BP zwijgt over dode dieren

bekijk hieronder LIVE de beelden van het olielek
 

BP vernietigt systematisch bewijslast die hen zwaar zou aangerekend worden bij het vaststellen van een schadevergoeding voor wat het oliebedrijf aan milieuschade aanricht in de Golf van Mexico. Dat vertellen inwoners van kustgemeenschappen in de Golf en journalisten die het met eigen ogen hebben gezien. De intimidatie van de pers blijft overigens onverminderd voortduren: journalisten worden systematisch verhinderd hun werk te doen, krijgen geen toestemmingen om de plaats van de ramp te bezoeken en worden zelfs tout court met geweld bedreigd.

Zo is de no-fly-zone voor persmensen ineens met een enorm gebied uitgebreid, ondermeer over de kust van Alabama mag niet gevlogen worden, althans niet lager dan 1.000 meter. Daarboven speelt het niet zo'n rol: dan kan je toch geen foto's nemen of filmen.

"BP wil geen foto's"
Piloten geven toe dat er maar één reden voor de no-fly-zone is: "BP wil niet dat de media foto's nemen van met olie besmeurde stranden." De honderden kilometers floaters die aangelegd zijn om de olie tegen te houden blijken immers steeds ontoereikender, ze houden de olie alleen tegen als de zee kalm is.

Dode dieren
Wie op de grond de zaak wil documenteren wordt het nog lastiger gemaakt. En zo heeft het even geduurd voor er zicht kwam op de manier waarop BP omgaat met dode dieren. De eerste weken na de ramp werden die nog allemaal verzameld. Het waren er overigens toen niet zoveel want de olievlek bevond zich nog ver van de kust. Maar sinds de smurrie de stranden en mangroves aan het vervuilen is, is BP van taktiek veranderd: de opkuisers moeten de karkassen samenharken die dan vernietigd worden. Dat vertellen medewerkers die hun laars lappen aan het spreekverbod met de pers en andere getuigen. "Voor alle zekerheid moeten de koppen eraf gehakt worden", vertelde één van die opruimers. Waarom? Dan komen ze niet meer in aanmerking voor een autopsie en kunnen dus ook niet meer opgenomen worden in de telling.

De bodycount van dode dieren is een essentieel onderdeel bij het bepalen van de schadevergoeding die BP zal moeten betalen. Net zoals het bedrijf er alle belang bij heeft om de grootte van het lek zo klein mogelijk in te schatten, wil het zo weinig mogelijk dode dieren. Want beelden van dode dieren zijn niet alleen slechte reklame, ze kosten veel geld.

Geleerd uit fouten
Door het feit dat BP de touwtjes in handen heeft bij de opkuis, controleert het dus ook wat het zal moeten betalen aan schadevergoedingen. Na de ramp met de Exxon Valdez werden karkassen nog verzameld door vrijwilligers en de overheid. De oliesector heeft duidelijk uit z'n fouten geleerd.

Op zee
Wat ook niet plaatsvindt momenteel zijn "carcass drift studies". Die bepalen hoeveel dieren sterven op het water. We weten dat in de Gulf of Alaska slechts één procent van de vogels die stierven uiteindelijk aanspoelden. Of: voor elke met olie besmeurde vogel die gevonden werd, waren er 99 dode die door de stroming de oceaan werden ingestuurd en uiteindelijk naar de bodem van de zee zonken. De truuk is om de plaats te vinden waar de dode vogels zich op zee verzamelen voor ze zinken. Daarvoor zijn, alweer door de opkuis na de Exxon Valdez, behoorlijk goeie technieken voor.

We hebben het dan niet eens over dolfijnen, schildpadden, vissen en andere zeedieren, waar ook maar een fractie van aanspoelt.

Meten
BP, dat al zeven weken beweert dat het onmogelijk is om in te schatten hoeveel olie weglekt in de Golf, publiceerde nochtans in 2008 een artikel in z'n bedrijfsblad Frontiers waarin het pochte dat het een techniek had ontwikkeld om dat wel goed te meten. Het introduceerde die techniek al in 2004 in Alaska.

Wetenschappers van het prestigieuze Woods Hole Oceanographic Institution hebben een gelijkaardige techniek ontwikkeld, die werkt met sonar. Vlak na de olieramp antwoordde BP positief op een vraag van de wetenschappers om naar de plaats van de ramp te mogen komen om hun resultaten te kunnen vergelijken met die van BP. De uitnodiging werd echter al snel ingetrokken.