Jan Wauters is gisteravond overleden. De vader van de Belgische sportjournalistiek werd 71. Wauters kreeg twee weken geleden een hartaanval en lag sindsdien in het ziekenhuis. Hij laat een echtgenote en drie zonen na.

Wauters kreeg op 18 mei een hartaanval na de opname van het praatprogramma Phara. Hij werd zo snel mogelijk naar een ziekenhuis overgebracht. De VRT besliste toen om het programma niet uit te zenden. Gisteravond is hij dan toch overleden in het ziekenhuis. Veel te vroeg.

'Ik streef het na om mooi en fatsoenlijk oud te worden', zei hij in een interview enkele maanden geleden. 'Op de een of andere manier ben ik aan het leven gehecht, ben ik verliefd op het leven. Ik hoop dat ik het nooit moet afgeven.'

Te weinig lef

Wauters groeide op met de sport. Zijn vader had een wijkwinkel maar organiseerde ook zelf sportwedstrijden. Toen hij tien was, schreef Jan al lezersbrieven naar de kranten om zijn mening te geven over het sportgebeuren. Wauters volgde Grieks-Latijnse in het atheneum van Boom en studeerde later Germaanse Filologie in Leuven.

In 1964 begon hij zijn carrière bij de nieuwsdienst van de toenmalige BRT. Hij maakte zelfs het verslag van de begrafenis van koningin Elizabeth. Maar anderhalf jaar later al stapte hij over naar de radiosportredactie. Hij bleef er tot zijn gedwongen pensioen in 2000.

Samen met Piet Theys veranderde Wauters de sportjournalistiek grondig. Hij stond veel kritischer tegenover het gebeuren dan zijn voorgangers. Zo schreef hij tijdens de wereldkampioenschappen in Argentinië (1978) en de Olympische Spelen in Moskou (1980) kritische stukjes over de politieke toestand in die landen. Die kregen toen wel wat tegenwind, maar Wauters deed alsof het hem niet raakte.

Achteraf had hij geen spijt over zijn kritische houding. Integendeel. 'Ik had iets te weinig lef om nog net iets onafhankelijker te zijn', zei hij. Wauters zag ook met lede ogen aan hoe onkritisch veel sportprogramma's tegenwoordig zijn. 'Ze morsen met superlatieven', vond hij.

Warme radiostem

Ook de taal van de sportverslaggeving van vandaag vond Wauters niet altijd even mooi. Zelf werd hij altijd geprezen om zijn vlekkeloos Nederlands en zijn sterke beeldrijke beschrijvingen. Zelfs wie niet van sport hield, kon daarom naar Wauters luisteren.

Bovendien had hij een heel warme, mooie radiostem. Hij bracht over de radio de wedstrijden soms meer tot leven dan televisiebeelden kunnen, zeggen sommige van zijn fans.


Zijn prachtige taal was ook in Nederland opgevallen: zo vroegen NRC Handelsbald, De Volkskrant en Vrij Nederland hem om columns te schrijven, wellicht als een van de eerste Vlamingen die zo in de smaak viel bij onze noorderburen.

Wauters volgde vijfentwintig Rondes van Frankrijk op de motor en trok naar acht wereldbekers voetbal en vier Olympische Spelen. Enkele grote momenten uit zijn carrière zullen de luisteraars altijd bijblijven. Zo was hij in 1969 de enige die met Eddy Merckx kon spreken nadat die wegens doping uit de Giro was gezet. Legendarisch was ook de Tour van 1989, met de legendarische rivaliteit tussen Laurent Fignon en Greg Lemond.

Sinds zijn pensioen overwinterde Wauters elk jaar in Zuid-Afrika. In Paarl, een stadje op vijftig kilometer van Kaapstad, had hij er een Victoriaanse villa. Toch was hij niet van plan voor het WK in Afrika te blijven: zoals elke lente kwam hij terug naar België. 'Als België zich geplaatst had, was ik wellicht wel ingegaan op een aantal aanbiedingen van de televisie of bladen.'

Nu deed hij dat niet: 'Ik zie ertegenop: de toegang tot de stadions, het gebrek aan openbaar vervoer. Ik heb acht WK's meegemaakt. Ik weet hoe vermoeiend en onprettig het is, dat ik mij de moeite om in de stadions te geraken niet wil getroosten', zei hij.