Bescherming hoofdgebouw van de koolmijn

Vlaams minister Geert Bourgeois, bevoegd voor Onroerend Erfgoed, heeft de voorlopige bescherming van het hoofdgebouw van de koolmijn, gelegen in Centrum-Zuid, en de mijnschool van Isia Isgour, gelegen in de Pastorijstraat nummer 14 in Houthalen ondertekend. In principe volgt, na het doorlopen van de procedure met onder meer een openbaar onderzoek, binnen het jaar de definitieve bescherming.

Hoofdgebouw van de mijn
De steenkoolmijn van Houthalen is de jongste van de Limburgse mijnen. De opening in 1938 wijzigde op korte termijn het uitzicht van de gemeente. Het hoofdgebouw, een ontwerp van architect Joseph André, is in de jaren 1930 opgetrokken naar het voorbeeld van de mijn van Waterschei in Genk. De gelijkenis met de representatiehal van Waterschei is inderdaad treffend. Het gebouw is een schoolvoorbeeld van het baksteenmodernisme met een interieur in art-deco-stijl. "Dit hoofdgebouw van de mijn is een typische en markante getuige van de Limburgse mijngeschiedenis," aldus minister Bourgeois. "Bovendien is het een van de meest interessante en zeldzame creaties van architect Joseph André in Limburg, en een van de uitzonderlijke, bakstenen interbellumgebouwen in de provincie."  Herbestemming is een ideale manier om waardevolle gebouwen een toekomst te geven. Daarom zijn er momenteel plannen om het dienstencentrum voor CleanTech in het gaaf bewaarde complex onder te brengen. Startende en bestaande bedrijven zullen er kantoren, vergaderzalen, tentoonstellingsruimte, ... aangeboden krijgen. Het gebouw zal ook een bezoekerscentrum en cafetaria huisvesten.

Mijnschool
De historische waarde van dit gebouwencomplex ligt in de uitbouw van een Kempisch Leercentrum voor Jonge Mijnwerkers (K.L.J.M.). De achterliggende idee was dat de vorming van geschoolde mijnwerkers met 'degelijk beroepsoverleg en ontwikkelde persoonlijkheid' de productiviteit en veiligheid in de mijnen zou verhogen en het beroep zou opwaarderen. Gebouwd omstreeks 1958, naar een ontwerp van de modernistische architect Isia Isgour, getuigt deze vakschool van vooruitstrevendheid en optimisme, typisch voor de Expo '58 - tijd.
"De mijnwerkersschool is een symbool van laatmodernistische architectuur die na de Tweede Wereldoorlog haar voedingsbodem vond in industriële productie en rationele opbouw," aldus minister Bourgeois. "De sterk prominente betonstructuur, de afgelijnde volumes met platte daken, resulteren in een eenvoudige en sobere architectuur."