|
Iets meer dan 50 jaar geleden werd ik in een grootstad geboren en had ik er een probleemloze jeugd.
Hetgeen we van onze ouders toen niet mocht deden we zeker wel want dat was spannend.
Vergeleken met nu waren dat akkefietjes en niemendalletjes,maar waarvoor we toen wel een ferme uitbrander of soms wel eens een goeie toek rond de oren kregen.
Let wel:een sociale woonwijk van toen was in niets te vergelijken met een sociale woonwijk van nu,verre van zelfs.
Eenieder kende elkaar en owee als we niet beleefd waren tegen meneer die of mevrouw ginder.Respect stond hoog in het vaandel.
In die tijd reed ik nog met mijn klein fietsje met dikke banden over de tramsporen naar de andere kant van de stad,naar mijn Tante Nonneke en kwam Nonkel Pater meermaals per jaar een aantal dagen uit de Congo op bezoek zonder bijkomende ongewenste zaken.
We spaarden zelfs nog zilverpapier voor de arme negerkes.
We waren gelukkig met de kleine dingen en na de school kregen we een soldatenkoek met choco erop.
Het leven was toen ook al hectisch met zeven kinderen thuis maar we zijn allemaal goed op onze pootjes terecht gekomen.
50 jaar geleden sloot mijn moeder de achterdeur niet eens wanneer we slapen gingen en stond steevast het knopje van de autodeur omhoog van onze Opel Record aan het pleintje van de nieuwe sociale woonwijk.
En nu? 50 jaar later?
Nu roept men steeds luider voor cameras op openbare plaatsen om elkaar te kunnen bespieden,meer blauw op straat,wetten tot soms in het absurde en flitspalen om het geld uit je zakken te halen.
Soms bekijkt men mij,wanneer ik een gewone goede dag knik,alsof ik van een andere planeet kom.
En het mag ook gezegd zijn,veel (nieuwe) allochtonen draaien nog liever hen hoofd weg.
Wie weet krijgen we binnenkort verplicht een enkelband aangemeten zodat we overal kunnen gevolgd worden.
Babys krijgen misschien een chip ingeplant zodat je van op afstand een stroomstoot kan toedienen wanneer ze stout zijn en wie weet worden de stembanden tijdelijk weggelaten tot aan de leeftijd dat de kinderen kunnen praten.Kwestie om lawaaioverlast in te perken en mogelijk komt er bovendien een wet die bepaald hoeveel belastingen we gaan moeten betalen voor het aantal geschenen zonne-uren,waarvoor dan een commissie zal worden samengesteld met allerhande (politiekbenoemde)professoren die dat op onze kosten allemaal zullen uitzoeken.
Wanneer ik het opiniestuk van Stijn lees krijg ik duidelijk het gevoel van onverdraagzaamheid in onze politiek en zijn het net die heren/dames die wetten allerlei maken voor meer verdraagzaamheid.
Verdraagzaamheid bekom je ook door een positieve integratie van nieuwkomers in ons landje,zoals Vluchtelingenwerk Vlaanderen zo mooi titelt:Actief deel uitmaken van de samenleving.
Daar mag volgens mijn mening niets tegenoverstaan.
Gewoon aanpassen aan het land waar je graag wil verblijven zonder je identiteit hoeven te verloochenen. Niet meer en niet minder.
Respect hebben voor de mensen die je met open armen ontvangen,jezelf bewijzen dat je waardig bent en eerbiedig de mensen tegemoetkomen zoals diegenen doen die wegtrekken uit hen buurt.
Wie dat niet wil moet niet langs de kant staan schreeuwen dat ze hier geen kansen krijgen.
Een voorbeeldje: een Belg immigreert naar de UK waar men links rijd. De Vlaming rijd toch rechts want dat is zo in zijn cultuur. Natuurlijk wordt de arme man staande gehouden maar die roept en schreeuwt dat alle Engelsen en Schotten racisten zijn en wordt daarin politiek nog gesteund ook omdat hij in de minderheid is,dus komen er weer nieuwe wetten in de UK.
Dat is een klein voorbeeldje waar onverdraagzaamheid kan omdraaien.
Toen ik 18 jaar was en de grote liefde (nu weet ik beter) zich aanbood durfde ik mij wel eens op een werk aanbieden met een oorbel en verwarde haren om niet aanvaard te worden omdat ondergetekende liever bij zijn liefje was.
Dezelfde tactiek wordt nu ook gebruikt. Sommigen blijven zich verzetten tegen de normen en waarden waar ze wonen en vinden het dan raar dat ze moeilijk aanvaard worden of werk kunnen vinden en bovendien,door sommige politieke partijen gesteund,zich steeds afzetten van onze maatschappij en altijd zeggen:ik wil wel,maar,altijd die maar en altijd moet er iets tegenover staan.
Ik ben niet politiek gericht,verre van zelfs.
Maar wanneer extremisme zowel links als rechts manifesteert krijg je altijd die weerkerende onverdraagzaamheid.
Dus geen cameras voor mij maar wetten die voor iedereen gelijk zijn.
En wanneer sommige politici onze zuurverdiende centen willen vergooien aan projecten die een beperkte sociale ondersteuning genieten zoals dat Social-sofa gedoe,dan kom je in een situatie terecht waarin het woord sociaal een heel andere dimensie krijgt.
Die betonnen banken die stukken van mensen kosten en door de gemeenschap moet worden gedragen missen volledig hen doel.
Houthalen-Helchteren vergelijken met de verpauperde buurten van Tilburg (daaruit is het concept gegroeid) toont aan dat het huidig beleid dan niet is zoals het zou moeten zijn.
Diezelfde banken kan je overigens evengoed op de mijnterril van Zwartberg gaan plaatsen,je bekomt krek hetzelfde effect als wanneer ze in Kelchterhoef,Houthalen-Oost en wie weet waar nog worden geplaatst.
Je spint daar wat sociale blablabla rond en je zit weer veilig voor een paar jaar.
Trouwens,wie gaat dat onderhouden? Rimo? Driehoek? De gemeentearbeiders?60 plussers?Werkzoekenden?God weetasielzoekers?
Doe mij maar liever een houten of een uit plastiek gerecycleerde bank waar ik geen kans op speen kan krijgen en gebruik dat geld van die,echt wel ongemakkelijke,banken om de schrijnende verdoken armoede in onze dorpsgemeente mee aan te pakken,dat zou pas vooruitstrevend zijn.
De recensies op internet tonen aan dat Houthalen-Oost best een gezellig dorpje is maar dat er relatief weinig te doen is en dat het lijkt dat in de plaatselijke cafés enkel mannen in clubverband samenkomen,dus daarvoor hebben die social sofa banken toeristisch gezien ook al geen nut.
Wanneer men politieke verdraagzaamheid tentoon gaat stellen kunnen de inwoners zich daaraan spiegelen,toch diegenen die van goede wil zijn en hoeft men niemand te bespioneren.
Terug leren praten met elkaar en de hand reiken,dat zou al een hele verbetering zijn,niet?
26-04-2011 om 11:17
geschreven door Bohy Dirk
|
