xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />                                                   WEEGSCHAAL

22 september – 22 oktober

Themis is een van de twaalf titanen, kinderen van Oeranos (de hemel) en Gaia (de aarde): de godin van recht en orde.

DeTitanen waren niet de enige kinderen van Oeranos en Gaia. Er waren ook de Hekatoncheiren of Honderdarmigen en de Cyclopen of Eénogigen. Net als de Titanen beschikten zij over een reusachtige gestalte. De Hekatoncheiren waren ten getale van drie. Ze hadden honderd armen en vijftig koppen. Ook ten getale van drie waren de Cyclopen: reuzen met slechts één oog, in ’t midden van hun enorm voorhoofd. Zowel de Honderdarmigen als de Cyclopen werden door hun allesbehalve liefhebbende vader in de Tartaros, d.i. de onderwereld, geworpen. En al even slecht verging het ook de twaalf andere kinderen, de Titanen. Hun namen: Japetos, Themis, Okeanos, Tethys, Hyperion, Theia, Krios, Koios, Phoibe, Mnemosyne, Kronos en Rhea. Oeranos begroef hen diep onder de aardbodem opdat zij nooit het zonlicht zouden kunnen aanschouwen. Het Noodlot had hem immers voorspeld dat één van zijn kinderen hem de heerschappij over de hemel zou ontnemen… maar Gaia, bedroefd over het lot van haar kinderen, bevrijdde haar jonste spruit, Kronos. Ze bracht het staal voort en maakte er een sikkel van, dewelke ze Kronos ter hand stelde. Op aanraden van zijn moeder overviel de zoon zijn vader in zijn slaap, op ’t ogenblik dat deze, naar sommigen beweren, geslachtelijke betrekking had met Gaia. Kronos hieuw Oeranos de geslachtsorganen af en wierp ze ver weg in de zee. Waar het zaad van Oeranos zich vermengde met het zeewater begon dit laatste te schuimen en uit het schuim kwam een onbeschrijflijk mooi en lieftallig wezen te voorschijn: Aphrodite, de godin van de liefde, een kind van de Hemel en van de Zee. Met krachtige hand stiet Kronos nu de ontmande Oeranos uit de hemel. Hij bevrijdde zijn broeders en zusters, de Titanen, en nam de heerschappij over het heelal over, heerschappij die hij later zelf zou moeten afstaan aan zijn zoon Zeus. Eén van de twaalf Titanen, pre-olympische goden, was dus Themis.  

Ze wordt afgebeeld met een blinddoek, symbool van haar onpartijdigheid. In de ene hand houdt zij de weegschaal, waarmee zij recht en onrecht tegen elkaar afweegt. Met de andere hand leunt zij op het zwaard van de gerechtigheid. Haar ene voet rust op het boek van de wet, met de andere vertrapt ze de slang, symbool van de leugen. Als de gerechtigheid een dutje doet krijgt de slang even vrij spel…

Prometheus en Atlas, twee bekende figuren uit de Griekse mythologie, werden bij Themis verwekt door haar broer, de titaan Japetos.

Prometheus stond aanvankelijk op een heel goed blaadje bij de oppergod Zeus, omdat hij hem had geholpen in zijn strijd om de heerschappij over hemel en aarde. Maar toen hij een geschenk van Zeus – de met vele gaven begiftigde vrouw Pandora – weigerde, was de oppergod diep beledigd. Toen Prometheus daarenboven het hemelse vuur stal om het naar de mensen te brengen, had hij het helemaal verkorven bij Zeus. De straf die Zeus voor zijn neef in petto had, kon tellen! Hij liet hem met onbreekbare kettingen vastketenen aan een hoge rots in het Kaukasusgebergte, alwaar een arend overdag grote stukken uit zijn lever kwam pikken; ’s nachts groeide de lever telkens weer aan. De oppergod had de bedoeling de straf eeuwig te laten duren, tenzij iemand van de onsterfelijken bereid zou gevonden worden om zijn eigen onsterfelijkheid terug te geven in ruil voor Prometheus’ bevrijding. Uiteindelijk was het de wijze kentaur Cheiron die voor die bevrijding zorgde, nadat hij getroffen was door een giftige pijl van Apollo. Cheiron leed enorme pijnen en omdat hij onsterfelijk was leek hij gedoemd om te lijden tot in eeuwigheid. Om die reden ruilde hij zijn onsterfelijkheid tegen Prometheus’ bevrijding.

In een strijd tussen de Olympische goden en de Titanen, had Atlas het tegen Zeus opgenomen. Nadat Zeus de strijd in zijn voordeel had beslecht, strafte hij Atlas door hem het hemelgewelf op zijn schouders te laten torsen. Een ander verhaal over Atlas is zijn ontmoeting met de held Perseus in de tuin der Hesperiden. Dezen waren dochters van Atlas, die in hun tuin de gouden appelen bewaarden, een geschenk van Gaia (de Aarde) bij het huwelijk van Zeus met zijn zuster Hera. Atlas verkeerde in de waan dat Perseus erop uit was om de gouden appelen te stelen en hij bedreigde hem met de dood. Tegen een reus als Atlas was geen mens opgewassen. Perseus echter beschikte over een geheim wapen: in een zak droeg hij het afgehakte hoofd van de monsterlijke Medusa. Ieder die het hoofd aanschouwde werd in steen veranderd. Perseus haalde het hoofd van Medusa uit de zak en hield het zijn tegenstander voor. Terstond verstijfde en versteende het lichaam van de reus. Het Atlasgebergte in het noorden van Afrika zou daar het kolossaal overblijfsel van zijn… .

Niet alleen door haar broer Japetos werd Themis bezwangerd…

Ook de oppergod Zeus verwekte kinderen bij haar: de Horen (de Orde, de Gerechtigheid en de Vrede), de schikgodinnen en, volgens sommigen, de godin-maagd Astraia, die, toen zij de Aarde verliet, de weegschaal meenam en als sterrenbeeld aan de hemel plaatste.