|
82 km - 1010 HM - 16,1 km/h gem - 28 gr Zon
Terug op het vasteland gaat de tocht naar Dubrovnik via de Ciro. Dit zijn oude spoorwegen die omgevormd zijn tot fietspaden.
Let op: ze zijn lang niet overal met een mooi laagje asfalt bedekt. Een vrij lang stuk van het traject is nog onverhard en Moni, die ik vandaag ben tegen gekomen, wou dit proberen. Ze is er echter van terug gekomen en heeft ook het asfalt alternatief genomen:-)
De start bij Ploce voert door een gebied met heel veel waterloopjes en deze man was 's morgens vroeg aan het vissen in dit smalle riviertje  Even verderop klim je uit het dal en kom je in een prachtig stukje natuurgebied terecht.  Na een 30-tal km kom je aan de grens met Bosnië-Hercegovina. Ze nemen hun taak hier serieus en controleren iedereen nauwgezet.
Dat vertaalde zich in een file van 3 auto's in mijn richting, maar in een file van meer dan een halve km in de andere richting..  En plots geeft de GPS aan dat het via dit onooglijke weggetje verder gaat. Dit is de befaamde Ciro die hier behoorlijk smal is, maar Moni gaat er als een hazewind vandoor, dus erachteraan:-)  Moni op een brug van bedenkelijke kwaliteit, maar ze is niet ingevallen, dus ok toch..  Afscheid nemen voor mijn hotel. Zij ging nog een beetje verder fietsen zei ze. Paar uurtjes nog, voor mij was het genoeg geweest met 82 km en flink klimmen..  Onderweg nog een mooi meer  En hier klommen we weg van het meer naar de weg een 400 meter hoger gelegen. Klimmen maar..  Eens boven gekomen, kwam de Ciro terug in het vizier. De laatste 20 km was het zo goed als vlak fietsen over deze weg terwijl het landschap rondom u serieus golft. Zalig toch:-)
|
