uitzicht, de krater stoot zijn rook uit. Het ruikt hier wel niet aangenaam, een geur van rottende eieren, maar dat houdt ons niet tegen om tientallen foto's te nemen. Als onze inspanningen worden dik beloond. Na een ontbijt in het dorpje kunnen we nog wat slapen op de bus. Vandaag kunnen we verder genieten van ons prachtig hotel met zijn mooie zwembad. Daarna nog even een korte stadstour en we kunnen dineren in het restaurant. Hopelijk kunnen we nog even meegenieten van het trouwfeest vanavond. Zijn al benieuwd hoe een Javaans huwelijk met 300 gasten wordt gevierd ...
Haha, Matthijske heeft alweer een gemakkelijke dag om een verslagje over te schrijven. Alweer heel vroeg opgestaan (6 uur) om om 7.45 u te vertrekken naar een plaatselijke overdekte markt. Wat we daar aantroffen tart alle verbeelding ! Kleine kraampjes met allerhande voedingswaren : fruit, groenten, kippen die ter plaatse werden gekleind, vis, geneeskrachtige kruiden, keukengerief (naar indonesisch model). Het contrast met de bocqueria in Barcelona vorig jaar is immens ! Een half uurtje daar rondlopen was meer dan voldoende want de geur en de viezigheid op de grond was niette harden. Wat wel opviel was dat de marktkramers zeer vriendelijk waren en gewillig voor een foto poseerden. Daarna de bus op voor een rit van ong 250 km maar aan een tempo van 40 km/h kun je wel zelf uitrekenen hoeveel tijd we erover zullen doen. In een file van traagrijdende vrachtwagens geladen met suikerriet, vee, handelswaren vertelde onze gids over de boeiende geschiedenis van Indonesië van na de 2de wereldoorlog. Het was net of we naar Mr de Uil uit Fabeltjeskrant aan het luisteren waren. Tussendoor een koffiestop in een lokale bakkerij en een lunch in een kaal en ongezellig wegrestaurant. Onderweg reden we door suikerriet-, rijst-, teak- en maisplantages. Daarna reden we door het gebergte : supermooi met prachtige vergezichten en diepe ravijnen, riviertjes en watervallen (en alweer 3 naakte badende mannen gespot). Rond half 7 kwamen we in het Harris hotel aan in Malang, waar we met uitzicht op een bruiloftsfeest en de zwembaden genoten een pizza.
Alweer een dagje verder. 6u opstaan, ontbijten en met de bus naar een schildersbedrijf. De gekende batikschilder, van wie de naam mij nu ontsnapt, heeft hier een bedrijfje waar hij leerlingen het batikschilderen aanleert. Deze schilder komt ook regelmatig naar Nederland. Wie zin had kon zo een schilderij op doek aankopen voor een schappelijke prijs. Buiten werden we dan opgewacht door 16 mannen met een fietskar. Voor elke reiziger een persoonlijke fiets. Grappig om met deze 16 karretjes op een rij door de stad te fietsen. Deze fietstocht bracht ons naar het huis van de Sultan. Een Indische gids die gebrekkig nederlands kon leidde ons door de tempel. Daarna zijn we met de bus doorgereden naar een lederbedrijf die geleid wordt door een nederlandse vrouw die 20 jaar geleden naar hier geemigreerd is! Zij werkt met 13 mensen en maken handgemaakte handtassen. Mooi....niet goedkoop. We werden er ook onthaald met een lekkere koffie en speculaaskoekje. De weg met de bus verdergezet naar de vogelmarkt. Honderden vogels werden daar in kooien gehouden, evenals hondjes, katten...in schrijnende toestand volgens onze norm. Ook pytonslang, kippen, vissen edm konden we bewonderen. Grappig was om een bak met kuikentjes te zien die elk apart gekleurd waren in geel, groen, oranje, roos....ocharme die kuikentjes! We voelen ons allen vuil en bezweet maar de tocht is nog niet ten einde. Volgende stop is de PRAMBANAN. Dit is een Hindoistische tempel. Deze bestaat uit 3 grote tempels met daarrond 202 kleine tempels. Van deze 202 hebben ze nog maar 2 kunnen heropbouwen......dus nog zoet voor jaren want alle stenen dienen bij elkaar gepuzzeld te worden. Eindelijk het einde in zicht....nog 2u rijden....zijn we aangekomen in een prachtig hotel in Solo waar we helaas slechts 1 nacht verblijven. Morgen terug om 6u op richting Bromo. En nu ga ik lekker mijn ribeye met frietjes eten en niet te vergeten een fris pintje!! Mus x
Vandaag werden we gewekt om half 6 en na een pover ontbijt werden we naar het station van Bandung gebracht. Om half 9 vertrok onze verouderde maar comfortabele trein voor een treinreis van 600 km door een onvergetelijk landschap van rijstvelden en kleine dorpjes. Gedurende de treinreis werd de tijd doorgebracht met de studie van fototoestelhandleidingen, slapen, filmen en het invullen van breinbrekers. Aangekomen in Jogjakarta om 16 u werden we naar ons hotel ( Puri Artha Hotel ) gebracht en na een deugddoende javaanse massage en een lekker diner vroeg naar bed ... morgen om 6 op ! Slaap lekker hopelijk zonder al teveel gesnurk ....
Vandaag was het duidelijk, het drukke West -Java hebben we ingeruild voor het toch wel rustiger Midden-Java. We logeren in Jogjakarta in Hotel Puri Artha, een pareltje van rust omweven door Indonesische culturen. Het wordt vroeg opstaan om het hoogtepunt van de dag, het bezoek aan de Borobodur, een tempel ter ere van Boeddha gebouwd. De tempel is gedurende 50 jaar door honderden mensen opgebouwd in de negende eeuw. Het is één van de zeven wereldwonderen. Deze imposante tempel heeft een hoogte van oorspronkelijk 42 m en is gebouwd in een piramide met een breedte van 123 m. Door regen en onstabiele ondergrond is de tempel gezakt tot 36,5 m. Met ondersteuning van Unesco en de financiële bijdrage van verschillende landen werd de tempel hersteld gedurende 10 jaar.
Een plaatselijke gids met een grappig nederlands accent begeleide ons tijdens onze ontdekkingstocht . Na een beklimming van 150 trappen bereikten we het hoogste punt een klokvormige koepel, een stupa, met binnenin een Boeddha. Het zonnetje brandde en nu wisten we waarom we onderaan een parapluutje konden kopen. Onze gids probeerde ons de filosofie van het Boeddhisme, de manier waarop je leven moet, op grappige wijze bij te brengen. Hoe beter je leeft hoe hoger je komt. Bovenaan konden we een wens uitbrengen., de Boeddha in de tuba moet worden aangeraak. Zijn verhalen en anecdotes leerde ons de reliefen ontdekken. .
Tevreden en met onze wens ingedachten stapten we terug naar beneden. tientallen javaneese mannen bestormden ons met talrijke souveniers. Teveel betaald voor onze herinneringen aan Boeddha verlieten we de parking. Tientallen javaneese mannen bestormen ons met allerlei souveniers. Tevreden en teveel betaald voor onze herinneringen aan Boeddha verlaten we lachend de parking.
Een rij van karretjes voortgetrokken door minipaardjes stonden ons op te wachten om het plaatselijke dorpje van onze gfds te bezoeken. Het was een gezellige rit over hobbelige wegen. Lachende kinderen stonden ons reeds op te wachten en keken ons met grote ogen aan. Blanken zien ze niet elke dag. We hadden geluk en mochten in 2 huisjes eens binnenkijken. Matrassen naast elkaar geduwd lagen op de grond. Kookpotten aan de muur en kleurrijke snoepjes op de salontafel.Ze leven hier eenvoudig maar gelukkig. Een vrouwtje vult haar dagen met het opvullen van bananenblaren. Drie dagen later worden ze verkocht op de marktjes. Iedereen helpt iedereen dat is wel duidelijk. Ze bouwen samen huizen en de kindjes gaan naar school. Rijst wordt hier nog handmatig gescheiden van hun vlies. De tijd heeft hier stilgestaan .....
Onze 4e dag is een rustig dagje. Na het triestig ontbijt zijn we met de bus naar Bandung city getrokken waar we een eerste halte hadden bij het Satéhuis. Een gebouw met bovenaan op het dak een grote stang met 6 bollen...lijkend op een saté...vandaar de naam. Die zes bollen symboliseren.het feit dat dit gebouw indertijd 6 miljoen gulden heeft gekost. Dit gebouw is nu het huis van de gouverneur met daarin onderverdeeld een postmuseum. Helaas kunnen we geen foto's toevoegen aan onze blog. Fotos zijn blijkbaar te zwaar van bestand. Jammer!
Dit museum omvatte voornamelijk postzegels , postfietsen en postmachines door de jaren heen. Onze route ging dan verder via de postweg die 990km lang is. Deze verbindt het westen met het oosten van Java.
2e halte was een museum van de Aziatisch-Afrikaanse conventie opgericht in 1955. Meer dan wat kaders aan de muur was er niet te zien.
Na de middaglunch zijn we teruggekeerd naar het hotel en heeft Wifi ons door de stinkende en vuile stad geleid waar ze zich ontpopt heeft tot fotografe haha zelfs een vis in een plastiek zak vond ze de moeite waard om te trekken......ook straathonden, oude lekijke mannen zonder tanden ontglipten haar niet. Maar een foto nemen van een volledige naakte man die voor onze neus stond dierf ze niet...doeme toch! Matthijske en Mus konden de stank en de vuiligheid van de achterbuurten niet meer aan en namen het hef in handen....gedaan met foto's nemen...op naar een terras om een goed fris biertje te drinken!!
Daarna snel terug naar het hotel want om 18u moeten de koffers aan dereceptie staan. Deze vertrekken nog met de bus naar onze volgende bestemming. Wij blijven hier in het hotel want morgenvroeg worden we opgehaald om kwart na 7 met minibus richting station rijden. Benieuwd !!! Mus. X
Onze eerste 18O km van het totale traject per bus afgelegd Jakarta - Bandung. Na een uitgebreid Indonesisch ontbijt met talrijke warme gerechten en ongekende producten verlieten we het prachtige Novotel In het oude stadsgedeelte van Jakarta een kort bezoek gebracht aan café Batavia. De 'PLACE TO BE' herinneringen aan de tijd van toen, mooi decor met prachtige foto's en aangepaste charlestonmuziek.Een aanrader voor iedereen die Jakarta bezoekt. Zonde dat we het de avond voordien niet hadden opgezocht. Goed dat we zelf niet moesten rijden want het verkeer is hier een drukte van jewelste, scooters en auto's rijden kris kras door elkaar. Hier en daar een karretje met paard dat dienst doet als taxi. Gelukkig hebben we 2 goede chauffeurs die de weg op hun duimpje kennen. De oude haven van Jakarta is ingenomen door houten vrachtschepen. Ze varen tussen de verschillende eilanden heen en weer. Alle straten zijn overgoten door kraampjes aaneengebonden door platen en hout. Om iedere hoek kan je de geur opsnuiven van gebakken vis en andere gerechtjes. Hygiëne is hier ver te zoeken.Dit hadden we nog niet eerder gezien.
We zetten onze tocht verder naar de plantentuin van Bogor. Een paleis omringd door een tuin van 87 ha. Na een drankje terug bus op verderdoor naar Bandung. We passeerden ondertussen de eerste rijstvelden. Tijdens het volledige traject worden we overspoeld door plaatselijke kraampjes met een diversiteit van producten. Hier hebben we ogen te kort.
In Bandung aangekomen willen we gaan shoppen ! Dit zou het Parijs van Java zijn, ziet Parijs er toch niet anders uit ?
De reis moet nog beginnen en de titel is al finished ? Dit slaat op de maaltijd en drank die tijdens de vliegtuireis net 'finished' was toen de hostess ons wilde bedienen. Kortom een vermoeiende vliegtuigreis van meer dan 13 uur bracht ons naar de hoofdstad van Indonesië. Jakarta is een drukke grootstad vol contrasten met in de schaduw van grote sjieke hotels en shoppingcentra sloppenwijken, razend druk verkeer met slalommende motorfietsen tussen toeterende bussen en auto's. Na aankomst in het Novotel Gadah Mada zijn we op verkenning gegaan naar het hotelzwembad, douchke, eventjes de buurt verkend, maar die vonden we iets te onguur voor single vrouwen. De avond hebben we afgesloten in het hotelrestaurant met een lekker buffet, samen met onze gids en de 13 andere deelnemers van de groegroepsreis. Nu gaan we slapen en kruip doodvermoeid en snipverkouden in bed. X Matthijske
De drie single ladies : Annick De Roover, Annick Matthijs en Annick Mussche, hebben besloten om dit jaar , na onze fantastische cruise-ervaring van vorig jaar , te kiezen voor een prachtige 16-daagse rondreis Java/Bali. Op 13/09/14 vertrekken we vanuit Schiphol richting Jakarta waar ons een nieuw avontuur te wachten staat. Dames ... ik ben er helemaal klaar voor en kijk er helemaal naar uit. A.Mus
 "Laughing"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
