STIER
 19 april – 19 mei






De oppergod Zeus was verliefd op Europa, de dochter van koning Agenor van Tyrus, een stad in het zuiden van Libanon. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Europa was slechts één van de talloze vrouwelijke wezens, godinnen zowel als sterfelijke vrouwen, op wie Zeus zijn oog liet vallen, en dewelke hij, vrijwel steeds met succes, trachtte te veroveren, vaak met de meest waanzinnige trucs. Eén van zijn vaak toegepaste trucs bestond erin dat zich veranderde in een dier. Toen hij de jonge prinses, een meisje van amper vijftien jaar misschien, opmerkte terwijl zij de koeien van haar vader hoedde, viel het hem op hoe teder ze met de dieren omging, hoe lief ze hun vacht streelde en zelfs kusjes gaf op hun snoet. Meer was er niet nodig om de licht ontvlambare oppergod in liefde te doen ontbranden voor deze mooie allerbeminnelijkste prinses.

Hij gaf zijn zoon Hermes de opdracht het vee van Agenor naar de zeekust van Tyrus te drijven, alwaar Europa vaak vertoefde. Hij veranderde zichzelf in een stier en begaf zich tussen het vee. Europa merkte het dier op en raakte in vervoering door de indrukwekkende gestalte, de schitterende witte vacht en de grote trouwe ogen. De stier liet zich gewillig strelen door het meisje en nodigde haar uit op zijn rug plaats te nemen. Pas was dit geschied, of hij zette het op een lopen, recht de zee in, en waar het water te diep werd begon hij te zwemmen. In een razend tempo zwom hij alover de Middellandse Zee tot hij het eiland Kreta bereikte. Daar nam hij zijn normale gedaante weer aan en in de schaduw van een reusachtige olijfboom had hij betrekking met Europa. Hij verwekte bij haar drie zonen, waarvan Minos de bekendste is.

De andere twee zonen waren Rhadamanthys en Sarpedon. Minos is evenwel de bekendste van de drie. Hij was namelijk de eerste die een koninkrijk stichtte op Kreta en naar hem genoemd is het tijdperk dat wij “Minoisch” noemen en dat wij in de geschiedenis situeren van ongeveer 3500 v.C. tot ongeveer 1400 v.C. Het is gekenmerkt door een zeer hoogstaande cultuur: de “Minoïsche cultuur”. Vader Zeus was zeer begaan met zijn zonen, ook na hun dood. Twee van hen, de legendarische Minos en Rhadamanthys, stelde hij aan tot rechters in het dodenrijk, een erepost die hij ook nog toewees aan Aiakos, een andere buitenechtelijke zoon van hem, die hij verwekt had bij de nimf Aigina.

Maar laten we nu even terugkeren naar koning Agenor. Toen hij de verdwijning van zijn lieve en enige dochter vaststelde, was hij in alle staten, overmand als hij was door woede en verdriet. Hij riep zijn drie zonen bij zich: Cilix, Phoenix en Thasos. Hij gebood hun naar Europa op zoek te gaan en hij bezwoer hen in geen geval terug te keren zolang hun zuster niet gevonden was. Cilix en Phoenix zochten hun zuster in Azië, maar ze vonden geen spoor terug van Europa. Hoe konden ze ook, vermits de oppergod zelf dat spoor voor hen verborgen hield. Na enige tijd staakten ze dan maar hun zoektocht. Maar omdat hun zuster nog steeds niet gevonden was durfden zij niet huiswaarts keren en op de plaats waar zij zich bevonden stichtten zij een staat: Cilix stichtte Cilicië, Phoenix stichtte Fenicië. Thasos bezocht de eilanden van de Egeïsche Zee, maar ook dát was natuurlijk tevergeefs. Het laatste eiland waar hij aan wal ging en waar hij zijn opzoekingen stopzette, werd naar hem genoemd: Thasos, in het noorden van de Egeïsche Zee. Kadmos tenslotte ging zijn zuster zoeken op het Griekse vasteland. Hij begaf zich daarheen, samen met een aantal dappere vrienden. Hij vond het verstandig zich in eerste instantie naar Delphi te begeven en er het orakel van Apollo te raadplegen. Daar vernam hij dat Zeus zelf Europa had meegenomen en dat hij nooit bij machte zou zijn om tegen de oppergod op te tornen. Het orakel gaf hem de raad niet verder te zoeken, maar een koe te volgen, die hem bij het buitenkomen van de orakelplaats stond op te wachten. En hij kreeg verder de opdracht een stad te stichten op de plaats waar de koe zich zou neervleien in het gras. En zo geschiedde en waar de koe ging liggen stichtte Kadmos zijn stad: Thebe, één van de meest roemruchte steden uit de klassieke oudheid. Maar dat dit niet zonder slag of stoot ging en hoe het allemaal verder verliep, kunt u lezen in mijn boek “Uit het schuim van de zee” op pag. 48 en 49 (zie www.bloggen.be/dzeus) .

En dan mogen we evenmin onvermeld laten dat nog een andere stier een belangrijke rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Kreta. Het is de stier die koning Minos geweigerd had te offeren aan de zeegod Poseidon, omdat hij het dier zo mooi vond. Maar Poseidon strafte Minos deerlijk, door in het hart van Minos’ echtgenote, Pasiphaë, zondige gevoelens te leggen voor het dier. Ze wenste en verkreeg dat de stier geslachtelijke betrekking had met haar. Hierbij werd zij geholpen door de geniale ingenieur-architect Daidalos. Hoe dat allemaal in zijn werk is gegaan en wat er verder gebeurd is met het vreselijk monster Minotauros dat uit die zondige vereniging is ontstaan, wordt eveneens uitgebreid verteld in het boek “Uit het schuim van de zee”