Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Q wereldreis
evy en michelle
28-04-2012
A long road
Vandaag hebben we eindelijk vegas achter ons mogen laten, ja sorry he ma da was het echt niet voor ons. Ik blijf er bij, we hadden al leukere plaatsen op ons programma. En nog eens sorry, maar over vandaag heb ik,eigenlijk ook niet zo heel erg veel te vertellen, we hebben een rit achter de rug van vegas naar visalia met een kleine tussen stop om even te eten. Dit waren welgeteld 6 uren op de baan. We zijn door death valley gereden en hebben dus weer heel veel woestijngebied gezien. Er is een verhaal te vinden over reizigers die deze valei te voet zijn door gegaan op zoek naar mijnen. Uiteindelijk,is de groep gesplitst uit paniek omdat hun water en etens voorraad op was. Een gedeelte van de groep is gestorven en het gedeelte dat het overleefd heeft, heeft de vallei omgedoopt tot death valley. Death valley is het laagste punt van amerika, is zeer droog maar heeft toch veel leven, zo vind je hier onderandere de schuurpapier plant grappig he, schuurpapier in de woestijn. Uiteindelijk reden we via backersfield de vlakte weer uit en ruilden we de woestijn in voor een prachtig heuvel landschap. Vergelijk dit met het land van de hobbits uit lord of the rings kunnen jullie je een beetje voorstellen hoe mooi het was he... Leuke groene heuvels, met een klein beetje rots en geen bomen. Van hier uit reden we zo de fruitstreek in, enorme plantages met noten bomen, olijven, citroenen, appelsienen, kersen, enz enz. Oh ja, en enorm grote melk vee boerderijen, daar zijn de (sorry) boertjes bij ons niks tegen. Na 6 uurtjes rijden zijn we dus eindelijk aangekomen in visalia waar we genietend van de buiten een rustige avond tegemoet gaan... Zalig, rust...
Hey, ik vind het super leuk om te zien hoe jullie ons allemaal volgen, ook de reacties op ons blogje vind ik echt geweldig. Foto's kunnen nog steeds gevolgs worden op mijn facebook pagina want het loopt hier nog steeds een beetje mis. Bedankt allemaal voor de leuke reacties Groetjes evy en michelle
Onze dag bestond uit eens lekker uitslapen, eens geen wekker. Werden we natuurlijk gewekt door de poetsdienst, die hebben toch nog een hele tijd mogen wachten voordat ze hun taak hier mochten verder zetten. Uiteindelijk zijn we rond 13 u 00 op wandel gegaan. we hebben de strip wat afgewandeld, wat hotel/casino's verkend, wat winkeltjes bekeken en meer is dus niet gedaan vandaag. Moet bekennen dat we er ook niet veel zin in hadden. De hotels zijn wel echt prachtig, hier is dus echt niet op een miljoentje gekeken. Het ene is al groter dan het andere, en het andere heeft nog meer te bieden dan het ene. We wilden eens gaan kijken in the mirage, hier bevind zich een bassin met haaien, hebben ze dolfijnen, een oerwoud en de witte tijgers van siegfried en roy, aan de ingang gekomen bleek dat je 25 dollar per persoon moest betalen om hier binnen te mogen, dit vonden we toch wat veel en besloten verder op pad te gaan. Bij treasure island is elke avond een sirens show, ceasers palace creëert een decadente wereld van overdaad, new york new york is een en al atractie van new york, hier staat het vrijheidsbeeld, een roller coaster ( waar je ook 20 dollar voor betaald), een luna park en geeft de sky line van manhatten weer. Het balaggio is een van de hotels waar series gefilmd werden en heeft om het kwartier een fontijnen show in een vijver van 13 are. Circus circus is een groot pretpark en ook meteen het meest kindvriendelijke. MGM is dan weer een van de grootste hotels ter wereld, met meer dan 5000 kamers mag deze zich dan ook het voornaamste gebouw van de strip noemen. En dit zijn er dan nog maar enkele opgenoemd op een straat van 7 mijl aan hotels. Na weer even tot rust te zijn gekomen op onze kamer gingen we weer op pad, deze keer om iets eetbaars te vinden. We belanden in een van de restaurantjes van het hotel, uitstekende keuze zo bleek. Het eten was enorm lekker en enorm veel. Toen onze buikjes vol waren hadden we dus best nog veel over, de ober vroeg ons of het ingepakt moest worden, ons antwoord was positief en even later hadden we onze doggy box. We besloten een goede daad te verrichten (aangezien hier ook best wel veel daklozen rond dwalen) we vonden het een goede keuze om een van deze personen de rest van ons avond eten te geven. En zoals we wilden, geschiedde. Hebben we vandaag toch iemand blij kunnen maken he. Goede daad verricht en nu moe het bedje in, morgen staat er een zeer lange rit op het program (430 mijl)
Een nieuwe dag is weer aangbroken. Om een of andere reden was ik veel te vroeg wakker. Ben ik dus maar buiten wat gaan rond wandelen genietend van het uitzicht. terwijl mich nog lekker lag te slapen heb ik dus ook voor het ontbijt gezorgd, even naar het winkeltje en het eten was klaar. Lekker broodjes met nutella. Vandaag ging het richting las vegas. Het was raar, maar we geraakten niet weg, we waren liever nog een dagje daar gebleven, lekker tussen de paarden en de zalige omgeving. Hier kon ik mij best wel thuis gaan voelen. Uiteindelijk vertrokken we met pijn in het hart om 230 mijl te rijden naar de andere wereld. De rit heeft ongeveer 4 uurtjes geduurd met mij aan het stuur. Het was een leuke tocht met weeral veel verschillende uitzichten, vanuit de bergen reden we de zogenaamde boere buite in. Overal grote farms met koeien of paarden. Zalig om te zien. Weer de bergen in en dan weer vlaktes, woestijn, bergen. Je leest en hoord vaak dat vegas plots uit het niets verschijnt, en ja hoor, dit is totaal niet gelogen. Je bent lekker aan het rijden, je komt weer langs een berg, je gaat de bocht om en daar ligt het. Vanuit de verte zie je een groep hoge gebouwen, wolkenkrabbers, hotels. Daarrond zie je de rest van de stad. Na een lekker ritje kreeg ik het bij het binnen rijden van de stad toch ff spaans benauwd. Wat was dit zeg.... Uiteindelijk hotel gevonden, recht op de strip (dat wisten we natuurlijk al) auto afgegeven en hotel binnen, kamer ingepalmd en toen op zoek naar eten. We wandelden door het casino naar buiten, midden van de zaak stond een celeb lookalike alles te geven. Hier bevonden zich, michael jackson, tina turner, bob marley, mariah carry, en nog meer van dat. We hebben hier best om moeten lachen want de michael jackson wist niet eens de tekst en was buiten adem na zijn dans pasjes, die wel behoorlijk goed waren. De strip afwandelend zagen we nog meer van dees rare figuren, mensen als celeb verkleed waarmee je voor geld op de foto kan, mannen en vrouwen die verveld kaartjes uitdelen van naakte vrouwen :-s callgirls dus. Uiteindelijk durfden we niemand meer aan kijken, iedereen doet hier echt raar en we voelden ons niet al te veel op ons gemak. Wendy waar heb je ons toch 2 dagen geduwd, zei ik al tegen mich... Dan echt liever een week in brice canyon of ergens anders, maar dit is niks voor ons. We vonden een mc donnalds, toch 1 lichtpuntje. En het smaakte. Na het eten zijn we langs de andere kant van de weg terug gewandeld en kwamen we zo aan hotel belaggio, dit was prachtig. Hier werd om de zoveel tijd een show van fontijnen gedaan, geweldig, ik werd er helemaal gelukkig van. We hebben de show 3 keer gezien en elke keer was anders. Even naar binnen gewandeld en weer verder, ditzelfde hebben we ook gedaan bij ceasar's pelace. Ook enorm chique. Elk hotel heeft zo zijn eigen stijl en eigen thema. Op het einde van de avond waren we toch al iets meer op ons gemak en het was toch best imponerend... Maar het spreekwoord what happens in vegas stays in vegas klopt wel, wat je hier ziet kun je eigenlijk niet met woorden bespreken, hier is echt alles mogelijk, te gek om op te noemen. En sommige dingen, denk ik, kan de buitenwereld inderdaad maar beter niet zien of weten . Niet van ons natuurlijk, wij gaan hier morgen lekker wat rond kijken en dan een beetje bij rusten, want de trip is toch een beetje zwaar, wat wij hier mee maken, mogen jullie allemaal weten tot morgen voor een 2 de vegas dag
Groetjes m en e Ah ja, bloopers zijn er niet vandaag goed he
Vandaag zou de dag zijn dat een grote droom ging uitkomen. En, het is ons gelukt. Vanuit page zijn we vertrokken richting het lake. ( lake powell) we reden de stad uit over de glenn canyon dam, die verrassend klein bleek te zijn maar toch best de moeite om even te stoppen. Een stukje verder kwamen we aan het beste view point van lake powel. Dit meer is enorm speciaal, het vloeit naar alle kanten, rots formaties stijgen op uit het water. Hierdoor krijg je een heel appart uitzicht, maar ook weer oh zo mooi. We hebben ons hier echter niet lang opgehouden, we wilden eens op tijd op de plaats van bestemming zijn. Onze tocht was weeral enorm verschillend, we reden door vlakten, bossen, tot we uitkwamen in Kanab, de grootste stad die we voorlopig zouden zien, en dat was niet gelogen. Hier stopten we even voor een kleine snelle hap, ja hoor, de subway. Hier kwamen we tot de ontdekking dat we weer in een andere tijd zone zaten, weer een uurtje verder dus. En dat we in het land van de mormonen zaten, toch klein beetje creepy. We reden weer verder, nog meer wisselende landschappen, huisjes in valleien die zo uit het kleine huis uit de prairie konden komen. door red valley, hier waren de rotsen echt rood. Door nog meer wisselende uitzichten en bergen. We hebben onze ogen dus weer veel de kost kunnen geven. In de vroege middag kwamen we aan in Brice canyon. Net voor deze plaats vond onze gps nog steeds ons hotel niet, dus besloten we even ergens te gaan vragen. We moesten gewoon nog 12 mijl verder rijden, meer niet. Dus deden we dat maar hè. Uiteindelijk zagen we het al vanuit de verte voor ons, een aantal kleine Western huisjes met daarbij enkele grootte. Dit was een compleet dorp. Even inchecken en op naar de stables de paarden hadden we al gespot. Na een klein uurtje wachten was het dan zo ver, de tocht ging beginnen en onze paarden stonden klaar. We waren met een groepje van 3 dames, mich, ik en Ina, een spontane Duitse jonge dame iets jonger dan ons. Onze gids ging ons voorop, josh een jonge cowboy met zijn eigen prachtige paardje. Josh zat vol inside jokes die ook outside kwamen. Een echte cowboy, flirten, opscheppen, flauwe kul verkopen enz enz. Hij heeft onze tocht wel leuk gemaakt want eigenlijk was het toch minder dan we verwacht hadden en dus blijkbaar ook wel te duur voor hetgeen dat het was. Onze tocht duurde 1,5 u en was de hele tijd enkel stappen. We gingen door de bossen zo naar de rand van de Brice canyon, het uitzicht was hier wel geweldig. Al babbelend en lachend met onze josh kwam er een spijtig einde aan onze tocht. De paarden mochten hun weide op, lekker rusten. Hierna was het echt wel tijd voor een doucheke, het zweet en stof plakte aan ons door de zon op ons kopje. Wat kan een flinke was beurt dan toch zalig zijn hè. Hierna gingen we hongerig op zoek naar eten, in het restaurant van het hotel bleek het echter enorm aanschuiven voor een plekje, dus besloten we even in de auto te stappen en een stukje terug te rijden. Hier vonden we een klein restaurantje wat wel gezellig genoegd leek om te stoppen. Goede keuze zo bleek want we hebben serieus goed geten voor weinig geld. Fried steak whit fries voor maar 10,9 dollar, plus, je mocht je voorgerecht zelf nemen uit het buffet. Goed hè, moesten ze bij ons ook eens uitvinden nee want dan verkoop ik niet veel frietjes meer. Moe maar voldaan zijn we terug gereden nr ons slaap plekje. Lekker onder de wol want morgen is de lange trip, naar, las vegas.
Bloopers of the day
Tijdzone Mich; ei de klok staat hier op 1 uur, hoe kan dat nu? Bleek dat we na 60 mijl ineens weer een uur extra verder waren Daarom deed onze gps zo raar
De weg vragen, Bleek niet zo een goed idee, aangezien we dat in een ander hotel deden. De vrouw bleek minder vriendelijk toen we geen kamer wilden bij haar, ze sprong ook een meter achteruit toen ik dichter kwam om het adres te laten zien.
Tijdens de rit Ina vraagt aan Michelle welke taal wij spreken, french? Or dutch? Mich; to evy i speek french Evy; mich tis dutch eh Mich; oh ja, i speek dutch to her.
Niet echt veel bloopers dus vandaag, maar toch weer oh zo veel lol gehad en gelachen
De start vandaag liep wat trager dan voorzien, maar uiteindelijk verlieten we het hotel met de tas vol oplos chocomelk sorry maar vdie was veel te lekker om er niet een paar van mee te nemen. Onze tocht van vandaag ging naar de grand canyon. Op onze plannetjes van de stad stond reclame van bearizona, een wild park. We besloten om daar eerst nog even een bezoekje te brengen. Onze keuze was geslaagd, het zien van de roofvogel show, de baby diertjes en de dieren in het wildpark was super leuk, allemaal plaatselijke diersoorten. Voordat we met de auto door het park gingen rijden waarschuwde een ranger ons; pas op voor de beren, ze zouden kunnen denken dat jullie een reuze blauw bes zijn met die wagen, best geslaagd grapje en een geslaagde rond rit. Daarna, ging de trip verder. Het uitzicht ging over in een bosrijke omgeving, niemand zou verwachten dat hier achter het immense canyon lag. Onderweg werden we even gewaarschuwd voor een brand die net was geblust, je zag ook aan de bomen dat dat hier wel vaker gebeurde. Spijtig, maar er zijn blijkbaar nog steeds mensen die onoplettend zijn. Langzaam aan reden we naar de parking, wandelden we naar een vieuw point, en zagen het voor ons.... Wat we zagen... Ongelooflijk, hier word je stil van, je zintuigen vallen uit en je kan alleen nog maar kijken, zo ver als je kan zien, het is eigenlijk echt onbeschrijflijk. De grand canyon, enorm diep, enorm breed, enorm lang en enorm fascinerend. Miljoenen jaren van erosie zijn hier te zien. Je ziet de verschillende lagen, verschillende kleuren, de wolken die er over drijven en de zon die er op schijnt. Het geeft een prachtig schouwspel, elke keer dat je je verplaatst zie je andere dingen, terwijl alles gewoon hetzelfde blijft. We hebben ook mogen kennis maken met enkele bewoners van deze pracht. Een eekhoorn soort, die zelfs tot aan onze voeten kwam, condors die hun pracht vertoonden in de sky, En een soort ree'tje. Ik kan hier echt over blijven vertellen maar het zal nooit hetgeen weergeven wat je daar ziet. Uiteindelijk vertrokken we verder naar lake powell, onze rit werd echter verstoord door een fikse trap op de rem, een kleine kudde mule deer's besloot via de weg naar de andere kant van het bos te gaan, per 2 stapten ze op hun dooie gemak de straat over, dit leverde natuurlijk zeer mooie beelden op. Een half uurtje verder veranderde het uitzicht weer in een kale vlakte, hier reden we dwars door het navajo indianen reservaat. Op plaatsen begon je te vergeten dat hier werkelijk mensen wonen, totdat je weer een aantel kleine huisjes zag, of een kudde koeien, een paar paarden of een stel indianen te paard, gevolgd door hun hond. Hoe deze mensen hier leven is voor onze normen niet te snappen, geen elektriciteit, water, gewoon niets, je zat hier in de middel of nowhere. Het uitzicht bleef veranderen, het bleef verrassen, je bleef je de ogen uitkijken. Uiteindelijk belanden we in page lake powell. Dit verhaal gaat er morgen komen want hier hebben we nog niets gezien. Wel zijn we nog even iets gaan eten in een soort Italiaans restaurantje, dit was een omgebouwde boot die vele jaren op de Colorado heeft gevaren en nu dus dienst doet als eettent, de canyon king. Onze ober was een zeer vriendelijke indiaanse jonge gast, die het blijkbaar best fascinerend vond dat er 2 dames op road trip waren door het westen. Deze dames hebben hier natuurlijk weer,in een deuk gelegen, Michelle die haar hoofd een beetje nr achter deed voor een foto en zo een paal tegen kwam, het klonk behoorlijk hol. Een vrouw die de gordijnen molde en ons zo deed verschrikken dat mich een leuk kreetje liet. Onze avond eindigde met het halen van nog een flesje drinken uit de automaat van het hotel. Onze koele automaat bleek een klein beetje open te kunnen, dat klein beetje was dus helemaal. Natuurlijk kon ik het niet laten om een flesje zomaar mee te nemen. Echter, er volge direct een straf, het flesje was zowat warm in plaats van lekker koud tja kan gebeuren hè, dan maar in de frigo. Oh ja, we hadden ons in het begin van de hele trip een koel zak gekocht, onze inventieve ijs blokken zijn elke dag zakjes gevuld met ijsblokjes uit de hotels. best goed gevonden vinden we dan zelf.
De Amerikanen hebben ook een nieuwe dag uitgevonden. Overal waar we normaal inkom moeten betalen hoeft dat plots niet, want, it's freeday.
Bloopers of the day;
Zoekend naar het wild park, Michelle heeft zelfs het adres uit het koffer gehaald, ondertussen had ik het al gevonden op de gps. Wat bleek, 0,3 mijl rechtsafslaan, daarna bestemming bereikt aan linkerzijde Duh, lag dat gewoon het hoekje om
Ondertussen zijn we zo ingesteld op het Engels dat het vaak zoeken word naar de Nederlandse woorden. Met natuurlijk de meest hilarische versprekingen, te veel om op te noemen dus
De ree rem Mich; plots vol op rem Evy; plots vol in de gordel Mich; evy evy pak de camera Deze lag op de grond aan mijn voeten Evy; ik hang in de gordel en kan er niet aan Dit duurde dus wel even en zeker met nog een flesje drinken in de hand
Hier zijn we weer, onze dag zit er weer op, klaar om te beginnen aan weer een nieuw updateje van ons blogje. Gister ben ik nog vergeten te melden dat we alle twee kreeftjes waren geworden, van maar een korte tijd in de zon te zijn geweest en ja we hadden ons ingesmeerd
Ma goed, op naar vandaag, het was natuurlijk weer een geweldige dag. Maar dat was wel te verwachten hè, hier is nog niets echt tegengevallen. Onze reis ging vandaag naar williams met de bedoeling een bezoek te brengen aan de grand canyon, je kunt al raden hè tot daar zijn we niet geraakt. De Colorado overgestoken en weg waren we. Er waren echter wat te veel gebeurtenissen onderweg. Op weg naar seligman was het uitzicht weer fenomenaal, het was er aan te zien dat we toch richting het wilde westen trokken, de bergen werden ruwer, en de vlaktes leken net uit een film te komen. De road naar deze plaats deden we via kingman, hier ligt het meest historische stuk van de route 66. Terwijl ik onze road map aan het lezen was kwam ik tot de ontdekking dat er daar in de buurt de grand canyon caverns lagen, leek me wel de moeite om daar even een tussen stop te houden. Die tussen stop werd een rit van 20 extra mijl, maar inderdaad oh zo de moeite waard, de rondleiding in de grot was echt de max, onze gids Kim was een leuke meid die deze job nog maar 2 weken deed. We zaten hier in een van de enige droge grotten in de wereld, de lift rit naar onder duurde 60 seconden, omhoog 65. In deze grot overleeft niets langer dan 72 uur omwille van zijn gebrek aan water en de lage zuurstof graad. De man die deze grot begon te graven hoopte hier goud, zilver en diamanten te vinden, wat hij vond was echter gelijkend maar waardeloos, dus besloot hij de grot open te stellen voor publiek. Vele jaren later werd in deze grotten de overblijfselen gevonden van een Bob cat en een ander soort beest dat nog prehistorische was, vergelijk haar maar met Sid van ice age spijtig genoegd hebben deze 2 diertjes het niet overleefd aangezien ze geen weg naar buiten vonden. Toen onze toch er op zat hebben we ons nog iets lekkers geten, voor de eerste keer echte Amerikaanse burgers. Hier voelde je je echt tussen de cowboys. paarden, dorre vlakte en toch bomen, oude mannen met baarden, jonge meisjes met strakke jeans en losse topjes een motel en een rodeo, zo uit een serie geplukt. Op de weg terug ( ja, die 20 mijl moesten ook weer terug gereden worden) zagen we plots een klein diertje de weg over steken. Nieuwsgierig als we zijn, dus even gestopt hè. Bleek er een overvloed te zijn aan woestijn ratjes, zo schattig. Kijkend naar deze kleine wezentjes zagen we plots een eagle, ongelooflijk hoe groot zo een vogel kan zijn. Terwijl we foto's aant nemen waren was hij op jacht, met succes, door onze aanwezigheid liet hij echter een stukje verder zijn prooi vallen. Best wel zielig om getuige te zijn van deze nutteloze moord, tenzij het ratje het overleefd heeft tenminste, dit zal echter voor altijd een raadsel blijven. Uiteindelijk zijn we dan toch maar verder gereden. door het vaak stoppen, omdat we weer een groepje ratjes zagen, zijn we natuurlijk weer iets te laat in het hotel aangekomen. Resultaat, geen grand canyon vandaag. Dat is dus voor morgen
Daarom, nu toch maar eens echt op tijd onder de wol, want morgen is een nieuwe, nog spannendere dag Groetjes m en e
grappig he, schuurpapier in de woestijn. Uiteindelijk reden we via backersfield de vlakte weer uit en ruilden we de woestijn in voor een prachtig heuvel landschap. Vergelijk dit met het land van de hobbits uit lord of the rings 
tja kan gebeuren hè, dan maar in de frigo. Oh ja, we hadden ons in het begin van de hele trip een koel zak gekocht, onze inventieve ijs blokken zijn elke dag zakjes gevuld met ijsblokjes uit de hotels. 
