Het schuift van de rand af en wordt halverwege door afwachtende handen opgevangen. 

Hup, nogmaals, maar nu met een beetje meer pit. 

Een hoger sprongetje en een harder duwtje. Bijna goed! Ze zet alle zeilen bij.  

Hup! De derde en laatste keer ligt het bijna op zijn plaats. Ze doet een stapje achterwaarts, nee het is niet overzichtelijk. Dan maar even de stoel erbij. 

Voila, waarom de stoel er van de eerste moment niet wordt bijgenomen is onduidelijk. Jeugdig enthousiasme? 

 ©             Patricia